Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 maja 2024 r., sygn. III SA/Gd 77/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść (spr.), Asesor WSA Maja Pietrasik, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 23 maja 2024 r. sprawy ze skargi T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 22 listopada 2023 r. nr BP.501.2039.2023.2250.GD11.484841 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 22 listopada 2023 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej także jako "GITD"), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2023 r. poz. 775), powoływanej dalej jako "k.p.a.", utrzymał w mocy decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego (dalej także jako "WITD") z dnia 14 lipca 2023 r., którą nałożono na T. Sp. z o.o. Sp. komandytową z siedzibą w G. karę pieniężną za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Jako podstawę materialnoprawną decyzji wskazano art. 4 pkt 22, art. 92a ust. 1, art. 92b ust. 1 i art. 92c ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2201), zwanej dalej jako "u.t.d.", lp. 1.5, lp. 5.1.4, lp. 5.2.1, lp. 5.2.3, lp. 5.2.4, lp. 5.4.1, lp. 5.5.2, lp. 5.5.3, lp. 5.7.2, lp. 5.7.3, lp. 5.11.1, lp. 5.11.2, lp. 5.11.3, lp. 6.3.8, lp. 10.2.4 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, art. 4, art. 6, art. 7, art. 8, art. 12 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006), zwanego dalej "rozporządzenie 561/2006", art. 32, art. 34 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego, (Dz. Urz. UE L 60 z 28.2.02014, str. 1), zwanego dalej jako "rozporządzenie 165/2014", art. 1, art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1054 z dnia 15 lipca 2020r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 w odniesieniu do minimalnych wymogów dotyczących maksymalnego dziennego i tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu, minimalnych przerw oraz dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 165/2014 w odniesieniu do określania położenia za pomocą tachografów (Dz. Urz. UE L Nr 249, str. 1), art. 2 pkt 35a, art. 61 ust. 15, art. 64 ust. 1, 2, art. 66 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j.: Dz. U. z 2022 r. poz. 988 ze zm.), zwanej dalej także jako "p.r.d." oraz § 6a rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 listopada 2019 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz. U. 2019 poz. 2141).