Wyrok NSA z dnia 5 marca 2024 r., sygn. II GSK 3/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik (spr.) Sędzia NSA Marcin Kamiński sędzia del. WSA Marek Krawczak Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Jabłońska-Gorzelak po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 2745/19 w sprawie ze skargi S.K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 17 października 2019 r. nr BP.501.1439.2019.0368.LB3.9048 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2. oddala skargę; 3. zasądza od S.K. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 775 (siedemset siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA, sąd pierwszej instancji) wyrokiem z 10 września 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 2745/19, po rozpoznaniu skargi S.K. (dalej: skarżący), uchylił zaskarżoną decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z 17 października 2019 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z 12 lipca 2019 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oraz orzekł o kosztach postępowania sądowego na rzecz strony.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

W toku kontroli 16 kwietnia 2019 r. funkcjonariusze Policji stwierdzili, że skarżący przewoził dwóch pasażerów z ul. [...] na ul. [...] w Lublinie. Ustalono, że usługa przewozu została zamówiona przy pomocy aplikacji A. i po wykonaniu przewozu z karty płatniczej podpiętej do aplikacji została pobrana opłata. Pasażerowie nie zawarli umowy na przejazd w formie pisemnej i nie otrzymali paragonu. Stwierdzono, że skarżący w dniu kontroli, jak i wielokrotnie wcześniej, wykonywał pojazdem przeznaczonym do przewozu 5 osób łącznie z kierowcą zarobkowy przewóz osób, na który zlecenia otrzymywał przez aplikację A., natomiast wynagrodzenie wypłacała mu firma E.P.K.. Do kontroli skarżący okazał prawo jazdy, dowód osobisty, umowę zlecenie, umowę najmu pojazdu, kserokopię wypisu z licencji nr 004 na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobowym udzieloną U. Sp. z o. o. Sp. k. Ustalono, że skarżący nie posiada orzeczenia lekarskiego i psychologicznego.