Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. I GSK 101/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia NSA Joanna Wegner Sędzia del. WSA Grzegorz Dudar (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 5 października 2022 r. sygn. akt I SA/Op 176/22 w sprawie ze skargi Z. P. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 lutego 2022 r. nr UP-91/2022 w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Z. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 października 2022 r., sygn. akt I SA/Op 176/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę Z.P. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 lutego 2022 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył pełnomocnik skarżącego, zaskarżając ten wyrok w całości.

Na podstawie art. 174 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. obecnie Dz.U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm. zwana dalej p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 28 ust. 3 pkt 3) ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009 ze zm.; dalej: u.s.u.s.), poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na stwierdzeniu, że w przedmiotowym stanie faktycznym nie zachodzą przesłanki zastosowania dyspozycji tegoż przepisu, w sytuacji, gdy działalność gospodarcza skarżącego została zakończona w dniu 30 września 2014 r. co potwierdza informacja z CEiDG a skarżący nie posiada majątku pozwalającego na egzekucję należności;

2) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 28 ust. 3a u.s.u.s., poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na stwierdzeniu, że nie zachodzą przesłanki do jego zastosowania, w sytuacji, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego jasno wynika, iż stan majątkowy skarżącego jest na tyle krytyczny, że nie może w żadnym razie ponieść kosztów związanych ze spłatą należności względem ZUS i tym samym powinien skorzystać z dobrodziejstwa ww. przepisu;