Postanowienie SN z dnia 15 maja 2024 r., sygn. III USK 197/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jarosław Sobutka

w sprawie z odwołania M. S.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Lublinie
‎o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia społecznego,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 maja 2024 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
‎z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. akt III AUa 402/21,

I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

II. zasądza od M. S. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Lublinie kwotę 240,00 (dwieście czterdzieści) złotych, wraz z odsetkami, o których mowa w art. 98 § 1¹ k.p.c. - tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Decyzją z 15 stycznia 2020 r. (numer […]) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stwierdził, że M. S. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą nie podlega od 1 czerwca 2015 r. obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu.

Wyrokiem z 28 stycznia 2021 r. (sygn. akt VIII U 777/20) Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie wnioskodawczyni, złożone od powyższej decyzji (punkt I) oraz zasądził od M. S. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Lublinie kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt II). Sąd I instancji wskazał na podstawowe cechy działalności gospodarczej w postaci zorganizowania, ciągłości, celu zarobkowego. Zdaniem Sądu meriti żaden z elementów cechujących prowadzenie tej formy aktywności zarobkowej nie został przez wnioskodawczynię w spornym okresie wykazany. M. S. na przestrzeni lat 2015-2019 z tytułu prowadzonej działalności uzyskała przychody tylko w jednym miesiącu, tj. w czerwcu 2015 r., w kwocie 5.950 zł. W tym okresie nie korzystała ani z zasiłku macierzyńskiego, ani z zasiłku chorobowego lub opiekuńczego. Z zasiłków nie korzystała także od 1 lipca 2015 r. do 17 września 2015 r. W tym okresie nie uzyskała żadnego przychodu. Na przestrzeni lat 2015-2019 na 1.674 dni prowadzonej działalności gospodarczej, przez 1.518 dni pobierała świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Nie można uznać, że wnioskodawczyni stale miała zamiar osiągać przychód. W okresach swojej nieobecności nie zatrudniła pracownika, nie zgłosiła męża jako osoby współpracującej. Sąd Okręgowy przyjął też, że określenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za lipiec - wrzesień 2015 r. było nieuzasadnione i motywowane jedynie perspektywą uzyskania stałych zasiłków. W rezultacie odwołująca uczyniła z systemu ubezpieczeń stałe źródło utrzymania w sytuacji pewności, że o takie świadczenia w krótkim, przewidywalnym czasie wystąpi, biorąc pod uwagę stany ciąży oraz liczne okresy przebywania na zasiłkach chorobowych.