Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2023 r., sygn. I FSK 253/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Elżbieta Olechniewicz (spr.), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Naczelnika L. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 października 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 162/20 w sprawie ze skargi C. sp. k. w B. na decyzję Naczelnika L. w L. z dnia 30 stycznia 2020 r. nr 368000-COP.4103.4.2019.39 w przedmiocie określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za styczeń 2017 r. oraz ustalenia kwoty dodatkowego zobowiązania podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Naczelnika L. w L.na rzecz C. sp. k. w B. kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 27 października 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 162/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu skargi C.sp. z o.o. sp.k. w B.(dalej: strona lub skarżąca) na decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Celno – Skarbowego w Łodzi (dalej: organ drugiej instancji lub NUCS) z dnia 30 stycznia 2020 r. w przedmiocie określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za styczeń 2017 r. oraz ustalenia kwoty dodatkowego zobowiązania podatkowego, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm., dalej: p.p.s.a.), uchylił zaskarżoną decyzję (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

2. Skarga kasacyjna.

2.1. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku WSA wywiódł organ zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a., zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, mającego wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm., dalej: ustawa o VAT), przez jego błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, że: