Orzeczenie
Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2024 r., sygn. II OSK 1385/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant asystent sędziego Julia Słomińska po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 listopada 2020 r. sygn. akt II SA/Rz 878/20 w sprawie ze skargi D. G. i D. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 8 maja 2020 r. nr SKO.415/36/2020 w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz D. G. i D. G. solidarnie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej WSA) wyrokiem z dnia 9 listopada 2020 r. w sprawie ze skargi D. G. i D. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie (dalej SKO) z dnia 8 maja 2020 r. w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego; w punkcie I, uchylił zaskarżoną decyzję i decyzję Prezydenta Miasta Rzeszowa (dalej Prezydent) z dnia 7 stycznia 2020 r.; w punkcie II, zasądził od SKO na rzecz skarżących zwrot kosztów postępowania sądowego.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach prawnych i faktycznych:
Zaskarżoną decyzją SKO utrzymało w mocy ww. decyzję Prezydenta, wydaną w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Skargę na tę decyzję wnieśli D. G. i D. G.
Zaskarżonym wyrokiem WSA uwzględnił skargę.
Sąd stwierdził, że w sprawie naruszono art. 54 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t.Dz.U.2020.293 ze zm.; dalej u.p.z.p.) w zw. z art. 71 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (j.t.Dz.U.2020.283 ze zm.; dalej "ustawa środowiskowa") w zw. z § 2 ust. 1 pkt 7 oraz § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (j.t.Dz.U.2016.71; dalej "rozporządzenie z 9 listopada 2010 r."). W niniejszej sprawie do wniosku o wydanie decyzji inwestor dołączył "Analizę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko" z lipca 2018 r. Z przedstawionej dokumentacji wynika, że wnioskowana inwestycja obejmuje realizację 8 anten sektorowych oraz 7 anten parabolicznych linii radiowych. Autor analizy stwierdził, że obszar, dla którego przekroczony zostanie dopuszczalny poziom elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o gęstości mocy większej niż 0,1 W/m², koncentrować się będzie przed antenami nadawczymi, na kierunkach ich promieniowania. Na podstawie obliczeń przyjęto, że w wariancie z pochyleniem minimalnym anten i największym zasięgu, maksymalny zasięg strefy przekraczającej ww. wartość dla anten sektorowych wyniesie 142,8 m, a dla anten parabolicznych linii radiowych - 119 m. W konsekwencji autor analizy założył, że ludność nie będzie miała fizycznego dostępu do obszaru, dla którego przekroczony jest poziom elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego, a zatem narażenie ludzi na działanie pół elektromagnetycznych ocenić można jako pomijalne, natomiast samą inwestycję należy zakwalifikować jako nie oddziaływującą w sposób negatywny na stan środowiska naturalnego i zdrowie ludzi. W dołączonej do wniosku "Kwalifikacji przedsięwzięcia dla instalacji radiokomunikacyjnej [...]" z lipca 2018 r., stwierdzono z kolei, że planowana inwestycja nie zalicza się ani do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, ani do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziałać na środowisko.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right