Wyrok NSA z dnia 25 marca 2024 r., sygn. I FSK 2260/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Mariusz Golecki (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 września 2023 r. sygn. akt I SA/Gl 301/23 w sprawie ze skargi D. C. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 24 stycznia 2023 r. nr 2401-IOV3.4103.137.2022.ALLA UNP: 2401-23-017500 w przedmiocie wynagrodzenia tymczasowego pełnomocnika szczególnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 12 września 2023 r., sygn. akt I SA/Gl 301/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uwzględnił skargę D. C. (dalej: "Strona", "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej: "DIAS", "Organ podatkowy") z 22 listopada 2018 r. nr 1201-IOV-3.4103.159.2018.26 w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2015 r. oraz styczeń 2016 r.

2. Skargę kasacyjną od wskazanego wyroku Sądu pierwszej instancji wywiódł Organ podatkowy zaskarżając go w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i oddalenie skargi ewentualnie o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Nadto DIAS wniósł o zasądzenie kosztów postępowania i o przeprowadzenie rozprawy.

2.1. Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 1 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej: "p.p.s.a") DIAS zarzucił naruszenie prawa materialnego tj.: art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. i art. 138n § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz.800 ze zm., dalej: "O.p.") w zw. z § 6 ust. 1 pkt 1 lit. i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 sierpnia 2018 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1688, dalej: "Rozporządzenia"), w zw. z art. 206 p.p.s.a. poprzez ich błędną wykładnie polegającą na uzależnieniu wysokości wynagrodzenia przyznanego tymczasowemu pełnomocnikowi szczególnemu od ilości, zakresu i stopnia złożoności od nieskonkretyzowanych czynności, jakich potencjalnie mógł dokonać w postępowaniu prowadzonym przez inny organ, tj. Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście (dalej: "NUS"), a nie od czynności, jakich rzeczywiście dokonał przed organem podatkowym, który wyznaczył go do pełnienia tej funkcji.