Wyrok NSA z dnia 20 marca 2024 r., sygn. III FSK 4574/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska, Protokolant Anna Iwaszkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 291/21 w sprawie ze skargi K.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 24 listopada 2020 r., nr KOC/4792/Fi/19 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K.R. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 13 kwietnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 291/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. R. (dalej: "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie (dalej: "Organ" lub "SKO") z dnia 24 listopada 2020 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r.

Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Skarżący reprezentowany przez radcę prawnego zaskarżył powyższe rozstrzygnięcie w całości zarzucając zaskarżonemu wyrokowi:

1. art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") oraz art. 3 § 1 p.p.s.a. poprzez zaniechanie oceny zaskarżonej decyzji przez pryzmat podniesionych w skardze zarzutów w zakresie naruszenia art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), w tym przede wszystkim w zakresie braku odniesienia się do podniesionej przez skarżącego argumentacji, iż za nowe okoliczności faktyczne lub też nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji i nieznane organowi nie można uznać: