Wyrok SN z dnia 22 maja 2024 r., sygn. II KK 218/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Ryszard Witkowski (przewodniczący)
‎SSN Paweł Kołodziejski
‎SSN Adam Roch (sprawozdawca)

Protokolant Kinga Sternik

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jerzego Engelkinga
‎w sprawie R. S.
‎oskarżonego z art. 148 § 1 k.k.
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
‎w dniu 22 maja 2024 r.,
‎kasacji wniesionej przez prokuratora - na niekorzyść
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. akt II AKa 144/21,
‎zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie
‎z dnia 11 stycznia 2021 r., sygn. akt XII K 15/20,

1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania
‎w postępowaniu odwoławczym;

2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz uczestniczącego
‎w postępowaniu kasacyjnym obrońcy adw. M. D. (Kancelaria Adwokacka w W.) koszty udzielonej oskarżonemu pomocy prawnej, w wysokości 1476 (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) złotych, w tym 23% VAT, które nie zostały pokryte w całości ani w części.

[PGW]

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 11 stycznia 2021 r., sygn. akt
‎XII K 15/20, uznał R. S. winnym tego, że w dniu 7 lipca 1996 roku
‎w W. zabił J. M. w ten sposób, że działając w zamiarze bezpośrednim, zadał mu sześć ciosów nożem w klatkę piersiową, powodując uszkodzenie ważnych dla życia narządów w postaci płuca, żyły płucnej, co spowodowało masywny krwotok do jamy opłucnej skutkujący wstrząsem krwotocznym prowadzącym do śmierci, tj. przestępstwa z art. 148 § 1 k.k. i wymierzył mu za to karę 15 lat pozbawienia wolności.

Od powyższego wyroku apelację złożył obrońca oskarżonego, formułując
‎dwa zarzuty:

1.mającą wpływ na jego treść obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., poprzez naruszenie przez sąd I instancji zasady swobodnej, kontrolowanej oceny dowodów, na podstawie których ustalony został stan faktyczny dotyczący oskarżonego R. S., tj. wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadka S. O. oraz częściowo zeznań świadka M. K. i opinii biegłych z zakresu kryminalistyki i z zakresu psychologii śledczej – polegającą na nieprawidłowym uznaniu na podstawie tych dowodów, że oskarżony R. S. popełnił zarzucane mu przestępstwo, w sytuacji, w której prawidłowa ocena całokształtu tych dowodów, dokonana zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, prowadzi do wniosku, że oskarżony nie jest sprawcą zarzucanego mu przestępstwa;