Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 maja 2024 r., sygn. I SA/Kr 269/24

|Sygn. akt I SA/Kr 269/24 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 21 maja 2024 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Sędzia: WSA Grzegorz Klimek, Sędzia: WSA Michał Niedźwiedź, Protokolant: st. sekr. sąd. Renata Trojnar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2024 roku, sprawy ze skargi T.P. i A.P., na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie, z dnia 5 stycznia 2024 roku Nr 1201-IOP1-2.601.2.3.2023.5, w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok, skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 5 stycznia 2024r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Krakowie utrzymał w mocy swoją decyzją z 18 września 2023r., odmawiającą uchylenia w całości swojej decyzji ostatecznej z 25 lipca 2018r. nr 1201-IOD-1.4102.4.2018.14 wydanej w postępowaniu odwoławczym, utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Targu z 31 stycznia 2018 r. Nr 1218-SPV1.4102.14.2017.21,w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013r., w kwocie 117.668,00 zł;

Decyzję tę wydano w następującym stanie faktycznym:

Pismem z 10 stycznia 2020r. T. P. i A. P. (dalej jako Strona Skarżąca) złożyli wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z 25 lipca 2018 r. Nr 1201- ODI.4102.4.2018.14, którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Targu z 31 stycznia 2018 r. Nr 1218-SPV1.4102.14.2017.21, w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013r. w kwocie 117.668,00 zł. Jako podstawę uzasadniającą wznowienie postępowania wskazano przesłankę wymienioną w przepisie art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej wskazując wyrok TSUE z 16 października 2019r. w sprawie C-189/18. Opisano okoliczności wydania ww. orzeczenia TSUE, w świetle którego podkreślono, że odmówienie podatnikowi prawa do odliczenia VAT stanowi wyjątek od zasady, zaś do organów podatkowych należy wykazanie obiektywnych dowodów pozwalających na stwierdzenie, że podatnik wiedział lub powinien wiedzieć, że transakcja, na którą się powołano w celu odliczenia podatku VAT była związana z takim oszustwem. Ponadto wskazano, że wśród praw gwarantowanych przez prawo Unii znajduje się prawo do obrony i prawo do bycia wysłuchanym w ramach postępowania, rozumiane jako prawo do wypowiedzenia się w sprawie w kontekście zgromadzonych przez organ dowodów przed wydaniem decyzji.