Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4014.123.2024.2.MM

Skutki podatkowe zawarcia umowy przeniesienia praw i obowiązków z umowy deweloperskiej, która przybrała postać umowy sprzedaży.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 30 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych cesji praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 21 czerwca 2024 r. (data wpływu za pośrednictwem poczty oraz drogą elektroniczną 24 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca zawarł umowę z osobą, która wcześniej zawarła umowę deweloperską i przedwstępną umowę sprzedaży. Cena za lokal wraz z prawami z nim związanymi - będącym przedmiotem umowy deweloperskiej - została zapłacona deweloperowi w całości. Przed zawarciem poniżej opisanej umowy nie doszło do ustanowienia odrębnej własności lokalu będącego przedmiotem powyższej umowy.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia (...) 2023 r. została zawarta umowa o nazwie „Umowa sprzedaży uprawnień wynikających umowy deweloperskiej i z przedwstępnych umów sprzedaży oraz porozumienie do umowy deweloperskiej i przedwstępnych umów sprzedaży”. Cena zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz osoby nazwanej w umowie sprzedającym była wyższa od ceny zapłaconej przez sprzedającego deweloperowi. W ramach umowy podmiot nazwany w umowie sprzedającym zobowiązał się sprzedać uprawnienia wynikające z zawartych przez niego z deweloperem umów to jest umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży. Zgodnie z umową Wnioskodawca zaś te uprawnienia nabywa oraz przyjmuje zawarte w powołanych umowach warunki, co jest równoznaczne z przejęciem obowiązków wynikających z tych umów. Dodatkowo w ramach jednego aktu notarialnego pełnomocnik dewelopera wyraża zgodę na wykreślenie roszczenia wpisanego na jego rzecz - roszczenia z umowy deweloperskiej oraz oświadcza, że zawiera porozumienie, mocą którego Deweloper zobowiązuje się do ustanowienia i przeniesienia na rzecz Nabywcy odrębnej własność lokalu.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym zawarta przez Wnioskodawcę umowa odpłatnej cesji praw i obowiązków wynikającej z umowy deweloperskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, zgodnie z ustaloną linią orzeczniczą rzeczywistą treść i cel ocenia się przez charakter umowy nie zaś jej tytuł. Zatem powyższą umowę należy traktować jako odpłatną cesję praw i obowiązków z umowy deweloperskiej nie zaś jako umowę sprzedaży. Za takim traktowaniem powyższej umowy przemawiają następujące argumenty.

Po pierwsze należy wskazać, iż przedmiotowa umowa nie jest umową pierwotną lecz jest umową przeniesienia uprawnień wynikających z wcześniej zawartej przez osobę nazwaną w umowie sprzedającą z deweloperem umowy deweloperskiej.

W komentarzu do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazano, iż „Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne wymienione w art. 1 u.p.c.c. Czynności te zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę. Zostało to również potwierdzone orzecznictwem sądowym i urzędowymi interpretacjami, których tezy zachowują swoją aktualność na gruncie aktualnie obowiązującej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Czynności cywilnoprawne, które nie zostały wymienione w sposób wyraźny w katalogu ustawowym, nie podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem. Naczelny Sąd Administracyjny stoi na stanowisku, że wymierzenie podatku od czynności cywilnoprawnej, która podatkowi temu nie podlega, stanowi rażące naruszenie prawa. Ustawodawca w postanowieniach art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. użył zwrotu, który przesądza o tym, że został skonstruowany zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu omawianym podatkiem. Użyty w treści tego przepisu wyraz „następujące” wyraźnie wskazuje, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają tylko te czynności, które zostały w nim wymienione.

Podkreślono nawet, że zamknięty charakter katalogu czynności prawnych obciążonych podatkiem od czynności cywilnoprawnych wyklucza jakąkolwiek możliwość opodatkowania umów nieznajdujących swojego dokładnego odpowiednika wśród tych wymienionych w art. 1 ust. 1 u.p.c.c., nawet gdyby faktycznie łączyły one w sobie pewne elementy kilku umów nazwanych, podlegających podatkowi. Nie jest natomiast zamiarem ustawodawcy objęcie tym podatkiem innych czynności, nawet jeśli wywołują podobne skutki ekonomiczne.

Należy podkreślić, iż umowa deweloperska nie została wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, który określa zakres opodatkowania przedmiotowa ustawą. W tym zakresie można wskazać, iż w literaturze przedmiotu wskazuje się, iż „Do chwili wejścia w życie ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego istniał problem ustalenia reżimu prawnego umów deweloperskich z uwagi na ich nienazwany charakter. Przepis art. 9 u.w.l. nie typizował normatywnie tej umowy, z uwagi na brak możliwości zrekonstruowania w oparciu o tę regulację podstawowych praw i obowiązków stron. Stan deregulacji i wydane w związku z nim postanowienie sygnalizacyjne Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 sierpnia 2010 r. dały ostatecznie impuls ustawodawcy do uchwalenia ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.

Efektem tych prac jest normatywne utrwalenie jednego z modeli umowy deweloperskiej. Jak ustalono w niniejszej pracy, nie stanowi on podtypu innej umowy nazwanej. Bezdyskusyjnie więc umowa deweloperska, która odpowiada wzorcowi normatywnemu z ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, spełnia wszystkie warunki uznania jej za umowę nazwaną.

- Po pierwsze została ona wyodrębniona na podstawie obowiązujących norm prawnych w ustawie szczegółowej. Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego potwierdza przejściowy charakter umów nienazwanych wyrażający się w przekształceniu ich reżimu prawnego. Wiąże się to z powtarzalnością określonych relacji prawnych w umowach między stronami i ich standaryzacją, co w efekcie prowadzi do wykształcenia się essentialia negotii takiej umowy i choćby minimalnego jej uregulowania ustawowego. Elementy konstytutywne nowej umowy odzwierciedlają niespotykany dotąd w innych nazwanych umowach układ świadczeń, który umożliwiać ma osiągnięcie typowego dla tego kontraktu celu. Z punktu widzenia oceny szczegółowości regulacji umowy typowej najdonioślejsze znaczenie ma okoliczność, że przepisami ustawy objęte zostały essentialia negotii umowy deweloperskiej. Cechy konstytutywne tej umowy wskazane zostały w jej definicji (art. 3 pkt 5 u.o.n.l.m.).

- Po drugie jej regulacja odznacza się określonym stopniem szczegółowości. W ustawie o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego określona została treść umowy, czyli prawa i obowiązki stron. Zdefiniowano strony umowy deweloperskiej i jej przedmiot. Szczególny nacisk położono również na obowiązki dewelopera przed zawarciem umowy. Przewidziano także formę dla zawarcia umowy deweloperskiej oraz jej szczegółową treść. Wskazany został katalog przyczyn uzasadniających odstąpienie od umowy i związane z nim skutki.

- Po trzecie wreszcie umowa deweloperska posiada własną nazwę. Jej użycie ma przede wszystkim upraszczać zawarcie i kształtowanie treści umowy przez wskazanie właściwej dla niej regulacji prawnej. Pojęciem „umowa deweloperska” ustawodawca posługuje się wielokrotnie. Termin ten definiowany jest przede wszystkim w słowniczku pojęć tej ustawy (art. 3 pkt 5 u.o.n.l.m.).

Bezsprzecznie więc umowę, która odpowiada wzorcowi normatywnemu określonemu ustawą o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, należy uznać za nazwaną.”

Umowa deweloperska jest umową, na podstawie której deweloper zobowiązuje się po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego do ustanowienia odrębnej własności nieruchomości i przeniesienia jej na nabywcę w zamian za wynagrodzenie z tego tytułu. Umowa deweloperska nie jest więc umową przenoszącą własność nieruchomości, jest ona jedynie umową zobowiązującą dewelopera do tego – nie wywołuje więc skutków rozporządzających.

Natomiast umowa kupna sprzedaży jest umową cywilnoprawną uregulowaną w przepisach art. 535-555 Kodeksu cywilnego. Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się do przeniesienia na kupującego własności rzeczy oraz wydania tej rzeczy. Kupujący zobowiązuje się z kolei do odebrania rzeczy i zapłacenia sprzedawcy ceny. Umowa kupna- sprzedaży jest to czynność o podwójnym skutku: zobowiązująco - rozporządzającym. Sprzedawca zobowiązuje się przenieść własność sprzedawanej rzeczy, ale jednocześnie przenosi tę własność oświadczeniem.

Najistotniejszym z punktu widzenia opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych stwierdzeniem jest ustalenie, że umowa deweloperska jest umową nazwaną i nie jest wymieniona w jako umowa podlegająca podatkowi od czynności cywilnoprawnej w art. 1 ust. 1 ustawy o tym podatku i jako taka nie podlega pod opodatkowanie tym podatkiem.

Należy również podkreślić, iż opodatkowaniu podatkiem PCC podlegają wyłącznie zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Ponadto sprzeczne z powyżej wskazanym przepisem byłoby uznanie, że umowa deweloperska nie podlega PCC zaś przeniesienie uprawnień z takiej umowy na inny podmiot powodowałoby konieczność objęcia tej czynności opodatkowaniem.

W przedmiotowym stanie faktycznym przedmiotem umowy niezależnie od sformułowań użytych w umowie była odpłatna cesja uprawnień. Ustalenie, że w konkretnym przypadku dana czynność objęta jest przedmiotem opodatkowania p.c.c. wymaga jej kwalifikacji jako wypełniającej zakres pojęciowy zgodnie z odpowiednimi unormowaniami kodeksu cywilnego - por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 października 2001 r. o sygn. akt III FSK 3186/21 (LEX/el. nr 3266784). Nie ulega przy tym wątpliwości, że przy wykładni oświadczeń woli zastosowanie ma zasada wynikająca z art. 65 k.c., zgodnie z którą oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których zostało złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. W umowach natomiast należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Ponadto Sąd podziela pogląd na odrębność wykładni oświadczeń woli (umów) względem wykładni przepisów prawa na co zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 czerwca 2014 r. o sygn. akt II GSK 610/13, albowiem: umowy mają bowiem regulować stosunki między stronami, ustanowiona więc przez nich norma nie ma charakteru ogólnego, lecz charakter indywidualny, służąc realizacji ich interesów stosownie do ich woli. Zasadom wykładni ustalonym w art. 65 § 2 k.c. podlega także kwalifikacja prawna umowy wyrażona nadaną jej przez strony nazwą, a interpretacja oświadczeń woli stron, służy ustaleniu charakteru umowy. To w jaki sposób strony rozumiały oświadczenie woli w chwili jego złożenia można dokonywać za pomocą wszelkich środków dowodowych. Jeżeli strony nie przyjmowały tego samego znaczenia oświadczenia woli, za prawnie wiążące należy uznać jego znaczenie ustalone wg obiektywnego wzorca wykładni, czyli tak jak adresat znaczenie to rozumiał i rozumieć powinien. Decydujące jest w tym wypadku rozumienie oświadczenia woli, będące wynikiem stosowanych zabiegów interpretacyjnych adresata.

W tym przypadku wolą stron niewątpliwie było zawarcie umowy odpłatnej cesji uprawnień wynikających z umowy deweloperskiej co wynika z oświadczeń stron, z których jedna przekazuje uprawnienia wynikające z wcześniej zawartej umowy deweloperskiej i przedwstępnej umowy sprzedaży, a druga oświadcza, że znane jej są wszelkie postanowienia powyżej wskazanych umów oraz przyjmuje zawarte w powołanych umowach warunki, co jest równoznaczne z przyjęciem obowiązków wynikających z wyżej powołanych umów. Również zobowiązanie dewelopera, który wskazuje, iż zobowiązuje się do ustanowienia i przeniesienia na rzecz nabywcy odrębnej własności lokalu jednoznacznie wskazuje na taki zamiar stron.

W przedmiocie opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnej umowy cesji wierzytelności uprawnień z umowy deweloperskiej wielokrotnie wypowiadał się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w pismach z dnia 14 kwietnia 2023 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.45.2023.2.MM, z 5 listopada 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4014.391.2021.1.MD, z 6 maja 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.45.2021.2.PB, w których to pismach stwierdzał, że cesja praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej jako nie wymieniona w art. 1 ustęp 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawych nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Z tego powodu Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zawarta przez niego umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ nie nosi ona znamion żadnych umów wymienionych w ustawie o czynnościach cywilnoprawnych (winno być: w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają:

a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c) (uchylona),

d) umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e) umowy dożywocia,

f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g) (uchylona),

h) ustanowienie hipoteki,

 i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

 j) umowy depozytu nieprawidłowego,

k) umowy spółki.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Zauważyć należy, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Instytucję przelewu (cesji) wierzytelności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa cesji należy do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umów przenoszących własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności. I tak, zgodnie z art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Czynnością prawną stanowiącą podstawę cesji może być zatem m.in. umowa sprzedaży.

Zgodnie z wyżej zacytowanymi przepisami, należy podkreślić, że umowa cesji jako nie wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile nie przybierze postaci jednej z umów wymienionych w tym przepisie, w szczególności umowy sprzedaży uregulowanej w przepisach Kodeksu cywilnego.

Z kolei, jeśli umowa cesji przybierze postać umowy sprzedaży, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie aktu notarialnego z 9 października 2023 r. zawarł Pan umowę o nazwie „Umowa sprzedaży uprawnień wynikających umowy deweloperskiej i z przedwstępnych umów sprzedaży oraz porozumienie do umowy deweloperskiej i przedwstępnych umów sprzedaży”. W ww. umowie strona, która odpłatnie zbywała na Pana rzecz ww. uprawnienia nazwana jest sprzedającym. W ramach zawieranej przez Pana umowy, sprzedający zobowiązał się sprzedać uprawnienia wynikające z zawartych przez niego z deweloperem umów, to jest umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży. Pan zaś zgodnie z umową te uprawnienia nabywa oraz przyjmuje zawarte w powołanych umowach warunki, co jest równoznaczne z przejęciem obowiązków wynikających z tych umów. Z tytułu zawartej umowy zapłacił Pan na rzecz sprzedającego cenę, która była wyższa od ceny jaką sprzedający uprzednio zapłacił deweloperowi.

Pana zdaniem, zawarta przez Pana umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ nie nosi ona znamion żadnych umów wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z Pana stanowiskiem nie można się zgodzić. Jak wyjaśniono powyżej, umowa cesji, która przybierze postać umowy sprzedaży, podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego:

Przy czym stosownie do art. 555 ww. ustawy:

Zatem przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych.

Jak natomiast wynika z ww. art. 535 Kodeksu cywilnego, elementami przedmiotowo istotnymi umowy sprzedaży są: oznaczenie przedmiotu sprzedaży oraz cena. Innymi słowy, za umowę sprzedaży zostanie uznana tylko taka umowa, która definiuje zarówno przedmiot sprzedaży, jak i cenę należną sprzedającemu. Cena jest ekwiwalentem rzeczy lub praw, nabytych w drodze umowy sprzedaży. Zawiera ona w sobie trzy elementy: wartość rzeczy, zysk sprzedawcy oraz koszty po jego stronie.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że podpisał Pan akt notarialny, na podstawie którego zbywca oświadczył, że sprzedaje Panu uprawnienia wynikające z zawartych przez niego z deweloperem umów, Pan zaś te uprawnienia nabywa za określoną cenę. Mając na uwadze zapisy zawarte w akcie notarialnym należy stwierdzić, że czynność, na podstawie której doszło do przeniesienia praw i obowiazków z umowy deweloperskiej, przybrała postać umowy sprzedaży. Mimo że Pan wysuwa odmienne wnioski, to właśnie treść (elementy przedmiotowo istotne) zawartej przez Pana umowy zdecydowała o powyższej kwalifikacji czynności prawnej.

Mając na uwadze wyżej zacytowane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że przedstawiona we wniosku umowa cesji przybrała formę umowy sprzedaży praw majątkowych, więc stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Faktu tego nie zmieni przywołany przez Pana argument, że umowa deweloperska nie została wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Skutki podatkowe zawarcia umowy deweloperskiej, tj. ocena czy umowa taka podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, nie ma znaczenia w ocenie Pana sytuacji podatkowej. Pan nie zawarł bowiem umowy deweloperskiej lecz nabył uprawnienia sprzedającego wynikające z zawartych przez niego umów z deweloperem. Przeniesienie na Pana praw i obowiązków z umowy deweloperskiej przyjęło formę umowy sprzedaży, czyli umowy, która zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

W myśl art. 6 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

 a) nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,

 b) innych praw majątkowych − 1%.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy:

Podsumowując, zawarł Pan umowę cesji praw majątkowych, która to umowa przybrała formę umowy sprzedaży. Zatem zawarta przez Pana umowa podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Końcowo wskazać należy, że wbrew Pana twierdzeniu powołane przez Pana interpretacje indywidualne nie potwierdzają Pana stanowiska, gdyż interpretacje te zostały wydane w odmiennych stanach faktycznych – cesja praw i obowiązków z umowy deweloperskiej nie przybrała formy umowy sprzedaży, odmiennie niż ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.)