Postanowienie SN z dnia 22 maja 2024 r., sygn. III USK 103/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania G. K.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału we Wrocławiu
‎o rentę rodzinną,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 maja 2024 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 11 lipca 2023 r., sygn. akt III AUa 1088/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu na rzecz radcy prawnego K. S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł, powiększoną o stawkę należnego podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

W wyroku z dnia 11 lipca 2023 r., sygn. akt III AUa 1088/21, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – w sprawie z odwołania G. K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi we Wrocławiu – zmienił zaskarżony apelacją organu rentowego wyrok Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 10 maja 2021 r., sygn. akt VIII U 3034/20, w ten sposób, że oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji organu rentowego z dnia 5 października 2020 r., w której ZUS Oddział we Wrocławiu odmówił wnioskodawcy G. K. prawa do renty rodzinnej po zmarłej w dniu 6 sierpnia 1996 r. matce T. K..

Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego odwołujący się zaskarżył skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c.), ponieważ z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w tym przede wszystkim z opinii biegłego sądowego dr n.med. B. K. (specjalisty z zakresu medycyny pracy) wynika jednoznacznie, że wnioskodawca stał się całkowicie niezdolny do pracy między 18 lutego 1994 r. a 21 czerwca 1994 r., a zatem spełnia warunki określone w art. 68 ust. 1 pkt. 3 ustawy emerytalnej tj. ustalenie całkowitej niezdolności do pracy przed osiągnięciem 25 roku życia, co uzasadnia przyznanie mu renty rodzinnej po zmarłej matce T. K.. Niezasadnie Sąd oparł się na opinii biegłych sądowych psychiatry i psychologa, którzy to biegli nie są specjalistami w zakresie orzekania o zdolności do pracy (takim specjalistą jest tylko i wyłącznie biegły z zakresu medycyny pracy), które to opinie pozostały w sprzeczności z opinią biegłego z zakresu medycyny pracy. Sąd Apelacyjny nie dokonał przy tym porównania kwalifikacji biegłych sądowych (stopni naukowych) ani też zakresu specjalizacji, niezasadnie opierając swoje rozstrzygnięcie na opinii biegłych sądowych o niższym stopniu specjalizacji, a nadto z niewłaściwego zakresu. Dodatkowo wskazać należy, że Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wydał swoje rozstrzygnięcie błędnie interpretując brzmienie art. 12 ust. 2 ustawy emerytalnej, ustalając moment powstania u wnioskodawcy stanu całkowitej niezdolności do pracy, co jest sprzeczne z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy.