Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2024 r., sygn. I FSK 2326/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 756/18 w sprawie ze skargi Syndyka masy upadłości W. sp. z o.o. w upadłości z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2017 r., nr 1401-IOV-4.4103.87.2017.TN w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od sierpnia do grudnia 2012 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Syndyka masy upadłości W. sp. z o.o. w upadłości z siedzibą w Ł. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 10.907 (słownie: dziesięć tysięcy dziewięćset siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 maja 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 756/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: sąd pierwszej instancji), po rozpoznaniu skargi Syndyka masy upadłości W. sp. z o.o. w upadłości z siedzibą w Ł. (dalej: Syndyk) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: organ odwoławczy) z dnia 7 sierpnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od sierpnia do grudnia 2012 r., uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

1.2. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że przyczyną zakwestionowania rozliczeń W. sp. z o.o. (dalej: spółka) w VAT za wskazane okresy było uznanie, że spółka wystawiała i przyjmowała faktury stwierdzające dostawy i nabycia telewizorów marki A. oraz podzespołów elektronicznych, jednak transakcje te nie były rzeczywistymi zdarzeniami gospodarczymi, a spółka uczestniczyła wraz z innymi podmiotami, tj. T. sp. z o.o. (dalej T.) i Z. J. Ł. (dalej: Zakład) (łącznie dalej: kontrahenci), w procesie generowania dokumentów w celu stworzenia nieuzasadnionej gospodarczo fikcji obrotu i obiegu towarów, będących czynnościami fikcyjnymi, pozornymi, stanowiącymi papierowy obrót tym samym towarem przez te same podmioty. Zdaniem organów okoliczności sprawy uprawniały do zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: u.p.t.u.) wobec spornych faktur zakupowych otrzymanych przez spółkę od kontrahentów i art. 108 ust. 1 u.p.t.u. wobec spornych faktur wystawionych przez spółkę na rzecz kontrahentów.