Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2023 r., sygn. III FSK 1509/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 920/22 w sprawie ze skargi K. T. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 3 marca 2022 r., nr 1401-IOM.4104.12.2022.AJ w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

|III FSK 1509/22 | |

| | |

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 września 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 920/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. T. (dalej jako: skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 3 marca 2022 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że kontroli poddane zostało postanowienie odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji, uznanej za doręczoną w dniu 21 listopada 2019 r. w trybie zastępczym, o którym mowa w art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 - dalej; "O.p."). Sąd ten wskazał, że podstawę prawną kwestionowanego rozstrzygnięcia stanowiły przepisy art. 162 § 1 i § 2 O.p. Podkreślił, że w niniejszej sprawie nie było sporne między stronami ani to, że termin do wniesienia odwołania został przekroczony, ani też fakt spełnienia wymogów formalnych samego wniosku o przywrócenie tego terminu oraz właściwy czas jego złożenia. Sporna była natomiast ocena braku zawinienia w zakresie uchybienia terminu, którego wniosek ten dotyczy.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00