Wyrok NSA z dnia 12 marca 2024 r., sygn. I GSK 87/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia NSA Joanna Salachna (spr.) Sędzia del. NSA Anna Apollo po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2022 r. sygn. akt V SA/Wa 4249/21 w sprawie ze skargi "I." Sp. z o.o. we W. na decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia 4 czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na rzecz "I." Sp. z o.o. we W. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA lub Sąd I instancji) wyrokiem z 24 sierpnia 2022 r. sygn. akt V SA/Wa 4249/21 – w sprawie ze skargi "I." Sp. z o.o. we W. (dalej: skarżąca lub Spółka) na decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: organ) z dnia 4 czerwca 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych – uchylił zaskarżoną decyzję.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2023 r., poz. 1634; dalej: p.p.s.a.), zarzucono:

Naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) błędną wykładnię art. 2 pkt 18 lit. a) rozporządzenia Komisji (UE) Nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L nr 187 z 26 czerwca 2014 r. s. 1; dalej: rozporządzenie 651/2014) w zw. z art. 396 § 1 i 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.; dalej: k.s.h.) , art. 46 ust. 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze. zm.; dalej: ustawa o rachunkowości) w zw. z poz. Pasywa lit. A i B załącznika nr 1 do ustawy o rachunkowości poprzez uznanie, że z treści przepisu rozporządzenia 651/2014 wynika wprost możliwość uwzględnienia w stratach rezerw na zobowiązania (pomniejszenia strat o tego typu rezerwy); choć pojęcie rezerw w rozumieniu art. 2 pkt 18 lit. a) rozporządzenia 651/2014 oznacza wyłącznie środki własne, o czym świadczy zwrot: "rezerw i innych środków własnych" a takiego charakteru nie mają rezerwy w rozumieniu polskiego prawa tworzone na przyszłe zobowiązania, które są pewne lub wysoce prawdopodobne, stanowiące fundusz obcy, a nie własny (środki własne), pojęcie rezerw w rozumieniu tego przepisu unijnego należy odnieść wyłącznie do środków stanowiących kapitał (fundusz) własny, w szczególności kapitału zakładowego, rezerwowego, zapasowego oraz z aktualizacji wyceny. Przepis unijny posługuje się pojęciem rezerwy w innym znaczeniu niż czyni to polski ustawodawca w ustawie o rachunkowości. Normodawca unijny używa zwrotu rezerwy w znaczeniu: zapasy w postaci funduszy własnych (takich jak kapitał rezerwowy, zapasowy oraz z aktualizacji wyceny). Świadczy o tym bezpośrednio sformułowanie: "rezerwy i inne środki własne przedsiębiorstwa", natomiast w ustawie o rachunkowości nie dokonano wiernego tłumaczenia pojęcia użytego w poz. Pasywa lit. B załącznika 1, zbieżność występuje wyłącznie w nazwie, a nie w znaczeniu pojęcia rezerwy stworzonego dla dwóch różnych systemów prawnych: krajowego i unijnego oraz dla dwóch różnych dziedzin: rachunkowości i pomocy publicznej.