Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4018.8.2024.1.MGO

Brak możliwości posługiwania się numerem NIP nadanym Spółce macierzystej na potrzeby realizacji wszystkich obowiązków podatkowych w Polsce, w tym obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego dotyczącego zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, w kwestii możliwości posługiwania się numerem NIP nadanym Spółce macierzystej na potrzeby realizacji wszystkich obowiązków podatkowych w Polsce, w tym obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w kwestii możliwości posługiwania się numerem NIP nadanym Spółce macierzystej na potrzeby realizacji wszystkich obowiązków podatkowych w Polsce, w tym obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2013 r. A. z siedzibą w Niemczech (dalej: Spółka macierzysta) - w związku z rozpoczęciem wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium Polski - zgłosiła się do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej (dalej: NIP). W konsekwencji, Spółka macierzysta otrzymała następujący numer NIP: XXX.

W 2015 r. podjęta została decyzja o zawiązaniu przez Spółkę macierzystą oddziału w Polsce. W konsekwencji, Spółka macierzysta złożyła wniosek o rejestrację oddziału do właściwego wydziału Krajowego Rejestru Sądowego. Wskazany oddział zarejestrowany został w dniu … pod nazwą … Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej: Wnioskodawca). Wraz z rejestracją, w ramach tzw. jednego okienka, nadano Wnioskodawcy następujący numer NIP XXX.

W efekcie powyższego, Spółka macierzysta działająca na terytorium Polski poprzez zarejestrowany oddział (Wnioskodawcę) posługuje się dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych numerem NIP nadanym Spółce macierzystej (XXX). Jednocześnie Wnioskodawca - jako podmiot zatrudniający pracowników - posługuje się numerem NIP odrębnym od numeru NIP Spółki macierzystej wyłącznie dla celów realizowania obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Powyższa okoliczność powoduje wiele sytuacji problematycznych dla Wnioskodawcy, w szczególności w kontekście jego współpracy z kontrahentami. Otóż, kontrahenci, weryfikując status Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, korzystają z danych zgromadzonych m. in. w centralnej informacji Krajowego Rejestru Sądowego. Z uwagi na fakt, że w informacji tej widnieje wyłącznie numer NIP nadany Wnioskodawcy (i wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie w celu realizacji obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne) nie zaś numer NIP nadany Spółce macierzystej, kontrahenci - posługując się danymi widniejącymi w KRS - nie znajdują Wnioskodawcy na liście podmiotów zarejestrowanych na potrzeby podatku od towarów i usług. Z tego samego powodu, kontrahenci wystawiając na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT, wpisują niejednokrotnie na ww. fakturach NIP Wnioskodawcy a nie NIP Spółki macierzystej, co prowadzi do konieczności korygowania takich faktur, jako wystawionych błędnie.

Powyższe problemy mogą doprowadzić do paraliżu działalności Wnioskodawcy z uwagi na planowane wprowadzenie w Polsce Krajowego Systemu e-Faktur. W szczególności, w ramach ww. systemu Wnioskodawca nie otrzyma za pośrednictwem tego systemu faktur VAT wystawionych przez kontrahentów z błędnym NIP (tj. NIP Wnioskodawcy zamiast NIP Spółki macierzystej) ani nie będzie mógł dokonać korekty takich faktur z wykorzystaniem not korygujących (których ww. system w ogóle nie przewiduje).

W kontekście powyższego, Wnioskodawca planuje posługiwać się wyłącznie numerem NIP Spółki macierzystej również dla celów realizacji obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, zaprzestać posługiwania się numerem NIP Wnioskodawcy oraz w konsekwencji dokonać stosownych zmian we właściwym urzędzie skarbowym oraz Krajowym Rejestrze Sądowym (poprzez unieważnienie numeru NIP Wnioskodawcy lub zastosowanie innej procedury ustalonej w porozumieniu z właściwymi organami).

Pytanie

Czy Wnioskodawca może występować pod numerem NIP nadanym Spółce macierzystej na potrzeby realizacji wszystkich obowiązków podatkowych w Polsce, w tym obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie 

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do występowania pod numerem NIP nadanym Spółce macierzystej na potrzeby realizacji wszystkich obowiązków podatkowych w Polsce, w tym obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tj. z dnia 9 lutego 2022 r., Dz. U. z 2022 r., poz. 470).

W myśl art. 3 pkt 4 ww. ustawy, oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Jednocześnie, na podstawie art. 14 i art. 15 ww. ustawy, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzić działalność gospodarczą w ramach oddziału wyłącznie w zakresie w jakim prowadzą tę działalność za granicą. Działalność w sposób wskazany powyżej przedsiębiorca zagraniczny może wykonywać po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział posiada jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Powyższe znajduje potwierdzenie w doktrynie, tworzenie i prowadzeni działalności gospodarczej w formie oddziałów kwalifikuje się jako prowadzenie bezpośredniej wtórnej działalności gospodarczej przez przedsiębiorców zagranicznych (P. Ruczkowski [w:] Komentarz do ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, [w:] L. Bielecki, P. Ruczkowski, Konstytucja biznesu. Komentarz. Wolters Kluwer Polska, 2019).

A zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Na podstawie art. 1 ustawy o NIP, ustawa ta określa zasady ewidencji podatników, płatników podatków oraz płatników składek na ubezpieczenie społecznie oraz ubezpieczenie zdrowotne. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Jednocześnie, na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków. Z kolei, na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych. Obowiązkowi ewidencyjnemu nie podlegają natomiast podatnicy, którzy uzyskali numer identyfikacyjny na podstawie art. 132 ust. 5 oraz art. 134a ust. 4 oraz art. 138e ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o VAT.

Uwzględniając wymogi wykładni systemowej wewnętrznej należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o NIP ustawodawca rozróżnia dwie kategorie podmiotów:

1. osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które są podatnikami na podstawie innych ustaw oraz inne podmioty, które także na mocy odrębnych ustaw mają przypisany status podatnika oraz

2. płatników podatków, którym odrębne ustawy prawa nie nadają statusu podatnika.

Rozróżnienie powyższych kategorii wynika z redakcji art. 2, gdzie w ust. 2 spójnik „oraz” oddziela „płatników podatków” od kategorii „innych podmiotów” będących podatnikami, których odesłanie do ust. 1 ww. przepisu łączy w jedną kategorię z podmiotami wymienionymi w tymże ustępie.

Wniosek taki wspiera wykładnia systemowa wewnętrzna, bowiem art. 2 ust. 2 ustawy o NIP należy odczytać w świetle art. 6 tejże ustawy, gdzie ustawodawca literalnie rozróżnia kategorię podatników i płatników, niepodlegających obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy. Należy mieć przy tym na względzie, że ww. przepis reguluje moment dokonania przez podmioty objęte obowiązkiem ewidencyjnym zgłoszenia identyfikacyjnego. Tym samym o ile w art. 2 ustawy o NIP ustawodawca określił zakres podmiotowy obowiązku ewidencyjnego poprzez wskazanie podmiotów, którym na mocy analizowanej ustawy należy nadać NIP, to o podziale tych podmiotów na określone kategorie można wnioskować z treści art. 6 ustawy, który konkretyzuje kto i kiedy jest zobowiązany dokonać stosowanego zgłoszenia ewidencyjnego. Przepis ten nie pozostawia wątpliwości, że ustawodawca różnicuje podmioty objęte obowiązkiem podatkowym na podatników i płatników, którym nie można przepisać statusu podatnika. Ponadto, art. 1 ustawy o NIP wyraźnie różnicuje kategorie podmiotów objętych mocą ustawy, tj. podatników i płatników podatków, a także składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne.

Zatem zakres podmiotowy ustawy o NIP, uregulowany w art. 1 i art. 2 tej ustawy, obejmuje dwie odrębne kategorie podmiotów:

1. podatników jakichkolwiek podatków oraz

2. płatników jakichkolwiek podatków lub składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne, którzy na mocy odrębnych przepisów nie są podatnikami.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów, przy czym zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Powyższy przepis ma zastosowanie - na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy o NIP - do płatników podatków i płatników składek ubezpieczeniowych.

Konsekwencją tak skonstruowanej przez ustawodawcę regulacji jest to, że dany podmiot, będący podatnikiem lub płatnikiem, tylko jednokrotnie dokonuje zgłoszenia identyfikacyjnego, którego następstwem jest nadanie NIP. Zgłoszenie takie jest realizacją obowiązku ewidencyjnego, którym dany podmiot jest objęty na mocy ustawy o NIP. Zakres podmiotowy tejże ustawy obejmuje dany podmiot na mocy art. 2 wówczas, gdy jest on albo podatnikiem jakiekolwiek podatku, albo płatnikiem, który nie ma statusu podatnika. Dany podmiot dokonuje zgłoszenia jednokrotnie, jeżeli należy do jednej z dwóch ww. kategorii. W ustawie o NIP brak jest podstaw do przyjęcia, że dany podmiot, będący jednocześnie podatnikiem jakiegokolwiek podatku oraz płatnikiem podatku lub składek wskazanych w art. 2 ust. 3 ustawy, jest zobowiązany do podwójnego zgłoszenia ewidencyjnego, a tym samym do posiadania dwóch numerów NIP. Wręcz przeciwnie, przyjęcie odmiennego stanowiska godziłoby w dyspozycję normy zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy o NIP. Zgodnie z art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o CIT, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy. Pracodawca jest również - na podstawie art. 4 pkt 2) ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. z dnia 25 maja 2023 r., Dz. U. z 2023 r. poz. 1230), płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Biorąc pod uwagę powyższe jak również zważywszy, że w analizowanym stanie faktycznym:

- Spółka macierzysta - rozpoczynając działalność gospodarczą na terytorium Polski - uzyskała status podatnika w podatku od towarów i usług oraz w podatku dochodowym od osób prawnych;

- w związku z powyższym, Spółka macierzysta uzyskała numer NIP wywiązując się tym samym z obowiązku określonego zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP;

- powstanie oddziału (Wnioskodawcy) i zatrudnienie przez niego pracowników, czyli de facto zatrudnienie ich przez Spółkę macierzystą, bez wątpienia związane było z uzyskaniem statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne;

- Wnioskodawca nie posiada prawnej odrębności od Spółki macierzystej a zatem w związku z zarejestrowaniem Wnioskodawcy nie powstał odrębny podmiot, lecz miała miejsce ciągłość Spółki macierzystej w obrębie jej polskiego oddziału (Wnioskodawcy),

Wnioskodawca nie miał obowiązku ponownego zgłoszenia ewidencyjnego (odrębnego od zgłoszenia Spółki macierzystej) a zatem może - na potrzeby wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce - występować pod numerem NIP nadanym uprzednio zagranicznemu przedsiębiorstwu (Spółce macierzystej).

Powyższe stanowisko znajduje pełne odzwierciedlenie w aktualnej linii orzeczniczej, tj. przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 644/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 stycznia 2020 r. sygn. akt II FSK 509/18. W drugim ze wskazanych orzeczeń, sąd stwierdził m. in., że: „Zarówno więc literalne brzmienie art. 1, art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 6 cyt. ustawy we wzajemnej relacji, jak i zasady logicznego rozumowania nie pozwalają na przyjęcie, że „oddział spółki jest odrębnym płatnikiem i musi podlegać odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu” (...) Prawodawca bowiem nie przewidział w omawianej regulacji odrębności podatkowej oddziału - tak jak chce tego organ.” Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 maja 2023 r. sygn. akt I SA/Bk 119/23, w którym sąd stwierdził, że: „Niezasadnie zatem organ ocenił oddział spółki jako podmiot odrębny od samej spółki, już zaewidencjonowanej jako podatnik. Błędna ocena stała się podstawą wywiedzenia wadliwego wniosku, że w związku z powyższą odrębnością oddział spółki, jako płatnik, musi podlegać odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu, przez co błędnie organ nadał taki numer. W ocenie sądu przeciwnie, w związku z podmiotową ciągłością spółki w obrębie jej polskiego oddziału należało stwierdzić, że spółka jako podatnik otrzymała już NIP i wywiązała się z obowiązku zgłoszenia ewidencyjnego z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP. Powstanie oddziału i zatrudnienie przez niego pracowników, czyli de facto zatrudnienie ich przez spółkę, bez wątpienia związane jest obowiązkiem bycia płatnikiem. Jednakże przymiot bycia płatnikiem, w przypadku podmiotu, który na mocy odrębnych przepisów jest już podatnikiem, nie jest związany z obowiązkiem ponownego zgłoszenia ewidencyjnego i starania się o drugi NIP. Wynika to z wykładni art. 2 i literalnego odczytania art. 5 ust. 1 ustawy o NIP” (analogicznie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Kr 109/22).

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 470).

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Osobą zagraniczną w rozumieniu ww. ustawy jest zgodnie z art. 3 pkt 5:

a) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego,

b) osoba prawna z siedzibą za granicą,

c) jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną posiadająca zdolność prawną, z siedzibą za granicą.

Stosownie do art. 3 pkt 7 ww. ustawy:

Natomiast w art. 3 pkt 4 ww. ustawy oddział został zdefiniowany jako:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie postanowień zawartych w art. 15 ww. ustawy:

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 17 ww. ustawy, zgodnie z którym:

Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 375), zwanej dalej ustawą o NIP, ustawa określa:

1. zasady ewidencji:

a) podatników,

b) płatników podatków,

c) płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”;

2. zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej „NIP”;

3. zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o NIP:

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i 3 cyt. wyżej ustawy o NIP:

Stosownie do art. 2 ust. 4 ww. ustawy:

Z analizy wyżej powołanego art. 2 ustawy o NIP wynika, że obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dotyczy podmiotów, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami lub płatnikami podatków bądź płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 cyt. ustawy:

Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy o NIP wydał Rozporządzenie z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających (Dz. U. z 2021 r. poz. 1404 ze zm.) gdzie w § 1 określił wzory formularzy:

1) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;

2) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby fizycznej będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-7), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia;

3) zgłoszenia aktualizacyjnego osoby fizycznej będącej podatnikiem (ZAP-3), stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia;

4) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Wskazać w tym miejscu należy, że podmiot zagraniczny podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu w Polsce z tytułu czynności wymienionych w art. 2 ustawy o NIP, dokonuje rejestracji za pomocą złożenia zgłoszenia NIP-2 do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Formularz ten przeznaczony jest m.in. dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej będących podatnikiem lub płatnikiem podatków, lub płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne z wyjątkiem podmiotów wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego, dla których przeznaczony jest formularz NIP-8.

Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się do identyfikacji NIP nadanym innemu podmiotowi.

Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o NIP:

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

 1) w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;

 2) w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;

 3) w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom;

 4) w przypadku grup VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług - dane dotyczące członków tej grupy.

Z przytoczonych przepisów wynika, że każdy podmiot, który należy do jednej z wymienionych kategorii (podatnika i płatnika) jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Zatem podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

W myśl art. 7 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Stosownie do art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą o VAT” (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.):

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.) wynika, że:

Zgodnie zaś z brzmieniem art. 5a pkt 6 lit. a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku:

- tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

- obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Obowiązek poboru podatku przez płatnika dotyczy natomiast wyłącznie przypadków określonych w ustawie.

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

- określenie rodzaju podmiotu, który dokonuje wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników – przy czym ustawodawca określa rodzaj podmiotu poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

- określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Stosownie zaś do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: 

Powołane wyżej przepisy dotyczą sytuacji uzyskiwania określonych rodzajów przychodów od zakładów pracy lub wypłacania określonych rodzajów przychodów przez zakłady pracy.

Przy czym „zakładem pracy” danego podatnika jest osoba fizyczna, osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, z którą łączy podatnika jeden ze stosunków prawnych wskazanych w omawianych przepisach (m.in. stosunek pracy).

Z opisu sprawy wynika, że w 2013 r. A. z siedzibą w Niemczech - Spółka macierzysta - w związku z rozpoczęciem wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium Polski - zgłosiła się do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej. Spółka macierzysta otrzymała następujący numer NIP: XXX. W 2015 r. podjęta została decyzja o zawiązaniu przez Spółkę macierzystą Oddziału w Polsce. W konsekwencji, Spółka macierzysta złożyła wniosek o rejestrację Oddziału do właściwego wydziału Krajowego Rejestru Sądowego. Wskazany Oddział zarejestrowany został w dniu 6 sierpnia 2015 r. pod nazwą … Spółka Akcyjna Oddział w Polsce. Wraz z rejestracją, w ramach tzw. jednego okienka, nadano Państwu tj. Oddziałowi następujący numer NIP XXX. W efekcie powyższego, Spółka macierzysta działająca na terytorium Polski poprzez zarejestrowany Oddział (Państwo) posługuje się dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych numerem NIP nadanym Spółce macierzystej (…). Jednocześnie - jako podmiot zatrudniający pracowników - posługują się Państwo NIP odrębnym od numeru NIP Spółki macierzystej wyłącznie dla celów realizowania obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy mogą Państwo występować pod numerem NIP nadanym Spółce macierzystej na potrzeby realizacji wszystkich obowiązków podatkowych w Polsce, w tym obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w odniesieniu do posługiwania się przez Państwa (tj. Oddział) numerem NIP do rozliczania się z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) oraz podatku od towarów i usług (VAT), podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku CIT oraz podatku VAT, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. W konsekwencji jednak braku oddzielnej podmiotowości prawnej oddziału, to zagraniczny przedsiębiorca prowadzący działalność w Polsce jest podatnikiem CIT jak i podatnikiem VAT. Podatnikiem CIT i VAT nie jest oddział, a jego jednostka macierzysta działająca w Polsce w ramach położonego na jej terytorium oddziału.

W związku z powyższym, w wyniku utworzenia Oddziału w Polsce nie dochodzi do powstania nowego, odrębnego od Spółki macierzystej podatnika podatku CIT/podatnika podatku VAT. Tym samym w celu rozliczania CIT i VAT z organami podatkowymi działająca za Państwa pośrednictwem (tj. Oddziału) Spółka macierzysta, posługuje się nadanym jej numerem NIP jako podatnikowi podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Spółka (jednostka macierzysta). Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojego numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych.

Natomiast art. 2 ust. 2 ustawy o NIP wskazuje, że obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również płatnicy. Obowiązek odrębnej rejestracji Oddziału jako płatnika, tj. na potrzeby płacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne wynika właśnie z tego przepisu. Oddział jako strona umów o pracę ze swoimi pracownikami, w konsekwencji płatnik zaliczek na PIT oraz składek ubezpieczeniowych, podlega odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu i wymogowi nadania numeru NIP.

Jak wynika z wniosku, Państwo – tj. Oddział – są podmiotem zatrudniającym pracowników. Stanowią Państwo zatem zakład pracy. Tym samym są Państwo płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek ubezpieczeniowych oraz zdrowotnych.

Zatem Państwo jako Oddział, z racji posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, powinni posługiwać się własnym, odrębnym od jednostki macierzystej numerem identyfikacji podatkowej. Przy czym powinni Państwo wykorzystywać własny NIP jedynie w celu wykonywania obowiązków płatnika, gdyż wyłącznie w tym celu NIP ten zostaje nadany.

W rozpatrywanej sprawie znajduje zastosowanie art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o NIP i w związku z tym Państwo (tj. Oddział) są zobowiązani w zakresie, w jakim są Państwo płatnikiem (i tylko dla tych rozliczeń) posiadać i posługiwać się własnym – niezależnym od przedsiębiorcy zagranicznego - numerem identyfikacji podatkowej.

W konsekwencji nie można zgodzić się z Państwem, że są Państwo uprawnieni do występowania pod numerem NIP nadanym Spółce macierzystej na potrzeby realizacji wszystkich obowiązków podatkowych w Polsce, w tym obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Końcowo – odnosząc się do powołanych przez Państwa orzeczeń sądów administracyjnych tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element Państwa argumentacji, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą stronę postępowania w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.