Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 lutego 2024 r., sygn. I SA/Lu 689/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) Asesor sądowy WSA Marcin Małek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 lutego 2024 r. sprawy ze skargi B. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 13 września 2023 r. nr 0601-IEW.7192.49.2023 w przedmiocie oddalenia zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 września 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ nadzorczy", po rozpatrzeniu zażalenia B. K., dalej: "zobowiązana", "skarżąca", na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie, dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ egzekucyjny" z dnia 31 maja 2023 r. o oddaleniu zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym, utrzymał w mocy postanowienie organu egzekucyjnego.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia oraz akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego, działający jako organ egzekucyjny, prowadzi wobec zobowiązanej postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego o nr [...] z dnia 18 listopada 2021 r., obejmującego zaległość z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r., z tytułu nadpłaty podatku wykazanej w zeznaniu PIT-36L i otrzymanej nienależnie, wynikającej z decyzji Naczelnika Lubelskiego Urzędu Celno-Skarbowego z dnia 15 września 2020 r., utrzymanej w mocy przez ten organ decyzją z dnia 26 stycznia 2021 r. Odpis tytułu wykonawczego doręczony został zobowiązanej w dniu 3 grudnia 2021 r. wraz z zawiadomieniami o zajęciu wierzytelności z rachunków bankowych.

Pismem z dnia 11 kwietnia 2021 r. pełnomocnik zobowiązanej wniósł o umorzenie postępowania egzekucyjnego i przywołując art. 33 § 2 pkt 1, 2, 5 i 6 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2022 r., poz. 479 ze zm.), dalej: "u.p.e.a", oraz art. 59 § 1 pkt 1 tej ustawy, sformułował zarzuty nieistnienia obowiązku, określenia obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i art. 4, lub dokumentu, o którym mowa w art. 3a § 1, wygaśnięcia obowiązku w całości albo w części oraz braku wymagalności obowiązku.