Wyrok NSA z dnia 17 maja 2024 r., sygn. II GSK 270/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Izabella Janson Protokolant starszy asystent sędziego Anna Ważbińska-Dudzińska po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej L. Sp. z o.o. w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 294/20 w sprawie ze skargi L. Sp. z o.o. w Ł. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 27 listopada 2019 r. nr PORZII.61.38.2019.MIZ.2 w przedmiocie stwierdzenia naruszenia zakazu prowadzenia reklamy apteki oraz nałożenia kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od L. Sp. z o.o. w Ł. na rzecz Głównego Inspektora Farmaceutycznego 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 16 września 2020 r., sygn. VI SA/Wa 294/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. Sp. z o.o. w Ł. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z [...] r. w przedmiocie stwierdzenia naruszenia zakazu prowadzenia reklamy apteki oraz nałożenia kary pieniężnej.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła skarżąca, zaskarżając orzeczenie w całości oraz wnosząc o jego uchylenie w całości i umorzenie postępowania, ewentualnie o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a także zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego oraz kosztów postępowania poniesionych przed sądem pierwszej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze. zm.; dalej "p.p.s.a.") zarzuciła:
1. naruszenie przepisu art. 151 p.p.s.a. poprzez oddalenie przez Sąd skargi na decyzję organu, w sytuacji gdy żaden z przeprowadzonych i zgromadzonych dowodów przez organy nie potwierdzają ustalonego przez organy stanu rzeczy dającego podstawę do uznania, iż skarżąca prowadziła zakazaną reklamę apteki i jej działalności, o której mowa w art. 94a ust. 1 p.f.;