Wyrok WSA w Opolu z dnia 8 marca 2024 r., sygn. I SA/Op 273/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska (spr.) Asesor sądowy WSA Anna Komorowska-Kaczkowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 marca 2024 r. sprawy ze skargi S. Ś. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 25 lipca 2023 r., nr 1601-IEW.4268.5.2023 w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kosztów egzekucyjnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez S. Ś. (dalej jako: skarżący, strona, wnioskodawca) jest postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 25.07.2023 r., którym organ ten działając na podstawie przepisu art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.) [dalej: K.p.a.] oraz art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 479 ze zm.) [dalej: u.p.e.a.] – utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia 27.01.2023 r. o odmowie umorzenia należności z tytułu kosztów egzekucyjnych w kwocie 27 977,15 zł, które powstały w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie nakazu zapłaty nr [...] wystawionego przez instytucję szwedzką Kronofogden.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następujących okolicznościach prawnych i faktycznych sprawy.

Skarżący złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu (Inspektorat w Kluczborku) wniosek o umorzenie kosztów egzekucyjnych w kwocie 27 977,15 zł. Wskazał w nim, że koszty te są związane ze sprawą komorniczą prowadzoną przez Szwecję. Stwierdził, że decyzja urzędów szwedzkich jest krzywdząca i niesprawiedliwa. Zdaniem skarżącego nie powinien on w ogóle płacić w Szwecji kosztów socjalnych, bo zostały opłacone w Polsce. Ponadto obowiązek ten spoczywał na firmach, z którymi współpracował, a firmy te przedstawiły PIT-y i zaświadczenia z ZUS o opłaconych w Polsce kosztach. Strona szwedzka uznała je jednak za niewiarygodne i nieprawdziwe (nie występując przy tym do polskich organów o uwiarygodnienie prawdziwości dokumentów). Niezrozumiałe jest również to, że został skarżący obciążony (przez Szwecję) całym długiem. To bowiem od skarżącego była egzekwowana ta należność, a nie od faktycznych udziałowców szwedzkiej spółki z lat 2012 i 2013 r. (skarżący nie był wówczas jej udziałowcem). Wspomniał, że w dokumentach odwoławczych do organów szwedzkich wielokrotnie pytał w oparciu o jakie prawo - szwedzkie czy europejskie - jest obciążany, ale nie dostał żadnej odpowiedzi w tej sprawie. Dlatego poprosił o umorzenie kosztów egzekucyjnych. Traktuje je jako dodatkową karę. Podkreślił, że od początku nie unikał odpowiedzialności i współpracował z ZUS-em, licząc, że prawo jest po jego stronie. Dług został w końcu uregulowany, ale te dodatkowe koszty egzekucyjne pogłębią tylko [...] i nadszarpnięty już stan psychiczny (skarżący leczy się farmakologicznie). Do wniosku dołączył oświadczenie o stanie rodzinnym i majątkowym oraz sytuacji materialnej osoby fizycznej, która nie prowadzi działalności gospodarczej.