Wyrok NSA z dnia 28 maja 2024 r., sygn. III FSK 924/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 marca 2023 r., sygn. akt I SA/Po 572/22 w sprawie ze skargi J.S. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2022 r., nr 3001-IEE.711.175.2022 w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J.S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z 24 marca 2023 r., I SA/Po 572/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę J.S. (dalej: "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 6 czerwca 2022 r., nr 3001-IEE.711.175.2022 w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia zarzutów w sprawie opisu i oszacowania wartości nieruchomości.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z 15 kwietnia 2022 r., w którym odmówiono Skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia zarzutów w sprawie opisu i oszacowania wartości nieruchomości, położonej w K. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że organ egzekucyjny prawidłowo zastosował art. 58 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 z późn. zm., dalej: "k.p.a."), a powołane przez stronę skarżącą okoliczności nie stanowiły podstawy do przywrócenia terminu. Sąd zaznaczył, że organ egzekucyjny pouczył stronę o treści art. 110u § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479 z poźn. zm., dalej: "u.p.e.a."), tj. o możliwości wniesienia zarzutów do ww. opisu w terminie 14 dni od dnia jego ukończenia. Skarżący był wówczas reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, jakim jest adwokat, a zatem należy przyjąć, że zrozumiał właściwie pouczenie oraz w pełni zdawał sobie sprawę z konsekwencji jakie niesie upływ terminu do wniesienia zarzutów do opisu i oszacowania wartości nieobecność. Skarżący nie przedstawił jakichkolwiek okoliczności, które w sposób obiektywny mogłyby uniemożliwić wniesienie zarzutów do opisu i oszacowania w przewidzianym przez art. 110u § 1 u.p.e.a. terminie. Zdaniem Sądu, nie stanowi o braku winy twierdzenie Skarżącego, że jego pełnomocnik o możliwości wniesienia zarzutów do opisu i oszacowania nieruchomości dowiedział się dopiero z protokołu czynności dokonanego opisu i oszacowania, który po dwukrotnym awizowaniu odebrał 10 września 2021 r., tj. po upływie terminu do wniesienia zarzutów, który kończył bieg 8 września 2021 r. Dużo wcześniej pełnomocnik posiadł wiedzę o dacie dokonania opisu i oszacowania wartości nieruchomości oraz o terminie do wniesienia zarzutów na tę czynność. Bierność strony skarżącej, a nie organu była zatem przyczyną niewniesienia w terminie zarzutów do opisu i oszacowania wartości nieruchomości. Natomiast przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.