Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 czerwca 2024 r., sygn. III SA/Kr 364/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Asesor WSA Ewelina Dziuban po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. S. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 12 stycznia 2024 r. znak WO-II.621.1.112.2023 w przedmiocie wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody Małopolskiego na rzecz skarżącego P. S. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewoda Małopolski decyzją z dnia 12 stycznia 2024 r., znak WO-II.621.1.112.2023, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.) i art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1191 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania R. S. od decyzji Prezydenta Miasta Tarnowa z dnia 23 października 2023 r., znak: WSO-RSO.5343.39.2023.KK, odmawiającej wymeldowania P. S. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w T. – uchylił zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji i orzekł o wymeldowaniu P. S. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w T.

Powyższa decyzja, która jest przedmiotem skargi, zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Decyzją z dnia 23 października 2023 r., znak WSO-RSO.5343.39.2023.KK, wydaną na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1191 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 775) po rozpatrzeniu wniosku R. S., Prezydent Miasta Tarnowa odmówił wymeldowania P. S. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w T. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji – w świetle opisanego niżej stanu faktycznego – stwierdził, że sam fakt przejściowej nieobecności czy występowanie regularnych okresów fizycznej nieobecności byłego męża wnioskodawczyni w miejscu stałego zameldowania nie oznacza automatycznie, że opuścił on to miejsce. O opuszczeniu lokalu może być bowiem mowa dopiero wtedy, gdy całokształt zachowań zameldowanego będzie wskazywał na to, iż sporny lokal przestał być miejscem koncentracji jego interesów życiowych. Organ pierwszej instancji omówił przesłuchanie byłego męża wnioskodawczyni w dniu 7 kwietnia 2023 r. (ostatni raz w spornym lokalu nocował na końcu marca 2023 r., gdyż tak doradził mu prawnik; w lokalu posiada rzeczy, ubrania, łóżko – zakupił po rozwodzie – szafę i biurko; sąd przyznał mu do użytkowania jeden pokój; obecnie wynajmuje pokój, jednak nie poda adresu; pracuje w delegacji i od czasu do czasu powraca do spornego lokalu; ostatnio jak tam przebywał, wnioskodawczyni wezwała policję) oraz w dniu 11 kwietnia 2023 r. (przebywa i nocuje w spornym lokalu; pracuje w delegacji i często go nie ma; jak wraca do miasta, to mieszka w spornym lokalu lub u swojej partnerki; w spornym lokalu posiada rzeczy osobiste; w wyroku rozwodowym przyznano mu do zajmowania duży pokój, w którym do tej pory mieszka; pokój ten zajmował wraz z dziećmi, przy czym dwoje z nich już się wyprowadziło; obecnie w pokoju tym wraz z nim zamieszkuje najstarsza córka; była żona zajmuje najmniejszy pokój; posiada klucze do lokalu i ma do niego swobodny dostęp; ostatnio, jak powrócił do lokalu z delegacji, wnioskodawczyni wezwała policję – było to z 31 marca na 1 kwietnia – wylegitymowali go i pojechali; w delegacji jest cały tydzień i wraca na weekendy, czasem zdarza się to rzadziej). Następnie organ pierwszej instancji omówił przesłuchanie córki (ojciec pomieszkuje w spornym lokalu więcej niż dwa razy w miesiącu i wtedy śpi z nią w pokoju; są dwa łóżka; w spornym lokalu ojciec ma swoje rzeczy; jego życie koncentruje się w pracy w firmie budowlanej; ma klucze do mieszkania; unika matki i nie chce konfliktów z nią; matka chce, aby ojciec opuścił sporny lokal – w kwietniu wezwała policję, która nie wyrzuciła go, lecz pouczyła ją; w trakcie rozwodu była mediacja na podział majątku wspólnego i ojciec zaproponował sprzedaż spornego lokalu lub spłacenie go przez matkę – matka wycofała wniosek o podział majątku; sytuacja między nimi jest taka od ok. 2 lat, że ojciec pomieszkuje w lokalu, wcześniej mieszkał codziennie; ojciec chciał ratować małżeństwo, ale nie udało się; ojciec nie chciał wyprowadzić się ze spornego lokalu) oraz dwóch sąsiadek (1. zna byłego męża wnioskodawczyni z widzenia, sporadycznie spotyka go majsterkującego w piwnicy; 2. zna byłego męża wnioskodawczyni z widzenia, gdy wcześniej częściej wychodziła z domu, to spotykała go od czasu do czasu na klatce schodowej lub przed blokiem). W toku oględzin w dniu 16 czerwca 2023 r. organ pierwszej instancji ustalił, że sporny lokal składa się z dwóch pokoi, kuchni i łazienki. W większym pokoju znajdowały się dwa spania, szafa w zabudowie, biurko, komoda regał z książkami. Jedną z wersalek zajmuje były mąż wnioskodawczyni (rozkładana sofa), a drugą jego córka. Mniejszy pokój zajmuje wnioskodawczyni (łóżko, meblościanka, rzeczy należące do niej). W kuchni sprzęty gospodarstwa domowego użytkowane wspólnie. W łazience kosmetyki, pralka oraz szafka łazienkowa. W przedpokoju szafa wraz z rzeczami należącymi do wnioskodawczyni i córki. W dużym pokoju (zamykanym na klucz) rzeczy byłego męża wnioskodawczyni (ubrania i przybory toaletowe). Były mąż wnioskodawczyni posiadał klucze do spornego lokalu i dużego pokoju. Sporny lokal otworzyła wnioskodawczyni. Z pisma SR w T. wynika, że powodem oddalenia wniosku w sprawie o nakazanie opuszczenia lokalu (sygn. akt [...]) był brak przesłanek z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2002 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.