Interpretacja indywidualna z dnia 1 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4014.211.2024.3.MD

Opodatkowanie umowy pożyczki zawartej w Polsce, środki znajdują się w Polsce, pożyczki są zwolnione z podatku od wartości dodanej w Luksemburgu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – w piśmie z 26 czerwca 2024 r. (data wpływu – 26 czerwca 2024 r.).  Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (skorygowany w uzupełnieniu wniosku)

N. Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: N.) jest wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod nr KRS: (…), posiada numer dla celów statystycznych REGON: (…) oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP): (…).

N. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zidentyfikowanym również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zgodnie z odpisem z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, N. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

(…).

Podmiotem pośrednio powiązanym z N. jest F. (...)(dalej: F. lub Wnioskodawca), tj. F. posiada (...)% udziałów (…) Sp. z o.o., która posiada (...)% udziałów N., a pozostałe (...)% udziałów N. posiada Gmina (…).

F. posiada siedzibę w Luksemburgu przy (…) i jest zarejestrowana w Luksemburskim Rejestrze Handlu i Spółek (RCS de Luxembourg) pod numerem (…). F. jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Luksemburgu.

N. (…) r. zawarła z F. umowę pożyczki. Przedmiotowa umowa pożyczki została zawarta w (…) i zawiera postanowienia dotyczące obowiązków i uprawnień N. i F.. W szczególności na podstawie ww. umowy N. udzieliła na rzecz F. pożyczki pieniężnej w kwocie (…) EURO. Pożyczka została wypłacona w jednej transzy i w pełnej kwocie przelewem z polskiego rachunku bankowego N. prowadzonego przez (…) na rachunek bankowy F. prowadzony przez (…). Od kwoty pożyczki N. nalicza oprocentowanie w wysokości EURIBOR 3M + 2.5%. F. zobowiązał się do spłaty całej pożyczki w terminie do (…) r. Spłaty pożyczki będą dokonywane przelewem na rachunek bankowy N. prowadzony przez (…).

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że zgodnie z art. 44 ust. 1 lit. c) loi du 12 février 1979 concernant la taxe sur la valeur ajoutée (luksemburska ustawa o podatku od wartości dodanej) usługi udzielania pożyczek podlegają w Luksemburgu zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od wartości dodanej. Przepis ten stanowi implementację do luksemburskiego porządku prawnego przepisu art. 135 pkt 1 lit. b) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Wskazali Państwo także, że nie oczekują interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług, jedynie w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Pytanie

Czy opisana w stanie faktycznym umowa pożyczki nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, opisana w stanie faktycznym umowa pożyczki nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Czynność udzielenia pożyczki spełnia przesłanki przedmiotowe i podmiotowe do uznania jej za czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz będzie podlegała przepisom regulującym opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej poza terytorium Polski, tj. w Luksemburgu, gdzie w Państwa ocenie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od wartości dodanej. W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w zw. z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ustawodawca w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przedstawił zamknięty katalog czynności, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiuje pojęcia umowy pożyczki. W tym zakresie należy odwołać się do przepisów ustawy Kodeks cywilny. I tak, zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Przywołali Państwo art. 1 ust. 4, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 pkt 7, art. 6 ust. 1 pkt 7 oraz art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazując, że w świetle tych przepisów, jako że środki pieniężne zostały przekazane z polskiego rachunku bankowego N. prowadzonego przez (...), tj. z uwagi na fakt, że w chwili zawarcia umowy pożyczki znajdowały się one na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to umowa pożyczki podlegała opodatkowaniu od czynności cywilnoprawnych w Polsce, a obowiązek uiszczenia tego podatku spoczywał na Państwu.

Z tego zaś punktu widzenia, należy stwierdzić, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. I tak, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, z wyjątkiem umów sprzedaży, których przedmiotem jest lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, opodatkowanych zgodnie z art. 7a,

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Jednocześnie, należy wskazać, że zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Na podstawie powołanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co do zasady, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług/ podatkiem od wartości dodanej lub gdy przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona z podatku od towarów i usług/podatku od wartości dodanej (z wyjątkami określonymi w tym przepisie).

Na gruncie ww. przepisu w literaturze przedmiotu wskazuje się, że „(…) Pewne wątpliwości może wzbudzać posłużenie się przez ustawodawcę w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych sformułowaniem „czynności (...) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług”, podczas gdy w kolejnej części przepisu w sytuacji, w której przynajmniej jedna ze stron czynności „jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności”. Pomimo że wykładnia systemowa mogłaby sugerować, że mamy do czynienia z pojęciem odsyłającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, co jest zresztą zgodne z posłużeniem się tym sformułowaniem w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, niemniej takie odczytanie oznaczałoby, iż pierwsza część przepisu wyczerpywałaby całościowy zakres możliwych czynności, które stanowiłyby przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Niepotrzebne byłoby zatem dodatkowe odesłanie do czynności zwolnionych z opodatkowania, chyba że ta miałaby na celu wyłącznie zawężenie wyłączenia przez odniesienie się do czynności sprzedaży/zamiany nieruchomości czy też udziałów lub akcji. Tym samym należy zgodzić się z poglądem, zgodnie z którym „czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług” to czynność, która rodzi obowiązek podatkowy i zobowiązanie podatkowe, podczas gdy przez odniesienie do czynności zwolnionej” ustawodawca miał na myśli czynność, wobec której powstaje obowiązek podatkowy, nie przekształca się on jednak, ze względu na istniejące zwolnienie, w zobowiązanie podatkowe. (…)” (A. Wacławczyk, K. Winiarski [w:] S. Bogucki, A. Wacławczyk, K. Winiarski, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, Warszawa 2021, art. 2).

Przechodząc natomiast, na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2)eksport towarów,

3)import towarów na terytorium kraju,

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług) jest terytorium kraju.

Następnie przywołali Państwo art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazując, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług w sposób szeroki. Konstrukcja taka pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Co za tym idzie, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na zasadzie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na potwierdzenie stanowiska przywołali Państwo interpretację indywidualną.

W przypadku świadczenia usług, gdy jedna ze stron posiada siedzibę poza terytorium kraju, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Powyższa problematyka została unormowana w rozdziale 3 pt. „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” w ustawie o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1) ilekroć jest mowa o podatniku rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej,

2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej przepis art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Natomiast, przepis art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.

W związku z powyższym, w Państwa ocenie, należy stwierdzić, że w realiach tej sprawy miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi udzielenia odpłatnej pożyczki przez N., stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie miejsce, w którym posiadają Państwo siedzibę działalności gospodarczej, tj. Luksemburg.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm., dalej: Dyrektywa Rady 2006/112/WE), państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Jednocześnie, jak wskazuje się w literaturze przedmiotu „(…) Z uwagi na brak definicji kredytu w Dyrektywie, przy określeniu zakresu tego zwolnienia trzeba wziąć pod uwagę ekonomiczne ujęcie kredytu, uwzględniając dorobek orzeczniczy TSUE w tej materii. Przez umowę kredytu rozumie się udostępnienie przez kredytodawcę określonej kwoty pieniędzy na określony cel oraz czas, a kredytobiorca zobowiązuje się zwrócić pobraną kwotę wraz z należnym bankowi wynagrodzeniem w postaci prowizji i odsetek. Cechy charakteryzujące kredyt to zwrotność, terminowość i oprocentowanie. Użycie przez Dyrektywę pojęcia „kredyt” w kontekście zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. b) należy jednak rozumieć szerzej – tj. jako każde odpłatne (oprocentowane) udostępnienie kapitału (np. pożyczka). (…)” (K. Lewandowski, P. Fałkowski Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz. Warszawa 2012).

Na potwierdzenie stanowiska przywołali Państwo kolejną interpretację indywidualną.

Podsumowując, w  Państwa ocenie, czynność polegająca na udzieleniu pożyczki pieniężnej podlegającej oprocentowaniu stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług/podatkiem od wartości dodanej. Udzielenie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług/podatku od wartości dodanej spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług/ podatku od wartości dodanej, nawet gdy ta czynność nie znajduje się w jej zakresie przedmiotowym. Jednocześnie, w Państwa ocenie, umowa pożyczki z 14 lutego 2024 r. korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w szczególności w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywa Rady 2006/112/WE.

Tutaj również na potwierdzenie stanowiska przywołali Państwo interpretacje indywidualne.

Podsumowując, w Państwa ocenie, opisana w stanie faktycznym umowa pożyczki nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Czynność udzielenia pożyczki spełnia przesłanki przedmiotowe i podmiotowe do uznania jej za czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz będzie podlegała przepisom regulującym opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej poza terytorium Polski, tj. w Luksemburgu, gdzie w Państwa ocenie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od wartości dodanej. W związku z powyższym w sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 170 ze zm.):

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 4 pkt 7 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że (…) r. zawarli Państwo z N. umowę pożyczki. Umowa pożyczki została zawarta w Polsce i zawiera postanowienia dotyczące obowiązków i uprawnień Państwa i N.. W szczególności na podstawie ww. umowy N. udzieliła na Państwa rzecz pożyczki pieniężnej w kwocie (…) EURO. Pożyczka została wypłacona w jednej transzy i w pełnej kwocie przelewem z polskiego rachunku bankowego N. prowadzonego przez (…). na Państwa rachunek bankowy prowadzony przez (…). Od kwoty pożyczki N. nalicza oprocentowanie. Zobowiązali się Państwo do spłaty całej pożyczki w terminie do (…) r. Spłaty pożyczki będą dokonywane przelewem na rachunek bankowy N. prowadzony przez (…).

Jak wskazali Państwo we wniosku, środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki znajdowały się na rachunku bankowym w Polsce, umowa pożyczki również została zawarta na terytorium Polski, a zatem zawarta przez Państwa umowa pożyczki – według uregulowań zawartych w art. 1 ust. 4 cyt. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podlega opodatkowaniu w Polsce.

Opisana we wniosku umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Na podstawie powołanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co do zasady, nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub gdy jedna ze stron jest zwolniona z tego podatku (z wyjątkami określonymi w tym przepisie).

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek Państwa zapytanie dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług lub też podatkiem od wartości dodanej w innym państwie członkowskim, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności zakresem ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) lub b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 44 ust. 1 lit. c) loi du 12 février 1979 concernant la taxe sur la valeur ajoutée (luksemburska ustawa o podatku od wartości dodanej) usługi udzielania pożyczek podlegają w Luksemburgu zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od wartości dodanej.

We własnym stanowisku określili Państwo ponadto, że czynność udzielenia pożyczki spełnia przesłanki przedmiotowe i podmiotowe do uznania jej za czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz podlegała przepisom regulującym opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej poza terytorium Polski, tj. w Luksemburgu, gdzie w Państwa ocenie korzystała ze zwolnienia z podatku od wartości dodanej.

A zatem, skoro – jak wynika z Państwa opisu stanu faktycznego oraz własnego stanowiska –umowa pożyczki korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej w Luksemburgu, to w powyższej sprawie ma zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W takim przypadku opisana umowa pożyczki jest wyłączona z opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych. Zatem na Państwu jako Pożyczkobiorcy nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z zakreśleniem przez Państwa przedmiotu wniosku – interpretacja ta ocenia wyłącznie Państwa stanowisko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym, części opisu stanu faktycznego oraz Państwa stanowiska, które odnoszą się do opodatkowania na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) oraz do opodatkowania podatkiem od wartości dodanej, uznaliśmy za element zdarzenia niepodlegający ocenie w ramach wydanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych; na tych Państwa wskazaniach oparliśmy rozstrzygnięcie w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ta interpretacja stanowi ocenę Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane postanowienie o umorzeniu postępowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.