Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 czerwca 2024 r., sygn. I SA/Ol 148/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Chybicki, Sędziowie sędzia WSA Bogusław Jażdżyk, asesor WSA Grzegorz Klimek (sprawozdawca), Protokolant specjalista Monika Rząp, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 20 stycznia 2022 r., nr 2801-IOV.4103.60.2021 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z 31 lipca 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Iławie (dalej jako: organ I instancji) określił A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: spółka, strona, skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące: styczeń, luty, od kwietnia do października 2013 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za miesiące: marzec, listopad i grudzień 2013 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Iławie ustalił, że w deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7 za okresy od stycznia do grudnia 2013 r. spółka wykazała podatek naliczony w łącznej kwocie 131.859,92 zł, wynikający z faktur wystawionych przez A. R.(dalej jako: firma A. R.), dokumentujących zakup usług doradczych w zakresie działalności gospodarczej. W ocenie organu I instancji spółka nie przedstawiła dowodów wykonania na jej rzecz usług doradczych, a zatem nie przysługiwało jej prawo do odliczenia na podstawie spornych faktur stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm., dalej jako: ustawa o VAT). Ponadto spółka bezpodstawnie odliczyła podatek naliczony z faktury dokumentującej nabycie narzędzi i artykułów gospodarczych, który to zakup nie pozostawał w związku z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi.

Decyzją z 20 stycznia 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (DIAS, organ odwoławczy) utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. W pierwszej kolejności organ wyjaśnił, że w sprawie nie doszło do przedawnienia zobowiązań podatkowych za sporne okresy rozliczeniowe. Bieg terminu przedawnienia został zawieszony 30 października 2018 r. na skutek wszczęcia przez naczelnika urzędu skarbowego postępowania karnego skarbowego związanego z niewykonaniem przez spółkę zobowiązań podatkowych za okresy od stycznia do grudnia 2013 r., tj. na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm., dalej: O.p.). DIAS wskazał, że spółka została o powyższym poinformowana we właściwym czasie.