Interpretacja indywidualna z dnia 28 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.184.2024.2.KP

Możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy oraz uwzględnienia faktury korygującej w deklaracji VAT-7.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 28 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy oraz uwzględnienia faktury korygującej w deklaracji VAT-7.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 kwietnia 2024 r. (wpływ 29 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego ostatecznie sprecyzowany w uzupełnieniu do wniosku

2 listopada 2023 r. rozpoczął Pan prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, założonej 15 września 2023 r. Od samego początku chciał być Pan czynnym podatnikiem podatku VAT, dobrowolnie rezygnując ze zwolnienia podmiotowego. Niestety zapomniał Pan złożyć formularz VAT-R.

30 listopada 2023 r. wystawił Pan kontrahentowi fakturę z podatkiem VAT na wysokość netto (…) zł, natomiast 31 grudnia 2023 r. wystawił Pan na wysokość netto (…) zł. Za obie faktury otrzymał Pan od kontrahenta podatek VAT, który następnie zgodnie z terminami uiścił, a JPK złożył.

W styczniu okazało się, że nie jest Pan czynnym podatnikiem VAT, więc nie powinien Pan wystawiać faktur z podatkiem VAT ani opłacać VAT. Chcąc jak najszybciej wyregulować sytuację, chciał Pan złożyć VAT-R wstecz, by być czynnym podatnikiem od początku działalności, lecz pani urzędniczka, z którą Pan rozmawiał, nie widziała takiej możliwości.

Przekroczył Pan natomiast kwotę zwolnienia podmiotowego - przy 61 dniach działalności w 2023 r. wynosiła ona 33 424,66 zł, natomiast 31 grudnia 2023 r. uzyskał Pan łączny obrót roczny w kwocie 46 695,00 zł. Nie minęło jeszcze 7 dni od 31 grudnia 2023 r., więc zgodnie z prawem złożył Pan VAT-R, podając jako przyczynę przekroczenie limitu zwolnienia 31 grudnia 2023 r.

Niestety brak statusu podatnika czynnego spowodował problemy z rozliczeniami podatkowymi po stronie Pana kontrahenta, Sp. z o.o. Biuro rachunkowe działające na ich rzecz uznało, że ponieważ pojawił się Pan na białej liście podatników VAT dopiero 31 grudnia 2023 r., w listopadzie nie był Pan uprawniony do wystawiania faktur z podatkiem VAT, przez co kontrahent nie może odliczyć VAT za listopad. Zaleciło, by Pan skorygował fakturę listopadową o VAT, wystawiając korektę bez VAT i stwierdziło, że ma Pan prawo wystąpić o nadpłatę uiszczonego VAT za listopad. Dokonał Pan korekty, przelał Pan kwotę brutto wynikającą z faktury oryginalnej na konto kontrahenta, a następnie otrzymał Pan od kontrahenta przelew na samą kwotę netto wynikającą z korekty. Wystawił Pan również stosowną korektę pliku JPK do urzędu.

Pytania ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku

Czy poprawne jest, że według przedstawionej powyżej sytuacji nie jest Pan uznawany za podatnika czynnego VAT na miesiąc listopad 2023 r.? Czy w związku z tym nie mógł Pan wystawić faktury z VAT za usługi dokonane w listopadzie, a jeśli tego już przez pomyłkę Pan dokonał, powinien Pan dokonać korekty faktury? Czy jest to zgodne z prawem, że po dokonaniu korekty nie ciąży już na Panu obowiązek opłacenia podatku VAT za listopad i może się Pan ubiegać o zwrot kwoty wcześniej wpłaconej na poczet tego podatku? Jeśli jest to zgodne z prawem, jak może Pan wystąpić o zwrot?

Pana stanowisko w sprawie ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku

Pana zdaniem w związku z przekroczeniem limitu obrotu rocznego dotyczącego zwolnienia podmiotowego dopiero w grudniu 2023 r., nie był Pan podatnikiem czynnym VAT w listopadzie 2023. Nie był Pan uprawniony do wystawiania faktur z VAT w tamtym czasie, a omyłkowo wystawione takie faktury należało poddać korekcie, wystawiając je bez VAT. W Pana ocenie nie ciąży na Panu obowiązek podatkowy odprowadzania podatku VAT za listopad 2023 r., przez co odpowiednio kwota podatku należnego wynosi 0 zł, a całą kwotę wpłaconą na poczet podatku VAT za listopad 2023 r. uznaje się za nadpłatę, którą należy zwrócić podatnikowi, tj. Panu. Może Pan wysłać pismo ogólne do urzędu skarbowego, podając wynik interpretacji indywidualnej i rachunek bankowy do zwrotu w celu wnioskowania o zwrot tej kwoty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 10 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1. Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę. Zwolnienie to nie ma zastosowania do podatników, którzy wykonują czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy.

Jak wynika z art. 96 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 96 ust. 3 ustawy:

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy:

Na podstawie art. 96 ust. 5 ustawy:

Z powyżej cytowanych przepisów wynika, że podatnik, który korzysta ze zwolnienia ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, może złożyć zgłoszenie rejestracyjne, jednak nie ma takiego obowiązku. Zatem podatnik może być podatnikiem VAT zwolnionym niezarejestrowanym. Natomiast w momencie gdy utraci on prawo do zwolnienia, poprzez np. przekroczenie limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, jest zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast, stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy nie jest zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących dokonaną sprzedaż towarów lub usług jako zwolnioną z podatku VAT.

Należy wskazać, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Podatnik wystawia fakturę m.in. w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Natomiast w myśl art. 108 ust. 1 ustawy:

Przepis ten zobowiązuje wystawcę faktury do zapłaty wykazanej w niej kwoty podatku, niezależnie od okoliczności wystawienia takiej faktury. Każda zatem faktura z wykazaną kwotą podatku, wprowadzona do obrotu prawnego, powoduje konieczność zapłaty tego podatku. Już samo wystawianie faktur, które nie dokumentują faktycznych zdarzeń gospodarczych, bez względu na ujęcie ich w rejestrach prowadzonych dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług oraz wykazanie podatku należnego z nich wynikającego w deklaracji, skutkuje zaistnieniem obowiązków wynikających z art. 108 ust. 1 ustawy. Każda osoba, która wprowadza do obrotu prawnego fakturę z wykazaną kwotą podatku (bez względu na powód nieprawidłowego wystawienia faktury) ma obowiązek zapłaty wykazanego w niej podatku VAT.

Przepis art. 108 ust. 1 ustawy kreuje obowiązek zapłaty podatku wykazanego w fakturze w oderwaniu od regulacji dotyczących obowiązku podatkowego i zobowiązania podatkowego, chodzi bowiem o obowiązek zapłaty podatku i to obowiązek skonkretyzowany w obrębie tego przepisu, bez związku w szczególności z instytucjami takimi jak obliczenie i wpłacenie podatku za okresy miesięczne, oraz kształtowanie zobowiązania podatkowego według określonych relacji między podatkiem należnym i naliczonym.

W kwestii trybu i sposobu rozliczenia podatku zawartego w dokumencie, o którym mowa w art. 108 ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że podatek ten powinien zostać rozliczony na zasadach ogólnych wynikających z przepisów ustawy, tj. art. 103 ustawy. Zgodnie z tym przepisem podatnicy są zobowiązani bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego do obliczenia i wpłacania podatku za okresy miesięczne, w terminie do 25-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy na rachunek urzędu skarbowego.

Jednakże należy wskazać, że gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy, to w takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy:

Podkreślenia wymaga, że art. 106j ust. 1 ustawy wyraźnie wskazuje, jakie okoliczności zobowiązują podatnika do wystawienia faktury korygującej i uzależniają to od wystąpienia sytuacji enumeratywnie wskazanych w tym przepisie. W tym zakresie podatnik nie ma uprawnień do swobodnego działania, może je podjąć tylko w razie spełnienia przesłanek określonych w przepisie.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 2 listopada 2023 r. rozpoczął Pan prowadzenie działalności gospodarczej. Nie złożył Pan formularza VAT-R, natomiast 30 listopada 2023 r. i 31 grudnia 2023 r. wystawił Pan kontrahentowi faktury z podatkiem VAT. Za obie faktury otrzymał Pan od kontrahenta podatek VAT, który następnie zgodnie z terminami uiścił, a JPK złożył. W styczniu okazało się, że nie jest Pan czynnym podatnikiem VAT, więc nie powinien Pan wystawiać faktur z podatkiem VAT ani opłacać VAT. Chciał Pan złożyć VAT-R wstecz, by być czynnym podatnikiem od początku działalności, lecz pani urzędniczka, nie widziała takiej możliwości. W grudniu 2023 r. przekroczył Pan kwotę zwolnienia podmiotowego więc zgodnie z prawem złożył Pan VAT-R. Niestety brak statusu podatnika czynnego spowodował problemy z rozliczeniami podatkowymi po stronie Pana kontrahenta. Pojawił się Pan na białej liście podatników VAT dopiero 31 grudnia 2023 r., w listopadzie nie był Pan uprawniony do wystawiania faktur z podatkiem VAT, przez co kontrahent nie może odliczyć VAT za listopad.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy w przedstawionej powyżej sytuacji nie jest Pan uznawany za podatnika czynnego VAT na miesiąc listopad 2023 r. oraz czy w związku z tym nie mógł Pan wystawić faktury z VAT za usługi dokonane w listopadzie, a jeśli tego już przez pomyłkę Pan dokonał, miał Pan prawo dokonać korekty faktury i czy po dokonaniu korekty faktury nie ciąży już na Panu obowiązek opłacenia podatku VAT za listopad i może się Pan ubiegać o zwrot kwoty wcześniej wpłaconej na poczet tego podatku.

Odnosząc się do Pana wątpliwości należy w pierwszej kolejności wskazać, że skoro w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej nie złożył Pan formularza VAT-R tj. nie zarejestrował się Pan jako czynny podatnik podatku VAT, to należy przyjąć, że w listopadzie 2023 r. mógł Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego pod warunkiem, że nie wykonywał Pan usług wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy. W związku z tym, że w listopadzie nie był Pan czynnym podatnikiem podatku VAT to nie miał Pan prawa do wystawienia faktury z wykazanym podatkiem VAT. Z opisu sprawy wynika, że za świadczone usługi wystawił Pan w listopadzie 2023 r. fakturę ze stawką podatku VAT, a w grudniu 2023 r. przekroczył Pan kwotę zwolnienia podmiotowego i zgodnie z prawem złożył Pan formularz VAT-R, rejestrując się jako podatnik VAT czynny. Skorygował Pan fakturę wystawioną w listopadzie ze stawką podatku VAT i uznał Pan, że ma prawo wystąpić o nadpłatę uiszczonego VAT za listopad. Wystawił Pan również stosowną korektę pliku JPK_VAT z deklaracją do urzędu.

W związku z powyższym, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy, w listopadzie 2023 Pana działalność korzystała ze zwolnienia z art. 113 ust. 9 ustawy, to stwierdzić należy, że z tego tytułu nie powinien Pan dokumentować dokonanej transakcji fakturą z wykazanym podatkiem VAT. W tym miejscu nadmienić należy, że co do zasady, wystawienie faktury z wykazaną kwotą podatku VAT wiążę się z obowiązkiem jego zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy. W analizowanej sprawie wystawił Pan jednak fakturę korygującą, na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, doprowadzając fakturę pierwotną do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Skoro skorygował Pan, zgodnie z ww. przepisem fakturę pierwotną wystawioną w listopadzie 2023 r. to nie ciąży na Panu obowiązek odprowadzenia z tej faktury podatku VAT.

Odnosząc się natomiast do Pana wątpliwości dotyczących kwestii czy może się Pan ubiegać się o zwrot kwoty podatku VAT, wcześniej wpłaconej na poczet tego podatku należy wskazać, że podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe (część deklaracyjna w pliku JPK_VAT z deklaracją). Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

Zauważyć należy, że każda deklaracja odnosi się do konkretnego, zamkniętego już okresu rozliczeniowego, który w przypadku pliku VAT-7 jest okresem miesięcznym. W związku z powyższym deklaracja musi uwzględniać stan prawny istniejący w momencie zamknięcia okresu rozliczeniowego.

Deklaracja podatkowa stanowi zatem opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, oceniany z punktu widzenia przepisów podatkowych w tym przedziale czasowym obowiązujących, a który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania przez niego swego uprawnienia do uzyskania od organu podatkowego zwrotu podatku.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Na mocy art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji.

Zgodnie z art. 72 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepis art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć w ten sposób, że nie jest nadpłatą kwota podatku, jeżeli ten kto ją uiścił nie poniósł z tego tytułu bezpośredniego uszczerbku majątkowego.

Stosownie do art. 73 § 1 Ordynacji podatkowej:

W myśl art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej:

Według art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej:

Z przedstawionych regulacji wynika jednoznacznie, że podatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej.

Wskazane wyżej przepisy statuują ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji (część deklaracyjna w pliku JPK_VAT z deklaracją). Korekta deklaracji VAT zastępuje poprzednio złożoną deklarację, czyli za prawidłowe uważane są te dane, które zostały wykazane w skorygowanej deklaracji. Składając korektę deklaracji podatnik oświadcza, że jego wiedza w zakresie skonkretyzowania zobowiązania podatkowego uległa zmianie, a także wyraża wolę nadania swojemu uprzedniemu oświadczeniu wiedzy w tym przedmiocie odmiennego brzmienia. Zatem skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego korygująca deklaracja zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiając jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

Z opisu sprawy wynika, że skorygował Pan fakturę listopadową o VAT i uznał Pan, że ma prawo wystąpić o nadpłatę uiszczonego podatku VAT za listopad 2023. Wystawił Pan również stosowną korektę pliku JPK_VAT z deklaracją do urzędu.

W sytuacji objętej zakresem wniosku jak wyżej wskazano wykonując czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w listopadzie 2023 r. nie działał Pan jako czynny podatnik podatku VAT, gdyż mógł Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust. 9 ustawy, pod warunkiem nie wykonywania czynności z art. 113 ust. 13 ustawy. Tym samym, nie był Pan zobowiązany z tytułu ww. czynności do wykazania podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej za listopad 2023 r.

Zatem powinien Pan złożyć wraz ze skorygowaną deklaracją (plikiem JPK_VAT z deklaracją) wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Tym samym Pana stanowisko w całości uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawił Pan i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).