Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 maja 2024 r., sygn. I SA/Wr 917/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Sędziowie: SWSA Piotr Kieres AWSA Tomasz Trybuszewski Protokolant: specjalista Anna Terlecka po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi M. K. z udziałem - na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 6 września 2023 r. nr 0201-IOV-11.4103.26.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od czerwca do września 2014 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna z dnia 30 marca 2023 r. nr 0224-SPV.4103.246.2020/SZD; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz Skarżącego kwotę 17.017 zł (słownie: siedemnaście tysięcy siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi M. K. (dalej Strona/ Skarżący/ Podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej organ odwoławczy) z dnia 6 września 2023 r. nr 0201-IOV-11.4103.26.2023 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna (dalej organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia 30 marca 2023 r. nr 0224-SPV.4103.246.2020/SZD określającą w podatku od towarów i usług (dalej VAT) kwotę do zwrotu na rachunek bankowy za czerwiec 2014 r. w wysokości 1.123 zł; kwotę zobowiązania podatkowego za lipiec 2014 r. w wysokości 10.054 zł; kwotę do zwrotu na rachunek bankowy za sierpień 2014 r. w wysokości 3.750 zł; kwotę do zwrotu na rachunek bankowy za wrzesień 2014 r. w wysokości 31.539 zł oraz kwotę VAT do zapłaty w wysokości podatku zapłaconego na fakturze, w trybie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej uVAT) w wysokości 170.741 zł.

1.2. W uzasadnieniu powołanej na wstępie decyzji organu podatkowego pierwszej instancji wskazano, że M. K. od dnia 15 marca 2011 r. do dnia 26 września 2016 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą V. i przede wszystkim hurtowo nabywał oraz sprzedawał sprzęt elektroniczny w postaci telefonów komórkowych (A.). Wskazano, że w decyzji z dnia 30 grudnia 2019 r. pozbawiono Stronę prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) uVAT i art. 86 ust. 1, ust. 2 pkt 1 lit. a) uVAT: wynikający z faktur: wystawionych przez T. Sp. z o.o., P. sp. z o.o. i N. Sp. z o.o. sp. k. nie obrazujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, mających dokumentować nabycie telefonów komórkowych (A.); wystawionych tytułem usług transportowych, pośrednictwa handlowego, przez: T.(1), N.(1) Sp. z o.o., F. Sp. z o.o. Nie uznano za rzetelne transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT), na rzecz: D. (Estonia), S. (Malta). Zakwestionowano transakcje sprzedaży krajowej towarów pomiędzy Podatnikiem a P.(1), stwierdzając zawyżenie podatku należnego i na podstawie art. 108 ust. 1 uVAT określono podatek do zapłaty w wysokości wynikającej z zakwestionowanych faktur. Organ odwoławczy w decyzji z dnia 8 września 2020 r. uchylił ww. decyzję organu podatkowego pierwszej instancji nakazując przeprowadzenie postępowania dowodowego i udostępnienie Stronie materiału dowodowego wyłączonego z akt sprawy. W ponownie prowadzonym postępowaniu podatkowym na podstawie zebranego materiału dowodowego powtórzono ustalenia zawarte we wcześniej decyzji w zakresie zawyżenia podatku naliczonego i podatku należnego. Ustalenia w tym zakresie z podziałem na poszczególne ww. miesiące zawarto od s. 3 do s. 192 decyzji organu podatkowego pierwszej instancji. Stwierdzono, że zebrany materiał dowodowy wskazuje na świadomy udział Strony w transakcjach karuzelowych mających za przedmiot telefony komórkowe A. Organ podatkowy pierwszej instancji przypisał Skarżącemu rolę brokera i stwierdził, że nie zakwestionował istnienia towarów i faktu rzeczywistego przemieszczania towarów od i do realnie istniejących kontrahentów, jak i nie zakwestionował faktu, iż Strona nabywała i dostarczała A. Jednakże w ocenie ww. organu były one częścią obrotu karuzelowego, w którym Strona świadomie uczestniczyła. Wskazano na brak staranności Skarżącego w zakresie związanym z przeprowadzonym przez niego hurtowym handlem A. Przeprowadzając transakcje w zakresie handlu hurtowego A. z udziałem T. Sp. z o.o. i N. sp. z o.o. Skarżący nie ustalał samodzielnie czym będzie handlował; nie dokonywał wyboru towaru, który chce kupić; nie szukał i nie wybierał dostawców tego towaru ani jego odbiorców, nie miał wpływu na ustalenie ceny takiego towaru oraz nie ponosił ryzyka gospodarczego, przyjął rolę "pośrednika" w tych transakcjach pomiędzy ww. podmiotami a ich odbiorcami. Wskazano też, że transakcje zakupu i sprzedaży odbyły się bardzo szybko – czynności takie jak zamówienie, wystawienie faktury, odbiór, transport oraz płatność za towar przeważnie odbywały się w krótkim odstępie czasu. Nabywca był znany w momencie zakupu towaru. Transakcje odbywały się na dokładnie takiej samej ilości towaru. Odwołano się do treści art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) uVAT. Wskazano ponadto, że cyt. "karuzela podatkowa tworzona jest w celu zakamuflowania nadużycia prawa. Jej istotnym elementem jest wykorzystanie transakcji spełniających formalne przesłanki przewidziane w odpowiednich przepisach prawa wspólnotowego i ustawodawstwa krajowego". Następnie organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że cyt. "organ nie kwestionuje faktu dokonania samych transakcji, lecz dowodzi ich pozorności w ramach transakcji karuzelowej. Z całokształtu zebranego materiału dowodowego wynika, że w sensie prawnym V., Podatnik nie rozporządzał towarem, a był jedynie "pozornym" pośrednikiem, którego zadaniem było uwiarygodnienie transakcji, poprzez bardzo szybki sposób ich realizacji, począwszy od złożenia zamówienia, wystawienia faktury VAT, dokonania transportu i odbioru towaru oraz dokonania płatności w celu zrealizowania wcześniej ustalonego schematu co jednoznacznie potwierdza zgromadzony materiał dowodowy". Uznano, że dokonane przez Stronę czynności nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu VAT w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 5 uVAT. Wystąpienie opisanej sytuacji w okolicznościach danej sprawy usprawiedliwia usunięcie z rozliczenia VAT zarówno transakcji nabycia, jak i zbycia towaru, jako dokonanych poza działalnością gospodarczą i zastosowanie do faktur sprzedaży na rzecz P.(1) art. 108 ust. 1 uVAT.