Interpretacja indywidualna z dnia 5 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.160.2024.2.MR

Miejsce opodatkowania usług prawniczych oraz obowiązek wykazywania ww. usług w ewidencji na podstawie art. 109 ust. 3a ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia miejsca opodatkowania usług prawniczych oraz obowiązku wykazywania ww. usług w ewidencji na podstawie art. 109 ust. 3a ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 czerwca 2024 r. (wpływ 11 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej także jako Kancelaria, bądź A) jest spółką komandytową, mającą siedzibę w Polsce. Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług pomocy prawnej.

Wnioskodawca wykonuje usługi prawnicze m.in. dla podmiotu, który jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa stanu Teksas (obecna nazwa: B, utworzona i działająca na podstawie prawa amerykańskiego, zarejestrowana pod numerem (…) przez (…), w dacie zawarcia umów o nazwie: BC, dalej jako: „BC”).

Wnioskodawca wykonuje te usługi na podstawie dwóch umów.

Pierwsza umowa

Pierwsza umowa (między Wnioskodawcą a BC) została zawarta celem realizacji de facto trójstronnego stosunku prawnego, w ramach którego zawarte są 3 umowy:

a)Umowa o przejęcie długu między Klientem (dalej także zwanym: „Konsumentem”) a BC;

b)Umowa na obsługę prawną między Klientem a Wnioskodawcą,

c)Umowa między Kancelarią a BC zawarta xx xx 2023 r.

Charakterystyka umów znajduje się poniżej:

a) Umowa o przejęcie długu

Kancelaria prowadzi (...) sprawy klientów indywidualnych, którzy mają podpisaną z BC umowę o przejęcie długu, której celem jest udzielenie wsparcia klientom indywidualnym przez BC w postępowaniach dotyczących umów kredytu waloryzowanych do CHF (frank szwajcarski), przeciwko Bankom, w których Klienci dochodzą:

-stwierdzenia nieważności umowy kredytu;

-ewentualnego „odfrankowienia” kredytu, tj. usunięcia niedozwolonych klauzul odnoszących się do waloryzacji kredytu do CHF.

W wyniku tej umowy BC przejmuje i spłaca dług Klientów związany z kosztami procesu, takimi jak: opłaty sądowe, wynagrodzenie Kancelarii prawnej, koszty zastępstwa procesowego i inne niezbędne wydatki, tj.:

1)wynagrodzenie Kancelarii za prowadzenie postępowania w wysokości minimalnych kosztów zastępstwa procesowego wskazanego w umowie o obsługę prawną, która została zawarta pomiędzy Kredytobiorcą a Kancelarią; Obecnie minimalne koszty zastępstwa procesowego za I instancję zasądzane od strony przegrywającej proces, wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy: (…)

Obecnie minimalne koszty zastępstwa procesowego za II instancję zasądzane od strony przegrywającej proces wynoszą:

-w sprawie apelacji rozpoznawanej przez sąd okręgowy przy wartości przedmiotu sprawy: (…);

-w sprawie apelacji rozpoznawanej przez sąd apelacyjny przy wartości przedmiotu sprawy: (…), jeżeli sprawę prowadził ten sam adwokat/radca prawny, co w I instancji;

(…), jeżeli sprawę prowadził inny adwokat/radca prawny niż w I instancji.

Wskazane powyżej koszty określane są na podstawie przepisów prawa, które mogą ulec zmianie w trakcie obowiązywania umowy.

2)opłat i kosztów, których poniesienie wynika z przepisów prawa i jest niezbędne do wszczęcia i prowadzenia Postępowania, tj.: opłat sądowych (wpisów) należnych od pozwu i od ewentualnej apelacji, jeśli będzie wnoszona przez Kredytobiorcę (obecnie każdorazowo 1.000 zł), opłat sądowych od ewentualnych środków zaskarżenia, od wniosków o zabezpieczenie oraz od sporządzenia przez sąd uzasadnienia orzeczenia (obecnie jednorazowo 100 zł), opłat skarbowych od pełnomocnictw udzielonych radcom prawnym lub adwokatom z Kancelarii (w dniu zawarcia niniejszej umowy to koszt 17 zł od pełnomocnictwa udzielonego przez Kredytobiorcę każdemu z radców prawnych i adwokatów), koszt ewentualnej zaliczki na biegłego sądowego, jeśli biegły zostanie powołany w postępowaniu sądowym.

Następuje to w zamian za wynagrodzenie prowizyjne dla BC, liczone od korzyści osiągniętej przez Klienta w razie wygranego postępowania sądowego. W razie przegranego procesu, Klient nie ponosi żadnych kosztów. Klient zapłaci także BC, jeśli wypowie umowę przed zakończeniem postępowania lub sprawa zakończy się przegraną, a Klient podał BC nieprawdziwe informacje, które skłoniły BC do podpisania umowy o przejęcie długu.

b) Umowa na obsługę prawną

Obsługa prawna była wcześniej świadczona przez inną kancelarię i stawki tam wskazane pozostają niezmienione dla Klientów bez względu na zmianę kancelarii. Dotychczas wystawione klientom faktury nie będą ponownie wystawiane przez Kancelarię. Kancelaria działa na zasadzie pełnej kontynuacji prowadzonych spraw, zaś aneksy podpisane z Klientami dotyczą wyłącznie zmiany kancelarii.

Klienci mają podpisane indywidualne umowy na obsługę prawną z Kancelarią, na podstawie których Kancelaria świadczy na rzecz tych konsumentów usługi polegające na prowadzeniu z Bankiem negocjacji i mediacji zmierzających do ugodowego zakończenia sprawy, również przed wniesieniem pozwu oraz dokonanie czynności przedsądowych, w tym wystąpienie do Banku z przedsądowym wezwaniem do zapłaty, a także zastępstwo procesowe w pozwie przed sądami powszechnymi (pierwsza i druga instancja), w tym przygotowanie pozwu i dalszych pism procesowych (dalej jako: „Postępowanie”), za wynagrodzeniem opisanym w tej umowie. Wynagrodzenie to – na podstawie umowy o przejęcie długu opisanej w pkt a) (Umowa o przejęcie długu) – płaci BC.

Wynagrodzenie to jest płatne w ten sposób, że Klienci otrzymują od Kancelarii (czy otrzymywali wcześniej od poprzedniej kancelarii) faktury VAT na zasadach obowiązujących dla rozliczeń w Polsce (kwota netto +23% VAT), które na podstawie umowy o przejęcie długu płaci za Klientów BC.

Kancelaria uznaje, że usługi są świadczone dla Klientów (osób fizycznych mających miejsce zamieszkana w Polsce), zaś BC jest jedynie podmiotem płacącym wynagrodzenie za te usługi.

c) Umowa między Kancelarią a BC

I. Zakres działań Kancelarii w wyniku umowy zawartej z BC:

1. Kontynuacja obsługi prawnej – działania wynikające z umów na obsługę prawną.

Kancelaria na mocy pierwszej umowy zobowiązała się przejąć za wynagrodzeniem pełne prowadzenie wszystkich spraw, a także reprezentować konsumentów (Klientów) w tych sprawach na zasadzie pełnej kontynuacji w stosunku do działań poprzedniej kancelarii.

Działanie w ramach umów na obsługę prawną uważa się za zakończone po podjęciu przez Kancelarię wszystkich standardowych kroków przewidzianych prawem w celu egzekwowania roszczenia w postępowaniu egzekucyjnym przeciwko bankom lub podjęciu innych działań, o ile przewiduje to prawo, skutek których jest równoważny zakończeniu postępowań egzekucyjnych przeciwko bankom (w tym potrącenie roszczeń konsumenta i banku, mające na celu rozliczenie wzajemnych należności wynikających z ustalenia nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytowej).

Działania Kancelarii w zakresie realizacji umów na obsługę prawną nie obejmują: postępowania o wykreślenie wpisu hipotecznego z księgi wieczystej, postępowań wszczętych przez banki przeciwko konsumentom oraz dochodzenia roszczeń konsumenta w postępowaniu restrukturyzacyjnym lub upadłościowym banku.

BC w tym stosunku prawnym przejmuje tylko dług konsumentów wobec Kancelarii, wynikający z umów na obsługę prawną (opisanych wyżej w punkcie b), a w zakresie innych, opisanych poniżej czynności to BC jest zleceniodawcą Kancelarii oraz to BC jest odbiorcą świadczeń Kancelarii i uzyskuje z nich korzyść.

Przejęcie prowadzonych spraw

W skład tych działań wchodziło przede wszystkim skomplikowane i długotrwałe przedsięwzięcie logistyczne polegające na przejęciu ok. 130 spraw będących w toku od poprzedniej kancelarii i zachowanie pełnej kontynuacji ich prowadzenia, koordynowanie informowania klientów o zmianie kancelarii wraz z kancelarią, która oddawała sprawy, przygotowanie dokumentów dla konsumentów i BC w zakresie zmiany kancelarii, a także nawiązywanie kontaktu z klientami, którzy wyrazili zgodę na zmianę kancelarii i odpowiadanie na wątpliwości klientów niezdecydowanych, rejestracja spraw przejętych w kancelarii oraz analiza dotychczasowego sposobu działania w sprawie poprzedniej kancelarii, wystosowanie zgłoszeń jako pełnomocnik główny w przejętych sprawach i podejmowanie ewentualnych brakujących w sprawach czynności.

Rola pośrednika

Kancelaria pełni także rolę pośrednika w przekazywaniu kwot pieniężnych i wylicza kwoty należne BC i konsumentowi na podstawie zawartych umów:

·W zakresie dozwolonym przez obowiązujące prawo i zasady etyki zawodu adwokata/radcy prawnego w Polsce, Kancelaria działa także jako pośrednik w przyjmowaniu i rozdysponowywaniu środków pieniężnych, które zostaną zgromadzone w wyniku wygranych spraw sądowych lub zawartych ugód.

·Kancelaria z wpłaconych przez odpowiedni bank środków na specjalnie wyodrębnione konta bankowe wylicza i przekazuje BC kwoty należne BC od konsumentów na podstawie umów zawartych przez konsumentów z BC.

·Kancelaria zobowiązuje się do dystrybucji wpływów na specjalnie wyodrębnione konta bankowe w określonej w opisywanej w umowie kolejności do osób określonych w opisywanej umowie.

·Kancelaria nie ma prawa, zgodnie z odpowiednimi zasadami etyki zawodu adwokata/radcy prawnego, a zatem nie ma obowiązku na mocy opisywanej umowy żądania czy pobierania płatności od konsumenta na rzecz BC, jeśli należności konsumenta na rzecz BC przekraczają kwoty zgromadzone na dedykowanych rachunkach bankowych w wyniku wygranej sprawy sądowej lub zawartej ugody. Dzieje się tak na przykład wtedy, kiedy konsument, pomimo wygranej w Sądzie, w wyniku potrącenia z bankiem wzajemnych należności nie uzyskuje żadnych środków od banku lub musi dopłacić bankowi w celu uregulowania wzajemnych rozliczeń.

·Kancelaria będzie także wyliczać kwoty należne BC oraz konsumentowi i przekazywać te kwoty BC do akceptacji. Po akceptacji BC zostaną zlecone transfery pieniężne z wyodrębnionych kont, jeśli pozwolą na to uzyskane w wyniku osiągniętego sukcesu wpływy na rachunki. Zgoda konsumenta na podział środków z wygranych procesów sądowych/zawartych ugód według zasad opisanych w umowach BC z konsumentami została już uzyskana przez BC w umowach z konsumentami.

·Kancelaria będzie także informować konsumentów o kwocie wynagrodzenia należnej BC w przypadku planowanego zawarcia ugody z bankiem.

Usługi pośrednictwa odbywają się także na następujących, mniej istotnych zasadach:

·Wszelkie koszty związane z otwarciem, prowadzeniem i obsługą kont dedykowanych, w tym koszty przelewów pieniężnych i różnic kursowych (w tym zastosowania niekorzystnego kursu wymiany walut przez bank), ponosi BC.

·Szczegóły dotyczące założenia i prowadzenia rachunków dedykowanych mają być przedmiotem umowy powierniczej, zgodnie z brzmieniem której BC będzie miał dostęp do rachunku bankowego do odczytu, jak również będzie upoważnionym sygnatariuszem, a każda płatność będzie wymagała podpisu BC lub innego rodzaju zgody elektronicznej przed jej dokonaniem (np. zgoda e-mail). Jeżeli umowa powiernicza nie zostanie zawarta, na każde żądanie BC, Kancelaria dostarczy wyciągi z rachunków dedykowanych (wyciągi bankowe) za okres wskazany przez BC.

·W przypadku sporu pomiędzy BC a Konsumentem co do sposobu rozliczenia lub podziału środków (Windykacji), Kancelaria jest uprawniona do wpłaty spornych środków do depozytu sądowego. Jeżeli umowa powiernicza zostanie zawarta, powinna ona zapewniać Kancelarii taką możliwość. Na razie nie są prowadzone dodatkowe rozmowy w sprawie zawarcia umowy powierniczej.

Obowiązki raportowania

Strony uzgodniły, że w ciągu 14 (czternastu) dni roboczych od końca każdego miesiąca Kancelaria przygotuje i dostarczy BC elektroniczny raport (np. w programie (...)) zawierający pola danych wymienione w załączniku do umowy z BC (zwany dalej „Reportem”). Raport będzie zawierał informacje odnoszące się do prowadzonych spraw, statusu postępowania sądowego i środków pieniężnych otrzymanych w danym miesiącu.

Miesięczne raportowanie rozpocznie się pod koniec trzeciego miesiąca po podpisaniu Umowy i będzie kontynuowane co miesiąc, aż do zakończenia wykonywania umowy w odniesieniu do wszystkich prowadzonych spraw.

Wsparcie w zakresie przetwarzania danych osobowych konsumentów

Jeżeli Kancelaria otrzyma jakąkolwiek skargę, zawiadomienie lub komunikat, które odnoszą się bezpośrednio lub pośrednio do przetwarzania Danych Osobowych, Kancelaria niezwłocznie powiadomi BC i zapewni BC pełną współpracę i pomoc w związku z taką skargą, zawiadomieniem lub komunikatem.

Wynagrodzenie

1. Wynagrodzenie ryczałtowe

BC za wskazane wyżej czynności – objęte Umową między BC a Kancelarią – zobowiązuje się zapłacić Kancelarii wynagrodzenie ryczałtowe w postaci określonych w umowie kwot (płatne bez względu na osiągnięcie sukcesu w sprawie i bezzwrotne, nawet w przypadku braku sukcesu). W umowie zawartej między Kancelarią a BC wskazano, że wynagrodzenie płatne jest w zamian za usługi świadczone przez Kancelarię na podstawie zawartej z BC Umowy.

Wynagrodzenie płatne jest zgodnie z poniższymi zasadami, określającymi kwoty i momenty płatności w danych sprawach. Momenty płatności określane są według etapu danej sprawy, nie są utożsamiane z zakresem usług, za jakie wynagrodzenie jest uiszczane:

a)określona kwota wynagrodzenia ryczałtowego płatna w każdej sprawie, którą Kancelaria przejmie do prowadzenia i do której wstąpi jako pełnomocnik główny, jeśli w danej sprawie wyrok I. instancji nie został uzyskany przed 30 czerwca 2023 r.;

b)określona kwota wynagrodzenia ryczałtowego płatna w każdej przejętej sprawie w trakcie reprezentacji w postępowaniu w drugiej instancji lub zawarcia ugody przed wszczęciem postępowania w drugiej instancji, moment wymagalności płatności określany jest poprzez różne zdarzenia związane z prowadzeniem postępowania w drugiej instancji, w zależności od charakteru wyroku i czynności koniecznych do podjęcia w sprawie;

c)określona kwota wynagrodzenia ryczałtowego płatna po każdej rozprawie sądowej dotyczącej prowadzonych spraw.

Faktury za Wynagrodzenie Ryczałtowe będą wystawiane w pierwszej kolejności na Konsumenta – o ile zezwala na to Umowa na Obsługę Prawną. Ponadto, zgodnie z Umową o przejęcie długu BC przejmuje zapłatę faktur (wraz z podatkiem VAT) wystawionych Konsumentom przez Kancelarię na podstawie Umowy na Obsługę Prawną, zgodnie z jej postanowieniami.

W pozostałym zakresie (w szczególności, gdy brak jest podstawy w Umowie na Obsługę Prawną do wystawienia faktury na rzecz Konsumenta lub kwota w fakturze wystawionej na rzecz Konsumenta jest niższa niż Wynagrodzenie Ryczałtowe) faktury będą wystawiane w całości lub w brakującym zakresie bezpośrednio przez Kancelarię na BC.

W pozostałych przypadkach faktury są wystawiane przez Kancelarię bezpośrednio na BC, na podstawie umowy zawartej przez Kancelarię z BC.

W umowie z BC wskazano, że zdaniem obu stron umowy, co do kwot płatnych przez BC w wykonaniu tej umowy bezpośrednio na rzecz Kancelarii, bez wystawiania faktury konsumentowi, którą „finansowałby” BC, ma zastosowanie art. 28b ustawy o VAT.

2. Premia za sukces

Wynagrodzenie dodatkowe w postaci premii za sukces płatne jest w przypadku:

a)osiągnięcia sukcesu, zdefiniowanego w opisywanej Umowie jako uzyskanie:

i.prawomocnego wyroku innego niż wyrok oddalający powództwo w całości, chyba że sąd uwzględnił powództwo w pisemnym uzasadnieniu wyroku; lub

ii.ugody zawartej przez Konsumenta z bankiem w wyniku działań Kancelarii w ramach opisywanej Umowy lub Umowy na Obsługę Prawną (tj. po wysłaniu przez Kancelarię co najmniej jednego pisma do banku lub sądu); lub

iii.jakiejkolwiek innej sytuacji, w której Konsument zostanie spłacony przez bank lub roszczenie zostanie zaspokojone przez bank w jakikolwiek inny sposób w wyniku działań Kancelarii w ramach opisywanej Umowy lub Umowy na Obsługę Prawną (tj. po wysłaniu przez Kancelarię co najmniej jednego pisma do Dłużnika lub Sądu).

Dla wyjaśnienia w umowie wskazano także, że sukces osiągnięty jest także w sytuacji, w której Konsument zapłacił na rzecz banku mniej niż Konsument otrzymał od banku jako kapitał kredytu udostępnionego na podstawie umowy kredytowej, a Konsument (lub Kancelaria działająca w imieniu Konsumenta) lub bank złoży oświadczenie o potrąceniu (lub sąd zastosuje potrącenie z urzędu) to również jest to Sukces, mimo że sąd może oddalić Roszczenie i/lub żadne środki od Dłużnika nie będą w takiej sytuacji należne.

oraz:

b)gdy usługi windykacyjne Kancelarii na rzecz BC zostaną uznane za zakończone;

oraz:

c)gdy możliwe stanie się obliczenie wynagrodzenia prowizyjnego w odniesieniu do sumy świadczenia i odsetek ustawowych.

W przypadku braku możliwości obliczenia wynagrodzenia prowizyjnego w terminie 6 (sześciu) miesięcy od daty sukcesu z uwagi na brak niezbędnych danych lub przeszkody ze strony Konsumenta/banku/BC, Kancelaria jest uprawniona do samodzielnego obliczenia wynagrodzenia prowizyjnego w oparciu o szacunek jej wysokości i wystawienia stosownej faktury. Strony uzgadniają, że zapłata faktury na tej podstawie jest równoznaczna z zapłatą wynagrodzenia prowizyjnego.

Jeżeli wpływy nie wystarczą na pokrycie wynagrodzenia prowizyjnego, BC jest zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia prowizyjnego z własnych środków.

Zwrot wydatków:

Koszty opłat i wydatków powinny (z wyjątkiem sytuacji kiedy nie da się ich z wyprzedzeniem wyliczyć, wtedy Kancelaria opłaca te wydatki z zaliczek uzyskanych od BC lub z własnych środków, które następnie są zwracane Kancelarii przez BC), być opłacone przez BC z góry, zgodnie z terminem określonym przez Kancelarię lub sąd/inną właściwą instytucję.

Druga umowa

Na podstawie umów cesji zawartych z konsumentami jako cedentami, BC nabywać będzie, jako cesjonariusz odpłatnie roszczenia konsumentów przeciwko bankowi, wynikające z umowy kredytowej i następnie dochodzi samodzielnie tych roszczeń przed Sądem.

Wnioskodawca będzie reprezentować BC w tych postępowaniach.

Koszty opłat i wydatków powinny (z wyjątkiem sytuacji kiedy nie da się ich z wyprzedzeniem wyliczyć, wtedy Kancelaria opłaca te wydatki z zaliczek uzyskanych od BC lub z własnych środków, które następnie są zwracane Kancelarii przez BC), być opłacone przez BC z góry, zgodnie z terminem określonym przez Wnioskodawcę lub sąd/inną właściwą instytucję.

W zamian za świadczone na tej podstawie usługi (polegające na reprezentacji przed sądem), Wnioskodawca ma prawo do wynagrodzenia, określanego następująco:

-określona kwota netto w PLN za każdą czynność/zdarzenie wskazane w Umowie dotyczące jednej obsłużonej wierzytelności – na podstawie faktury wystawionej przez BC w zakresie danej obsłużonej wierzytelności;

-wartość procentowa netto kosztów reprezentacji prawnej przyznanych przez sąd od Dłużnika dla BC w każdym prawomocnym wyroku – na podstawie faktury wystawionej po uzyskaniu takiego wyroku. Dotyczy to również odpowiednio sytuacji zawarcia ugody między BC a Dłużnikiem.

Brak infrastruktury BC w Polsce

BC (usługobiorca) to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa stanu Teksas (BC, dalej jako: „BC”). Podmiot ten ma siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

BC nie jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług. Nie jest także w Polsce zarejestrowana jako płatnik składek, bądź podatków. Nie ma numeru NIP w Polsce.

BC nie posiada w Polsce personelu, ani własnego, ani cudzego.

BC nie posiada w Polsce składników majątku rzeczowego (nieruchomości, środków transportu, środków łączności, komputerów, sprzętu RTV) ani jako właściciel, ani na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu, czy też podobnych.

BC korzysta w Polsce z usług podmiotów trzecich, z którymi nie jest powiązana ani kapitałowo, ani osobowo. Podmioty te wykonują na rzecz BC świadczenia w zakresie prowadzenia obsługi klienta, obsługi IT. Podmioty te prowadzą niezależną działalność i nie zajmują się tylko i wyłącznie usługami dla BC.

BC korzysta w Polsce ze strony internetowej (…). Strona ta obsługiwana jest przez polski podmiot zewnętrzny, działający na zlecenie.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.Czy BC (obecna nazwa B) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)

Odpowiedź Wnioskodawcy: BC (obecna nazwa: B) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jest podmiotem, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą.

2.Gdzie (na terytorium jakiego kraju) znajduje się siedziba działalności gospodarczej BC?

Odpowiedź Wnioskodawcy: (…) Wnioskodawca wskazał: „Podmiot ten ma siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki”.

3.Czy BC posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce? Jeśli tak, to czy Spółka (Wnioskodawca) świadczy usługi na rzecz tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej?

Odpowiedź Wnioskodawcy: (…) Wnioskodawca wskazał, że:

-BC nie ma w Polsce żadnej struktury, tym bardziej o charakterze stałym,

-BC nie ma w Polsce żadnego personelu, ani własnego (zatrudnionego przez siebie), ani personelu osoby trzeciej, który pozostawałby do jego dyspozycji,

-BC nie ma w Polsce żadnego majątku rzeczowego, ani jako właściciel, ani jako posiadacz zależny, ani też nie posiada trwałego dostępu, kontroli ani możliwości nieprzerwanego dostępu do takich zasobów podatnika z innego państwa członkowskiego.

Pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 9 czerwca 2024 r.)

1.Czy w przypadku wszystkich usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie pierwszej umowy, które są dokumentowane fakturą na rzecz BC, miejsce świadczenia tych usług jest poza Polską?

2.Czy w przypadku wszystkich usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie drugiej umowy miejsce świadczenia tych usług jest poza Polską?

3.Czy usługi wykonywane przez Usługobiorcę, o których mowa w pytaniu 1 i 2, należy wykazywać zgodnie z art. 109 ust. 3a ustawy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 9 czerwca 2024 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku usług świadczonych na podstawie pierwszej umowy, za które należne jest – zgodnie z umową zawartą między Wnioskodawcą a BC – wynagrodzenie zryczałtowane, wynagrodzenie dodatkowe (w postaci premii za sukces) oraz zwrot wydatków, miejsce ich świadczenia leży poza Polską, ponieważ zdaniem Wnioskodawcy:

-usługobiorcą tych usług jest BC;

-BC jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT;

-BC ma siedzibę poza Polską;

-BC nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

Wnioskodawca świadczy swoje usługi na podstawie umowy będącej elementem trójstronnego stosunku prawnego, w którym uczestniczą:

-Klienci (powodowie, będący konsumentami);

-BC;

-Wnioskodawca.

Jak już wskazywano w opisie stanu faktycznego, BC w zamian za wynagrodzenie przejął zobowiązania Klientów związane z toczącymi się postępowaniami sądowymi tych Klientów przeciwko bankom.

Wnioskodawca zapewnia klientom obsługę prawną (reprezentację w toku postępowania, o którym mowa wyżej, jak również na etapie przedsądowym). Za tę obsługę prawną należne jest Wnioskodawcy wynagrodzenie w kwotach określonych w umowie. Kancelaria za to wynagrodzenie obciąża klientów, uznając jednocześnie, że zgodnie z art. 28c usługi te mają miejsce świadczenia w Polsce, jako że świadczone są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które to osoby mają miejsce zamieszkania w Polsce. Na podstawie umowy o przejęcie długu Klientów za te wynagrodzenia płaci BC, jednakże Kancelaria uznaje, że nie zmienia to faktu, iż usługobiorcą tych usług są konkretni Klienci, zaś BC jest tylko osobą trzecią.

Kwestia określenia skutków podatkowych tego zdarzenia pozostaje poza zakresem niniejszego wniosku.

Kancelarii jest natomiast również należne wynagrodzenie na podstawie umowy z BC dopełniającej powyższy trójstronny stosunek prawny i w tym zakresie, z uwagi właśnie na trójstronność stosunku prawnego powstała wątpliwość, wymagająca uzyskania interpretacji indywidualnej przez Wnioskodawcę. Trzeba bowiem podkreślić, że wprawdzie BC dokonał jedynie przejęcia długu Klientów wobec Kancelarii, wynikającego z umów na obsługę prawną (opisanych wyżej), jednakże Kancelaria dokonuje szeregu innych (wzmiankowanych w stanie czynności) czynności na rzecz BC. W ich zakresie to właśnie BC jest zleceniodawcą Kancelarii, to BC jest odbiorcą świadczeń wykonywanych przez Kancelarię oraz uzyskuje z nich korzyść.

Trzeba bowiem podkreślić, że:

-Kancelaria wykonała złożone świadczenie na rzecz BC polegające na przejęciu (…) spraw, będących w toku od podmiotu, który wcześniej reprezentował tych klientów, zachowując pełną kontynuację ich prowadzenia; w ramach tego świadczenia konieczne było poinformowanie wszystkich klientów o zmianie kancelarii ich reprezentującej, przygotowanie dokumentów dla konsumentów i BC w zakresie zmiany kancelarii, a także nawiązywanie kontaktu z klientami, którzy wyrazili zgodę na zmianę kancelarii i odpowiadanie na wątpliwości klientów niezdecydowanych, rejestracja spraw przejętych oraz analiza dotychczasowego sposobu działania w sprawie poprzedniej kancelarii, wystosowanie zgłoszeń jako pełnomocnik główny w przejętych sprawach i podejmowanie ewentualnych brakujących w sprawach czynności; bez tych działań Wnioskodawcy nie byłoby możliwe prawidłowe wykonywanie pozostałych stosunków prawnych łączących odpowiednio BC z klientami oraz Wnioskodawcę z Klientami, to zaś doprowadziłoby do sytuacji, w której BC nie byłby uprawniony do żadnego wynagrodzenia za przejęcie długu klientów.

-Wnioskodawca w ramach swoich świadczeń na rzecz BC pełni także rolę pośrednika w przekazywaniu kwot pieniężnych i wylicza kwoty należne BC i konsumentowi na podstawie zawartych umów, tj. działa także jako pośrednik w przyjmowaniu i rozdysponowywaniu środków pieniężnych, które zostaną zgromadzone w wyniku wygranych spraw sądowych lub zawartych ugód; wylicza i przekazuje BC kwoty mu należne od konsumentów na podstawie umów zawartych przez konsumentów z BC; zobowiązuje się do dystrybucji wpływów na specjalnie wyodrębnione konta bankowe w określonej w opisywanej w umowie kolejności do osób określonych w opisywanej umowie; wylicza kwoty należne BC oraz konsumentowi i przekazuje te kwoty BC do akceptacji; dokonuje (po akceptacji, o której mowa wyżej) transferów pieniężnych z wyodrębnionych kont; informuje konsumentów o kwocie wynagrodzenia należnej BC w przypadku planowanego zawarcia ugody z bankiem.

-Wnioskodawca przygotowuje i przekazuje (w terminach określonych w Umowie) BC elektroniczny raport zawierający odpowiednie dane (wymienione szczegółowo w załączniku do umowy z BC); Raport zawiera informacje odnoszące się do prowadzonych spraw, statusu postępowania sądowego i środków pieniężnych otrzymanych w danym miesiącu; miesięczne raportowanie rozpoczęło się pod koniec trzeciego miesiąca po podpisaniu umowy i będzie kontynuowane co miesiąc aż do zakończenia wykonywania umowy w odniesieniu do wszystkich prowadzonych spraw.

-Wnioskodawca zapewnia także BC świadczenia w zakresie obsługi prawnej związanej z przetwarzaniem danych osobowych, w szczególności jeśli Kancelaria otrzyma jakąkolwiek skargę, zawiadomienie lub komunikat, które odnoszą się bezpośrednio lub pośrednio do przetwarzania Danych Osobowych, Kancelaria niezwłocznie powiadomi BC i zapewni BC pełną współpracę i pomoc w związku z taką skargą, zawiadomieniem lub komunikatem.

W ocenie Wnioskodawcy, odbiorcą opisanych wyżej świadczeń jest BC. To on odnosi korzyści z tych umów, to jemu są potrzebne te świadczenia Wnioskodawcy. Owszem, w jakiejś części Wnioskodawca podejmuje (w ramach swoich świadczeń) czynności w zakresie reprezentacji Klientów (konsumentów) w postępowaniu (sądowym i przedsądowym), jednakże czynności te są zawsze odrębnie fakturowane na klientów, zaś niezależnie od tego podjęcie tych czynności stanowi również świadczenie na rzecz BC, który jest zainteresowany zakończeniem postępowania z sukcesem, bowiem od tego uzależnione jest uzyskanie przez niego korzyści majątkowych (wynagrodzenie za przejęcie długu Klientów jest bowiem uzależnione od „sukcesu” postępowania).

Tym samym, Wnioskodawca uważa, że wszystkie usługi świadczone na podstawie umowy z BC, które są fakturowane na BC, a które objęte pierwszą opisaną w złożonym wniosku umową, są usługami, w których usługobiorcą jest BC.

Ponieważ podmiot ten prowadzi działalność gospodarczą, zastosowanie do ustalania miejsca świadczenia tych usług ma przepis art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że BC nie ma „stałego miejsca prowadzenia działalności” w Polsce.

Definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności” znajduje się w art. 11 rozporządzenia 282/2011.

Powyższa definicja jest w dużej mierze oparta o wcześniejsze (sprzed 1 lipca 2011 r.) orzecznictwo ETS, który w kilku co najmniej orzeczeniach zajmował się określeniem tego, co należy rozumieć pod pojęciem stałego miejsca prowadzenia działalności. Oczywiście wpływ na rozumienie tej definicji miało również orzecznictwo późniejsze, zapadłe już w stanie prawym obowiązującym od 1 lipca 2011 r.

Podkreślić należy, że przyjęcie istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności po stronie podatnika nabywającego usługi należy postrzegać raczej w kategorii wyjątku, niż zasady. Jak podsumowała tę kwestię Rzecznik Generalna w swojej opinii w sprawie Welmory: „44. Wreszcie ze względów pewności prawa należy też przenieść reprezentowany przez Trybunał w utrwalonym orzecznictwie prymat siedziby działalności gospodarczej (Berkholz, EU:C:1985:299, pkt 17; Faaborg Gelting Linien, EU:C:1996:184, pkt 16; ARO Lease, EU:C:1997:374, pkt 15; Lease Plan, EU:C:1998:206, pkt 24) na stosowanie art. 44 dyrektywy VAT. Służy to bowiem zapotrzebowaniu na pewność prawa, aby miejsce świadczenia usługi w razie wątpliwości odnosiło się do siedziby usługobiorcy, która zwykle stanowi łatwiejsze do ustalenia kryterium obiektywne niż posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Prymat ten odpowiada też wyrażonemu w art. 44 dyrektywy VAT stosunkowi między podstawową zasadą ze zdania pierwszego, która odnosi się do siedziby działalności gospodarczej, a wyjątkiem ze zdania drugiego, który dotyczy stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. 45. W razie wątpliwości nie powinno się zakładać istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (…)” (opinia Rzecznik Generalnej J. Kokott z dnia 15 maja 2014 r. do sprawy C‑605/12 Welmory sp. z o.o. vs Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku).

W orzeczeniu 168/84 (Gunter Berkholz vs Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt) Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że stałe miejsce prowadzenia działalności jest to miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej ze stałej obecności zarówno osób, jak i zaplecza technicznego. Podkreślono jednocześnie, że konieczna jest obecność osób „obsługujących” owe miejsce prowadzenia działalności. Jeśli nie ma stałego personelu, to choćby w danym miejscu znajdowała się infrastruktura techniczna i rzeczowa, nie można mówić o istniejącym tam stałym miejscu prowadzenia działalności.

Z kolei w orzeczeniu C-231/94 (Faaborg-Gelting Linien A/S vs Finanzamt Flensburg) Trybunał podtrzymał wcześniejsze twierdzenia o tym, że dla przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności konieczne jest znajdowanie się w tym miejscu stałego personelu i urządzeń technicznych niezbędnych do świadczenia danych usług, a nadto wymagana jest określona minimalna skala działalności.

Natomiast w orzeczeniu w sprawie C-190/95 (ARO Lease BV vs Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam) Trybunał zauważył, że w sytuacji, gdy podatnik nie posiada na danym terytorium własnych pracowników ani struktury organizacyjnej, które pozwoliłyby na prowadzenie tam działalności, to nie można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności.

W sprawie C-73/06 (Planzer Luxembourg Sàrl przeciwko Bundeszentralamt für Steuern) Trybunał przyjął zaś, że owa minimalna trwałość oznacza wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny.

W przywołanych wyrokach Trybunał uznał zatem, że ze stałym miejscem prowadzenia działalności (innym niż miejsce siedziby podatnika) mamy do czynienia jedynie w przypadku, gdy w miejscu tym są stale obecne minimalne zasoby ludzkie i techniczne, które pozwalają wykonać dane usługi w sposób niezależny, jak również zachowana jest pewna minimalna skala działalności.

Dla określenia tego, czy dana struktura przedsiębiorcy może być uznana za stałe miejsce prowadzenia działalności (w zakresie nabywania usług) konieczne jest jednoczesne wystąpienie kilku podstawowych przesłanek.

Pierwsza z przesłanek, jaka pozwala na uznanie danej struktury za stałe miejsce prowadzenia działalności, to wystarczająca stałość (tej struktury). Tylko struktura charakteryzująca się wystarczającą stałością może być uznana za stałe miejsce prowadzenia działalności.

Według wiedzy Wnioskodawcy BC nie ma w Polsce żadnej struktury, tym bardziej o charakterze stałym.

Druga z przesłanek kwalifikujących daną strukturę jako stałe miejsce prowadzenia działalności to posiadanie w ramach tej struktury zaplecza personalnego i technicznego.

W stałym miejscu prowadzenia działalności podmiot powinien mieć zatem personel oraz środki techniczne.

Według wiedzy Wnioskodawcy BC nie ma w Polsce żadnego personelu, ani własnego (zatrudnionego przez siebie), ani personelu osoby trzeciej, który pozostawałby do jego dyspozycji.

Struktura musi mieć odpowiednie zaplecze techniczne. Według wiedzy Wnioskodawcy BC nie ma w Polsce żadnego majątku rzeczowego, ani jako właściciel, ani jako posiadacz zależny.

Infrastruktura (zaplecze) techniczno-osobowa innego podmiotu może być uznana za „własne” zaplecze podatnika z innego państwa członkowskiego, jeśli ma on do niego trwały dostęp, kontrolę nad nim i możliwość nieprzerwanego dostępu do jego zasobów (władztwo nad nimi).

BC nie ma takiego władztwa nad zapleczem osobowo-technicznym innego podmiotu.

Trzeba jednocześnie podkreślić, że sam Wnioskodawca nie może być uznany za „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” dla BC. Taka konstrukcja – sprowadzająca się do tego, że zaplecze techniczne oraz personel usługodawcy (przy pomocy których świadczył on usługę) zostałyby potraktowane jednocześnie jako zasoby usługobiorcy służące mu do odebrania i skonsumowania usługi – została odrzucona w orzecznictwie TSUE.

Jak wskazuje Trybunał w swoim orzecznictwie te same środki nie mogą być wykorzystywane zarówno do świadczenia, jak i otrzymywania tych samych usług. W orzeczeniu w sprawie Berlin Chemie TSUE – negując możliwość istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności w takiej konfiguracji, wskazał: „54. Wreszcie, z akt sprawy wynika, że w sprawie w postępowaniu głównym zaplecze personalne i techniczne, które zostało udostępnione spółce niemieckiej przez spółkę rumuńską i które zdaniem rumuńskich organów podatkowych pozwala na wykazanie istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności spółki niemieckiej w Rumunii, stanowi również zaplecze, dzięki któremu spółka rumuńska świadczy usługi na rzecz spółki niemieckiej. Tymczasem to samo zaplecze nie może być wykorzystywane jednocześnie do świadczenia i odbioru tych samych usług”.

Biorąc zatem pod uwagę, że:

-BC nie ma w Polsce żadnej stałej struktury,

-BC nie ma w Polsce żadnego własnego zaplecza osobowego i technicznego;

-BC nie ma stałego, nieograniczonego i trwałego dostępu do zaplecza osobowego i technicznego innego podmiotu,

Wnioskodawca uważa, że BC nie ma w Polsce „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, a zatem Wnioskodawca nie świadczy swoich usług na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności. To zaś skutkuje tym, że miejsce świadczenia usług Wnioskodawcy dla BC powinno być oceniane przy uwzględnieniu miejsca siedziby BC.

Skoro zaś BC ma siedzibę w Stanach Zjednoczonych, to tym samym usługi świadczone przez Wnioskodawcę dla BC nie mają w Polsce miejsca świadczenia.

Ad 2.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku usług świadczonych na podstawie drugiej umowy miejsce świadczenia dla tych usług znajduje się poza Polską, ponieważ zdaniem Wnioskodawcy:

-BC jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT;

-BC ma siedzibę poza Polską;

-BC nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

W przypadku usług świadczonych na podstawie drugiej umowy przez Wnioskodawcę, umowy zawierane z konsumentami przez BC, na podstawie których Wnioskodawca wszczyna i prowadzi postępowania sądowe, polegają na tym, że BC nabywa od konsumentów ich roszczenia przeciwko bankom, wynikające z umowy kredytowej. W przypadku tego rodzaju umów BC dochodzi samodzielnie tych roszczeń przed Sądem.

Wnioskodawca reprezentuje BC w tych postępowaniach, świadcząc na rzecz BC odpłatnie usługi reprezentacji (usługi prawnicze).

Podmiotem udzielającym zlecenia na prowadzenie tych spraw, a jednocześnie udzielającym pełnomocnictwa Kancelarii (prawnikom z Kancelarii) będzie BC.

Ponieważ BC jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą (tj. podmiotem, o którym mowa w art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług) Wnioskodawca uważa, że usługi przez niego świadczone na rzecz BC, w wykonaniu drugiej umowy, o której mowa we wniosku, są usługami, do ustalania miejsca świadczenia których znajduje zastosowanie art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponieważ BC ma siedzibę poza Polską, zdaniem Wnioskodawcy BC nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności (zob. stanowisko w odniesieniu do pytania pierwszego), to miejsce świadczenia dla tych usług znajduje się poza Polską.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy ewidencjonowaniu usług, o których mowa w pytaniu 1 oraz w pytaniu 2, Wnioskodawca powinien stosować art. 109 ust. 3a ustawy VAT.

Powołany przepis stanowi, że podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19a ust. 1-3 i 8.

Ponieważ, zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia usług, o których mowa w pytaniu 1 oraz pytaniu 2, nie jest terytorium kraju, to ewidencjonując te usługi, powinien stosować art. 109 ust. 3a ustawy VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

-istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

-wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

-istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

-odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

-istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do art. 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Kancelaria) jest spółką komandytową, mającą siedzibę w Polsce. Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług pomocy prawnej. Wnioskodawca wykonuje usługi prawnicze m.in. dla podmiotu, który jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa stanu Teksas (obecna nazwa: B, utworzona i działająca na podstawie prawa amerykańskiego; w dacie zawarcia umów o nazwie: BC, dalej jako: „BC”). BC wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą oraz jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy. Wnioskodawca wykonuje ww. usługi na podstawie dwóch umów. Pierwsza umowa (między Wnioskodawcą a BC) została zawarta celem realizacji de facto trójstronnego stosunku prawnego, w ramach którego zawarte są 3 umowy:

a)Umowa o przejęcie długu między Klientem (dalej także zwanym: „Konsumentem”) a BC:

W wyniku tej umowy BC przejmuje i spłaca dług Klientów związany z kosztami procesu, takimi jak: opłaty sądowe, wynagrodzenie Kancelarii prawnej, koszty zastępstwa procesowego i inne niezbędne wydatki. Następuje to w zamian za wynagrodzenie prowizyjne dla BC, liczone od korzyści osiągniętej przez Klienta w razie wygranego postępowania sądowego. W razie przegranego procesu, Klient nie ponosi żadnych kosztów.

b)Umowa na obsługę prawną między Klientem a Wnioskodawcą.

Klienci mają podpisane indywidualne umowy na obsługę prawną z Kancelarią, na podstawie których Kancelaria świadczy na rzecz tych konsumentów usługi polegające na prowadzeniu z Bankiem negocjacji i mediacji zmierzających do ugodowego zakończenia sprawy itp., za wynagrodzeniem opisanym w tej umowie. Wynagrodzenie to – na podstawie umowy o przejęcie długu opisanej w pkt a) (Umowa o przejęcie długu) – płaci BC. Usługi są świadczone dla Klientów (osób fizycznych mających miejsce zamieszkana w Polsce), zaś BC jest jedynie podmiotem płacącym wynagrodzenie za te usługi.

c)Umowa między Kancelarią a BC zawarta 4 października 2023 r.

I. Zakres działań Kancelarii w wyniku umowy zawartej z BC:

1. Kontynuacja obsługi prawnej – działania wynikające z umów na obsługę prawną.

Kancelaria na mocy pierwszej umowy zobowiązała się przejąć za wynagrodzeniem pełne prowadzenie wszystkich spraw, a także reprezentować konsumentów (Klientów) w tych sprawach na zasadzie pełnej kontynuacji w stosunku do działań poprzedniej kancelarii. BC w tym stosunku prawnym przejmuje tylko dług konsumentów wobec Kancelarii, wynikający z umów na obsługę prawną (opisanych wyżej w punkcie b), a w zakresie innych, opisanych poniżej czynności to BC jest zleceniodawcą Kancelarii oraz to BC jest odbiorcą świadczeń Kancelarii i uzyskuje z nich korzyść. Kancelaria pełni także rolę pośrednika w przekazywaniu kwot pieniężnych i wylicza kwoty należne BC i konsumentowi na podstawie zawartych umów.

Strony uzgodniły, że w ciągu 14 (czternastu) dni roboczych od końca każdego miesiąca Kancelaria przygotuje i dostarczy BC elektroniczny raport, który będzie zawierał informacje odnoszące się do prowadzonych spraw, statusu postępowania sądowego i środków pieniężnych otrzymanych w danym miesiącu. Miesięczne raportowanie rozpocznie się pod koniec trzeciego miesiąca po podpisaniu Umowy i będzie kontynuowane co miesiąc, aż do zakończenia wykonywania umowy w odniesieniu do wszystkich prowadzonych spraw. BC za wskazane wyżej czynności – objęte Umową między BC a Kancelarią – zobowiązuje się zapłacić Kancelarii wynagrodzenie ryczałtowe w postaci określonych w umowie kwot (płatne bez względu na osiągnięcie sukcesu w sprawie i bezzwrotne, nawet w przypadku braku sukcesu). W umowie zawartej między Kancelarią a BC wskazano, że wynagrodzenie płatne jest w zamian za usługi świadczone przez Kancelarię na podstawie zawartej z BC Umowy. Faktury za Wynagrodzenie Ryczałtowe będą wystawiane w pierwszej kolejności na Konsumenta – o ile zezwala na to Umowa na Obsługę Prawną. Ponadto, zgodnie z Umową o przejęcie długu BC przejmuje zapłatę faktur (wraz z podatkiem VAT) wystawionych Konsumentom przez Kancelarię na podstawie Umowy na Obsługę Prawną, zgodnie z jej postanowieniami. W pozostałym zakresie (w szczególności, gdy brak jest podstawy w Umowie na Obsługę Prawną do wystawienia faktury na rzecz Konsumenta lub kwota w fakturze wystawionej na rzecz Konsumenta jest niższa niż Wynagrodzenie Ryczałtowe) faktury będą wystawiane w całości lub w brakującym zakresie bezpośrednio przez Kancelarię na BC. W pozostałych przypadkach faktury są wystawiane przez Kancelarię bezpośrednio na BC, na podstawie umowy zawartej przez Kancelarię z BC. W umowie z BC wskazano, że zdaniem obu stron umowy, co do kwot płatnych przez BC w wykonaniu tej umowy bezpośrednio na rzecz Kancelarii, bez wystawiania faktury konsumentowi, którą „finansowałby” BC, ma zastosowanie art. 28b ustawy o VAT. Wnioskodawcy należy jest także wynagrodzenie dodatkowe w postaci premii za sukces, które płatne jest w przypadku osiągnięcia sukcesu, zdefiniowanego w opisywanej Umowie.

Druga umowa Na podstawie umów cesji zawartych z konsumentami jako cedentami, BC nabywać będzie jako cesjonariusz odpłatnie roszczenia konsumentów przeciwko bankowi, wynikające z umowy kredytowej i następnie dochodzi samodzielnie tych roszczeń przed Sądem. Wnioskodawca będzie reprezentować BC w tych postępowaniach.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że:

-BC nie ma w Polsce żadnej struktury, tym bardziej o charakterze stałym,

-BC nie ma w Polsce żadnego personelu, ani własnego (zatrudnionego przez siebie), ani personelu osoby trzeciej, który pozostawałby do jego dyspozycji,

-BC nie ma w Polsce żadnego majątku rzeczowego, ani jako właściciel, ani jako posiadacz zależny, ani też nie posiada trwałego dostępu, kontroli ani możliwości nieprzerwanego dostępu do takich zasobów podatnika z innego państwa członkowskiego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności określenia miejsca świadczenia (opodatkowania) usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie pierwszej umowy, które są dokumentowane fakturą na rzecz BC.

Na opisaną we wniosku Pierwszą Umowę składają się: Umowa o przejęcie długu zawarta między Klientem a BC, Umowa na obsługę prawną zawarta między Klientem a Wnioskodawcą oraz Umowa zawarta między Kancelarią a BC. W ramach umowy między Wnioskodawcą a BC, za które należne jest BC wynagrodzenie – to BC jest zleceniodawcą Kancelarii oraz BC jest odbiorcą świadczeń Kancelarii i uzyskuje z nich korzyść. Zgodnie z ww. Umową, Wnioskodawca świadczy na rzecz BC usługi prawnicze. W ramach świadczenia ww. usług, Wnioskodawca zobowiązał się przejąć za wynagrodzeniem pełne prowadzenie wszystkich spraw, a także reprezentować konsumentów (Klientów) w tych sprawach. W skład tych działań wchodziło przede wszystkim przejęcie spraw będących w toku od poprzedniej kancelarii oraz m.in. zachowanie pełnej kontynuacji ich prowadzenia, koordynowanie informowania klientów o zmianie kancelarii wraz z kancelarią, która oddawała sprawy, przygotowanie dokumentów dla konsumentów i BC w zakresie zmiany kancelarii, a także nawiązywanie kontaktu z klientami.

Kancelaria pełni także rolę pośrednika w przekazywaniu kwot pieniężnych i wylicza kwoty należne BC – działa jako pośrednik w przyjmowaniu i rozdysponowywaniu środków pieniężnych, które zostaną zgromadzone w wyniku wygranych spraw sądowych lub zawartych ugód. Kancelaria z wpłaconych przez odpowiedni bank środków na specjalnie wyodrębnione konta bankowe wylicza i przekazuje BC kwoty należne BC od konsumentów na podstawie umów zawartych przez konsumentów z BC. Zgoda konsumenta na podział środków z wygranych procesów sądowych/zawartych ugód według zasad opisanych w umowach BC z konsumentami została już uzyskana przez BC w umowach z konsumentami.

Strony uzgodniły również, że w ciągu 14 dni roboczych od końca każdego miesiąca Kancelaria przygotuje i dostarczy BC elektroniczny raport, który będzie zawierał informacje odnoszące się do prowadzonych spraw, statusu postępowania sądowego i środków pieniężnych otrzymanych w danym miesiącu.

Ponadto, w ramach Pierwszej Umowy, Wnioskodawca zapewnia również BC wsparcie w zakresie przetwarzania danych osobowych.

Za wskazane wyżej czynności – objęte Umową między BC a Kancelarią – BC zobowiązuje się zapłacić Kancelarii wynagrodzenie ryczałtowe w postaci określonych w umowie kwot (płatne bez względu na osiągnięcie sukcesu w sprawie i bezzwrotne, nawet w przypadku braku sukcesu). W umowie zawartej między Kancelarią a BC wskazano, że wynagrodzenie płatne jest w zamian za usługi świadczone przez Kancelarię na podstawie zawartej z BC Umowy. Momenty płatności określane są według etapu danej sprawy, nie są utożsamiane z zakresem usług, za jakie wynagrodzenie jest uiszczane.

Sposób rozliczenia między Wnioskodawcą a BC kształtuje się następująco.

W ramach opisanej we wniosku Umowy na Obsługę Prawną, zawartej między Wnioskodawcą a Klientem, Wnioskodawca świadczy na rzecz tych Klientów usługi polegające na prowadzeniu z bankiem negocjacji i mediacji zmierzających do ugodowego zakończenia sprawy. Usługi te są opodatkowane przez Wnioskodawcę na terytorium Polski. Z tytułu świadczenia ww. usług, Wnioskodawca wystawia na rzecz Klientów faktury z naliczonym podatkiem VAT. Natomiast na podstawie Umowy o przejęcie długu, zawartej między Klientami a BC, to BC opłaca ww. faktury w imieniu Klientów. Zatem w analizowanej sprawie, dojdzie do sytuacji, gdzie Wnioskodawca będzie świadczył usługi na rzecz Klientów, na podstawie zawartej z nimi Umowy na Obsługę Prawną, natomiast płacącym wynagrodzenie z tytułu ww. usług będzie BC.

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdy brak jest podstawy w Umowie na Obsługę Prawną (zawartą między Wnioskodawcą a Klientem) do wystawienia faktury na rzecz Konsumenta lub kwota w fakturze wystawionej na rzecz Konsumenta jest niższa niż Wynagrodzenie Ryczałtowe), faktury będą wystawiane w całości lub w brakującym zakresie bezpośrednio przez Kancelarię na BC. W pozostałych przypadkach, w zakresie opisanych wyżej czynności wykonywanych na podstawie Umowy między Wnioskodawcą a BC oraz z tytułu wynagrodzenia dodatkowego w postaci premii za sukces, faktury są wystawiane przez Kancelarię bezpośrednio na BC.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy, należy podkreślić, że dla właściwego określenia miejsca opodatkowania usług wykonywanych na rzecz podatnika, konieczne jest ustalenie, czy nabywca usług posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności oraz, czy usługi są świadczone na potrzeby tego stałego miejsca prowadzenia działalności, zgodnie z zasadą opodatkowania konsumpcji.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne, należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz BC w ramach Umowy między Kancelarią a BC (za które Wnioskodawca wystawia fakturę na rzecz BC), stanowią usługę, dla której miejsce świadczenia, a tym samym opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 28b ustawy (tj. jest to usługa do której nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n). Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, BC nie posiada w Polsce żadnej struktury o charakterze stałym, nie ma w Polsce personelu ani własnego (zatrudnionego przez siebie), ani personelu osoby trzeciej, który pozostawałby do jego dyspozycji, nie ma w Polsce również żadnego majątku rzeczowego, ani jako właściciel, ani jako posiadacz zależny, ani też nie posiada trwałego dostępu, kontroli ani możliwości nieprzerwanego dostępu do takich zasobów podatnika z innego państwa członkowskiego. Z wniosku nie wynika zatem, żeby świadczone przez Kancelarię na rzecz BC usługi prawnicze były wykonywane dla stałego miejsca prowadzenia działalności znajdującego się w Polsce. Tym samym, w analizowanej sprawie nie znajdą zastosowania, zasady dotyczące ustalania miejsca świadczenia usług określone w art. 28b ust. 2 ustawy.

W analizowanej sprawie miejsce opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług na podstawie opisanej we wniosku pierwszej umowy – wykonywanych w ramach Umowy zawartej między Kancelarią a BC (które są dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą na rzecz BC), należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy, czyli w kraju, gdzie usługobiorca – BC – posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w USA. Zatem ww. usługi świadczone na rzecz BC przez Wnioskodawcę w ramach Umowy zawartej między Kancelarią a BC, nie są opodatkowane na terytorium Polski.

W konsekwencji w przypadku wszystkich usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie pierwszej umowy, które są dokumentowane fakturą na rzecz BC, miejsce świadczenia tych usług znajduje się poza Polską.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia miejsca świadczenia (opodatkowania) usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie drugiej umowy.

W ramach drugiej umowy opisanej we wniosku, na podstawie umów cesji zawartych z konsumentami jako cedentami, BC nabywać będzie jako cesjonariusz odpłatnie roszczenia konsumentów przeciwko bankowi, wynikające z umowy kredytowej i następnie dochodzi samodzielnie tych roszczeń przed Sądem. Wnioskodawca będzie reprezentować BC w tych postępowaniach. W zamian za świadczone na tej podstawie usługi (polegające na reprezentacji przed sądem), Wnioskodawca ma prawo do wynagrodzenia, określonego następująco:

-określona kwota netto w PLN za każdą czynność/zdarzenie wskazane w Umowie dotyczące jednej obsłużonej wierzytelności – na podstawie faktury wystawionej przez nas BC w zakresie danej obsłużonej wierzytelności;

-wartość procentowa netto kosztów reprezentacji prawnej przyznanych przez sąd od Dłużnika dla BC w każdym prawomocnym wyroku – na podstawie faktury wystawionej po uzyskaniu takiego wyroku. Dotyczy to również odpowiednio sytuacji zawarcia ugody między BC a Dłużnikiem.

Koszty opłat i wydatków powinny (z wyjątkiem sytuacji kiedy nie da się ich z wyprzedzeniem wyliczyć, wtedy Kancelaria opłaca te wydatki z zaliczek uzyskanych od BC lub z własnych środków, które następnie są zwracane Kancelarii przez BC), być opłacone przez BC z góry, zgodnie z terminem określonym przez Wnioskodawcę lub sąd/inną właściwą instytucję.

Wyżej opisane usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz BC, polegające na reprezentowaniu BC w postępowaniach przed sądem, stanowią usługi, do których nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n). Tym samym, miejsce świadczenia, a tym samym opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 28b ustawy. Ponadto, jak już wcześniej wskazano, z wniosku nie wynika, żeby świadczone przez Kancelarię na rzecz BC usługi były wykonywane dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej BC, znajdującego się w Polsce. Zatem również w przypadku usług świadczonych w ramach drugiej umowy, nie znajdą zastosowania, zasady dotyczące ustalania miejsca świadczenia usług określone w art. 28b ust. 2 ustawy. Miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie drugiej umowy, należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy, czyli w kraju, gdzie usługobiorca – BC – posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w USA.

W związku z powyższym, w przypadku wszystkich usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie drugiej umowy miejsce świadczenia tych usług znajduje się poza Polską.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również wskazania, czy usługi wykonywane przez Niego, o których mowa w pytaniu 1 i 2, należy wykazywać zgodnie z art. 109 ust. 3a ustawy.

Opisane we wniosku usługi świadczone przez Kancelarię na rzecz BC, nie są opodatkowane na terytorium kraju. Dla czynności, które podlegają opodatkowaniu w miejscu świadczenia znajdującym się poza terytorium kraju według przepisów obowiązujących w tym miejscu, na terytorium kraju nie powstaje obowiązek podatkowy.

Jednakże w tej sytuacji trzeba mieć na uwadze art. 109 ust. 3a ustawy, zgodnie z którym:

Zatem z uwagi na art. 109 ust. 3a ww. ustawy, koniecznym jest ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju oraz ustalenie wartości usług bez podatku. Usługi, gdzie miejsce ich świadczenia jest poza terytorium kraju należy ujmować w prowadzonej ewidencji w dacie, w której powstałby obowiązek podatkowy, gdyby usługi te były świadczone w Polsce.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę, o których mowa w pytaniu 1 i 2, należy wykazywać zgodnie z art. 109 ust. 3a ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności, wydając przedmiotową interpretację – zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym – jako element opisu sprawy przyjęto, że Kontrahent Wnioskodawcy – BC LCC nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w celu ustalenia, czy ww. Kontrahent posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, BC (obecna nazwa: B), może wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że sformułowanie użyte przez Wnioskodawcę w pytaniu oznaczonym nr 3, tj. „(…) usługi wykonywane przez Usługobiorcę” uznano za oczywistą omyłkę pisarską.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwo w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).