Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 24 maja 2024 r., sygn. I GSK 1368/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia del. NSA Jacek Surmacz (spr.) Protokolant asystent sędziego Maja Wiercińska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Go 47/20 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze z dnia 20 listopada 2019 r. nr 9004-2019-0197 w przedmiocie odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. G. na rzecz Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim (dalej: "WSA") wyrokiem z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Go 47/20, oddalił skargę J.G. (dalej: "skarżący") na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze (dalej: "organ") z dnia 20 listopada 2019 r., nr 9004-2019-0197 w przedmiocie płatności rolnośrodowiskowej (PROW 2007-2013) na rok 2017.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2019 r., nr 0076-2019-001482 Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w A. z siedzibą w B. (dalej: "organ pierwszej instancji") odmówił skarżącemu przyznania płatności rolnośrodowiskowej na 2017 r. do działek o łącznej powierzchni 32,19 ha.

Organ pierwszej instancji uznał, że skarżący funkcjonował w ramach struktury licznych podmiotów, współtworzących jeden spójnie kierowany organizm gospodarczy, a występujących o dopłaty odrębnie, czym stworzono sztuczne warunki do uzyskania płatności. Struktura osobowa i powiązania organizacyjne poszczególnych podmiotów, wskazują na pozorne prowadzenie gospodarstwa rolnego przez skarżącego, a w myśl art. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE, EURATOM) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U.UE.L.1995.312.1, dalej: "rozporządzenie (WE, EURATOM) nr 2988/95"), działania skierowane na pozyskanie korzyści w sposób sprzeczny z odpowiednimi celami prawa wspólnotowego mającymi zastosowanie w danym przypadku poprzez sztuczne stworzenie warunków w celu uzyskania tej korzyści, prowadzą do nieprzyznania lub wycofania korzyści.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00