Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2024 r., sygn. I FSK 2387/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Gabriela Zalewska-Radzik, Sędzia del. WSA Włodzimierz Gurba, Protokolant Szymon Czerwiński, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 września 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 582/19 w sprawie ze skargi Gminy G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 11 marca 2019 r., nr 2401-IOV3_.4103.154.2018.SG UP: 2401-19-56266 w przedmiocie oprocentowania nadpłaty w podatku od towarów i usług za luty, czerwiec, sierpień oraz wrzesień 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Gminy G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 5 września 2019 r., III SA/Wa 742/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Gminy G. (dalej: "skarżąca", "strona", "gmina") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 11 marca 2019 r. w przedmiocie oprocentowania nadpłaty w podatku od towarów i usług za luty, czerwiec, sierpień i wrzesień 2010 r.

2. Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, spór pomiędzy stronami dotyczy możliwości oprocentowania nadpłaty w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2010 r. w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 29 września 2015 r. w sprawie Gminy W. C-276/14. Organy stanęły na stanowisku, że złożona korekta deklaracji VAT-7 za te okresy wraz z wnioskiem o wypłatę nadpłaty nie miały związku z tym wyrokiem. Gmina zaś uważa, że składając korekty w 2014 r. miała prawo do uzyskania tego rodzaju oprocentowania.