Postanowienie NSA z dnia 12 kwietnia 2024 r., sygn. III OZ 146/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2023 r., sygn. akt IV SA/Wa 1834/23 w sprawie ze skargi Gminy L. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 9 czerwca 2023 r., nr DI-KZP.401.40.2022.es w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 września 2023 r. odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej przez Gminę L. (dalej także: Gmina) decyzji Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 9 czerwca 2023 r., nr DI-KZP.401.40.2022.es oraz poprzedzającej ją decyzji Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 23 marca 2022 r., znak: NI.7062.10.8.2021.EZ. wydanych w przedmiocie wymierzenia Gminie kary pieniężnej w kwocie 60 000 złotych za niedotrzymanie terminu realizacji działań nałożonych na lata 2017-2019 w Programie ochrony powietrza dla województwa małopolskiego – planie działań krótkoterminowych, uchwalonym przez Sejmik Województwa Małopolskiego uchwałą nr [...] z dnia [...] r.

Gmina argumentując zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji wskazywała, że w razie ich wykonania istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Na uzasadnienie powyższego Gmina powołała się na fakt, że jest gminą wiejską liczącą nieco ponad 6 tysięcy mieszkańców oraz należy do gmin ubogich pod względem dochodów, które wynoszą 589 złotych per capita i obecnie znajduje się w trudnej sytuacji finansowej. Gmina zaznaczyła jednak, że mimo to stara się realizować szereg inwestycji, w większości finansowanych ze środków zewnętrznych, wśród których znajdują się między innymi inwestycje służące ochronie środowiska naturalnego. Gmina wyjaśniła, że środki na ww. inwestycje pochodzą z różnych źródeł, w tym z programu Polski Ład, a także ze środków unijnych, a jej wkład własny stanowi od 15 do 30% realizowanych inwestycji. Jako inwestycje zasługujące na szczególna uwagę Gmina wskazała budowę dodatkowej sieci kanalizacyjnej oraz modernizację istniejącej oczyszczalni ścieków w L., której wartość wynosi prawie 12,5 mln złotych. W związku z powyższym Gmina podniosła, że wykonanie decyzji o wymierzeniu kary administracyjnej spowodowałoby trudności w bieżącym wydatkowaniu, w tym w zakresie ponoszenia wymagalnych zobowiązań finansowych – przede wszystkim związanych z budową dodatkowej sieci kanalizacyjnej oraz modernizacji istniejącej oczyszczalni ścieków, a natychmiastowa zapłata orzeczonej kary spowodowałaby znaczną szkodę, gdyż zburzy ustalony porządek w zakresie płynności finansowej samorządu Gminy. Jak wskazała strona skarżąca, kwota 60 000 złotych orzeczonej kary ma stanowić docelowo udział własny samorządu w ramach konieczności zapłaty 5% z kwoty 12,5 mln złotych wartości zrealizowanej inwestycji (625 000 złotych), jaka ma być zapłacona w bieżącym roku jako udział własny Gminy w tej inwestycji. W ocenie Gminy, pomniejszenie planowanej płatności z tego tytułu o kwotę 60 000 złotych spowoduje deficyt w innych częściach budżetu i negatywnie wpłynie na realizowane zadania własne i zlecone Gminy, a tym samym powstanie po jej stronie znaczna szkoda, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia (w przypadku wzruszenia ostatecznej decyzji orzekającej karę administracyjną), ani też nie będzie możliwe przywrócenie stanu pierwotnego sprawy.