Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Lu 71/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie WSA Andrzej Niezgoda Asesor sądowy Jakub Polanowski (sprawozdawca) Protokolant starszy inspektor sądowy Marta Ścibor po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi H. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 4 grudnia 2023 r. nr 0601-IOV-1.4103.36.2023.17 w przedmiocie podatku od towarów i usług za III kwartał 2017 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. P. z 15 listopada 2022 r. nr 0602-SPO.4103.88.2022.78; II. umarza postępowanie podatkowe; III. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz H. Ł. kwotę 1.997 (jeden tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: Dyrektor, organ odwoławczy, organ) decyzją z 4 grudnia 2023 r., po rozpatrzeniu odwołania H. Ł. (skarżący, strona, podatnik), na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.; dalej: O.p.), orzekając po prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 19 lipca 2023 r., I SA/Lu 291/23, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Białej Podlaskiej (dalej: Naczelnik US, organ pierwszej instancji, organ podatkowy) z 15 listopada 2022 r., znak: 0602-SPO.4103.88. 2022.78, zmieniającą skarżącemu rozliczenie podatku od towarów i usług za III kwartał 2017 r. przez określenie zobowiązania podatkowego w wysokości 13.798 zł.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor wyjaśnił, że opisaną decyzją z 15 listopada 2022 r. Naczelnik US określił stronie w podatku od towarów i usług za III kwartał 2017 r. zobowiązanie podatkowe w wysokości 13.798 zł i nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 0 zł. Naczelnik US stwierdził, że skarżący, z naruszeniem art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; w brzmieniu obowiązującym dla rozpatrywanego okresu rozliczeniowego; dalej: u.p.t.u.), odliczył w deklaracji VAT-7K za III kwartał 2017 r. podatek naliczony wynikający z faktury VAT nr 7/09/17 z 29 września 2017 r. o wartości netto 68.000,00 euro, podatku VAT 67.511,62 zł, wartości brutto 83.640,00 euro, wystawionej przez P. , ul. [...], [...], która nie dokumentuje rzeczywistego zdarzenie gospodarczego pomiędzy wskazanymi w tym dokumencie podmiotami. Zdaniem organu podatkowego, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził, że wystawca zakwestionowanej faktury nie prowadził rzeczywistej działalności gospodarczej, a podatnik nie dochował należytej staranności przy nawiązaniu współpracy z tym podmiotem. Decyzją z 13 marca 2023 r. nr 0601-l0v-1.4103.48.2022.7, Dyrektor utrzymał w mocy wspomnianą decyzję organu pierwszej instancji.