Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2023 r., sygn. III FSK 3192/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Op 157/20 w sprawie ze skargi S. S. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 16 marca 2020 r., nr 1601-IEE.711.528.2019 w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Op 157/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę S. S. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 16 marca 2020 r.

w przedmiocie zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że wierzyciel wykazał istnienie obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Zaznaczył, że obowiązek uiszczenia opłaty objętej tytułem wykonawczym z dnia 25 sierpnia 2016 r. powstał w związku z brakiem ubezpieczenia OC pojazdu marki Renault Trafic o nr rej. [...], w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 2 czerwca 2014 r., tj. w czasie, w którym skarżący, co w sprawie nie było sporne, był jego właścicielem. WSA w Opolu stwierdził, że nie ulega wątpliwości, że ciążący na stronie obowiązek zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC powstał z mocy prawa i był on powiązany z posiadaniem pojazdu mechanicznego przez cały okres, w którym pojazd jest zarejestrowany. Skarżący nie dopełnił formalności i nie przedstawił organom kontrolującym dokumentów wskazujących na to, że wypełnił obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC, a ostateczne postanowienie Rady UFG było logicznym następstwem ujawnionego stanu prawnego i faktycznego. Sąd ten dodał także, że nie ulega wątpliwości, że skarżący naruszył art. 23 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm. – dalej: u.u.o.) obligujący posiadacza pojazdu do zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego pojazdu. W rezultacie na skarżącego jako posiadacza pojazdu mechanicznego, który nie spełnił obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, zgodnie z warunkami tego ubezpieczenia określonymi w ustawie, stosownie z dyspozycją art. 88 ust. 1 u.u.o. został nałożony obowiązek uiszczenia opłaty na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego (dalej: UFG). W związku