Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Lu 508/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Andrzej Niezgoda WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi P. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 26 czerwca 2023 r. nr SKO.41/6348/P/2022 w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 czerwca 2023 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie odmówiło P. P. ("skarżący") przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Miasta L. z dnia 14 stycznia 2021 r., w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2021 r. w kwocie 22.633,00 zł.

Z uzasadnienia postanowienia wynika, że organ pierwszej instancji ustalił skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2021 r. w następujący sposób:

- dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej położonych

w L. przy ul. G. o powierzchni 2.405 m2 – w kwocie 2.284,75 zł;

- dla budynku położonego w L. na ul. G. o pow. 853,04 m2 –

w kwocie 19.773,47 zł;

- dla budowli – w kwocie 575,22 zł.

Decyzję doręczono podatnikowi w sposób określony w art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), ze skutkiem w dniu 5 lutego 2021 r.

W dniu 23 listopada 2022 r. do organu pierwszej instancji wpłynęło odwołanie skarżącego, które zostało doprecyzowane pismem z dnia 29 listopada 2022 r. Skarżący, nie zgadzając się z wydaną decyzją, wniósł o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, ewentualnie o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o wstrzymanie wykonania decyzji z powodu "grożącej wysokiej straty finansowej".

Wraz z odwołaniem złożony został wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia. We wniosku skarżący podniósł, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Wyjaśnił, że od kilku lat przymusowo przebywał, z uwagi na niezakończoną sprawę karną, na terytorium Chorwacji i z tego powodu na terytorium Polski nie odbierał korespondencji, która była ponadto wysyłana na nieaktualny adres. Z tego też względu nie miał wiedzy o istnieniu decyzji i nie mógł wnieść od niej odwołania. W jego ocenie, uchybienie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jego winy, a jego wniesienie w terminie było niemożliwe z powodu trudnej do przezwyciężenia przeszkody – pobytu za granicą i braku wiadomości o doręczeniu decyzji.