Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2024 r., sygn. II FSK 638/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf- Kalamala (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jan Grzęda Sędzia del. WSA Renata Kantecka Protokolant Dominika Kurek po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej DK od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 560/20 w sprawie ze skargi DK na decyzję Naczelnika [..]Urzędu Celno-Skarbowego w [...] z dnia 6 marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Naczelnika [...]Urzędu Celno-Skarbowego w [...] na rzecz DK kwotę 4.893 (cztery tysiące osiemset dziewięćdziesiąt trzy) złote tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 11 lutego 2021 r., I SA/.Gl 560/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę DK (zwanego dalej Skarżącym) na decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...] z dnia 6 marca 2020 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że zdaniem organu Skarżący nieprawidłowo zastosował przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z poźn. zm., zwanej dalej: u.z.p.d.o.f.) do rozliczenia przychodu uzyskanego w 2013 r. z tytułu najmu i dzierżawy nieruchomości. Skarżący nie rozliczył przychodu uzyskanego z najmu i dzierżawy nieruchomości na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. - o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.f.), tj. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a był do tego zobowiązany. Wynajem nieruchomości bowiem stanowił zorganizowaną działalność gospodarczą Skarżącego. Podatnik prowadził działalność w sposób zorganizowany, profesjonalny, celowy, w działalności osiągał znaczne zyski, działalność miała charakter ciągły a jej skala z biegiem lat wzrastała. Także małżonka podatnika, MZ, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu, zarządzania i dzierżawy nieruchomości, zaś na rachunek Skarżącego wpływały środki pieniężne od współmałżonki. Działania podatnika w zakresie transakcji z firmą MZ były wykonywane w rzeczywistości pomiędzy nim samym a firmą, którą Skarżący reprezentował na podstawie posiadanego pełnomocnictwa. Skarżący posiadał i inwestował środki finansowe pochodzące z majątku osobistego, czy z udzielonych przez współmałżonkę pożyczek. Powyższe dotyczyło także środków należących do firmy MZ, które zostały udostępnione podatnikowi w ramach udzielonego pełnomocnictwa. Skarżący aneksem z dnia 13 sierpnia 2013 r. wydzierżawił firmie żony grunty przylegające do będących w jego własności budynków za czynsz miesięczny w kwocie 30.000,00 zł. Takie działanie uprawniało firmę żony Skarżącego do odliczenia kosztów dzierżawy przedmiotowych gruntów od przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie wszelkie ciężary podatkowe i administracyjne miały być ponoszone przez tę firmę. Na mocy opisanego aneksu firma żony Skarżącego wykonała na przedmiotowych gruntach remont nawierzchni, który także miała prawo zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności. Opisane wyżej działania pozwoliły na zmniejszenie podstawy opodatkowania przychodu z prowadzonej działalności przez firmę MZ, która według oświadczenia podatnika opodatkowana była podatkiem liniowym.