Wyrok NSA z dnia 24 maja 2024 r., sygn. I GSK 1372/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia del. NSA Jacek Surmacz (spr.) Protokolant asystent sędziego Maja Wiercińska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Go 45/20 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze z dnia 27 listopada 2019 r. nr 9004-2019-00198 w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. G. na rzecz Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim (dalej: "WSA") wyrokiem z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Go 45/20, oddalił skargę J. G. (dalej: "skarżąca") na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze (dalej: "organ") z dnia 27 listopada 2019 r., nr 9004-2019-00198 w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2017.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2019 r. nr 0076-2019-001486 Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w A. z siedzibą w B. (dalej: "organ pierwszej instancji") odmówił skarżącej przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na 2017 r. do działek o łącznej powierzchni 53,80 ha.

Organ pierwszej instancji uznał, że skarżąca funkcjonowała w ramach struktury licznych podmiotów, współtworzących jeden spójnie kierowany organizm gospodarczy, a występujących o dopłaty odrębnie. Występowanie o dopłaty przez różne osoby fizyczne i prawne, które zgłaszały grunty wydzielone z większego gospodarstwa rolnego spowodowało stworzenie sztucznych warunków pozwalających uzyskanie płatności z pominięciem mechanizmów zmniejszenia kwot wsparcia. Zdaniem organu pierwszej instancji w sprawie zaszły przesłanki do odmowy przyznania płatności na podstawie art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U.UE.L.2013.347.549, dalej: "rozporządzenie (UE) nr 1306/2013"). Ponadto przyznanie skarżącej płatności stałoby w sprzeczności z regulacją wyrażoną w art. 4 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE, EURATOM) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U.UE.L.1995.312.1, dalej: "rozporządzenie (WE, EURATOM) nr 2988/95").