Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Wa 2107/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karolina Kisielewicz, Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Asesor WSA Mateusz Rogala (spr.), , Protokolant starszy specjalista Bogumiła Kobierska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi R. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] października 2017 r. nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, działając na podstawie art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, powoływanej dalej jako k.p.a.), utrzymał w mocy rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] zwalniający R.M. ze służby w Policji z dniem [...] sierpnia 2017 r.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ podał, że podstawę materialnoprawną rozkazu personalnego z dnia [...] sierpnia 2017 r. stanowił art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2016 r., poz. 1782 ze zm.), zgodnie z którym, policjanta można zwolnić ze służby w przypadku nabycia prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej. Organ podniósł, że spełnienie określonej w tym przepisie przesłanki stanowi wystarczającą podstawę do zwolnienia funkcjonariusza ze służby. W niniejszej sprawie jest natomiast bezsporne, że R.M. nabyła prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej, zatem organ był uprawniony do zwolnienia jej ze służby w Policji na tej podstawie.

Minister wyjaśnił, że decyzję w sprawie zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy o Policji ustawodawca pozostawia organowi zwalniającemu i nie nakłada na niego dodatkowych ograniczeń. Możliwość zastosowania tego przepisu nie jest uzależniona od przebiegu służby funkcjonariusza, ani jego subiektywnego przekonania co do przydatności na zajmowanym stanowisku. To przełożony funkcjonariusza może zadecydować, biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności sprawy, czy skorzystać z przysługującego prawa, czy też z uwagi na indywidualne cechy funkcjonariusza, pomimo przewidzianej wyraźnie prawem możliwości przejścia na emeryturę - pozostawić funkcjonariusza w służbie. Przełożony, w oparciu o przyjętą koncepcję funkcjonowania danej komórki (jednostki) organizacyjnej Policji, decyduje, czy konkretny funkcjonariusz, który ma już możliwość skorzystania z policyjnego zaopatrzenia emerytalnego, powinien z uwagi na posiadane, pożądane w Policji umiejętności, pełnić dalej służbę, czy też należy go zwolnić z dalszej realizacji zadań i umożliwić skorzystanie z przysługujących uprawnień emerytalnych.