Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2023 r., sygn. I FSK 2540/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Elżbieta Olechniewicz (spr.), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 sierpnia 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 279/21 w sprawie ze skargi C. sp. k. w B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 5 stycznia 2021 r. nr 1001-IOV3.4103.5.2019.32.UCS.U28.JT w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług kwoty zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy za grudzień 2016 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi na rzecz C. sp. k. w B. kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 279/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu skargi C. sp. z o.o. sp.k. w B.(dalej: strona lub skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej: organ drugiej instancji lub DIAS) z dnia 5 stycznia 2021 r. w przedmiocie określenia kwoty zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy za grudzień 2016 r. uchylił zaskarżoną decyzję (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

2. Skarga kasacyjna.

2.1. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku WSA wywiódł organ zaskarżając wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm., dalej: p.p.s.a.), zarzucono naruszenie:

a) przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 191, art. 210 § 1 pkt 6 i art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, ze zm., dalej: o.p.) przez błędne przyjęcie, że organ odwoławczy stwierdził, iż badane w sprawie transakcje, dotyczące zarówno zakupu, jak i sprzedaży tkanin i dzianin były elementem oszustwa na gruncie VAT i udział w nim skarżącej był świadomy, co jednak nie znajduje oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym, który jest niekompletny i został oceniony z przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów - podczas gdy Sąd: