Postanowienie SN z dnia 15 maja 2024 r., sygn. I USK 170/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z odwołania A. B.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Bielsku-Białej
‎o prawo do renty socjalnej,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
‎Społecznych w dniu 15 maja 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
‎z dnia 29 grudnia 2022 r., sygn. akt III AUa 1524/22,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z dnia 29 grudnia 2022 r. oddalił apelację wniesioną przez odwołującą się A. B. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bielsku-Białej z dnia 14 lipca 2022 r., oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Bielsku-Białej z dnia 22 marca 2022 r., którą organ rentowy odmówił przyznania odwołującej się prawa do renty socjalnej (na dalszy okres), gdyż komisja lekarska orzeczeniem z dnia 23 lutego 2022 r. stwierdziła, że odwołująca się nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

Odwołująca się A. B. wniosła do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 29 grudnia 2022 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 299 k.p.c. w związku z art. 278 § 1 k.p.c.

We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca powołała się na konieczność rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy zagadnienia prawnego, które pojawiło się w orzecznictwie, jak również z uwagi na oczywistą zasadność skargi kasacyjnej. Zdaniem skarżącej, Sąd Apelacyjny naruszył przepisy postępowania, które miały wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, to jest art. 299 k.p.c. w związku z art. 278 § 1 k.p.c., przez oparcie orzeczenia jedynie na opinii biegłego sądowego ortopedy A. G. z dnia 15 czerwca 2022 r. i podzielenie jego wniosków, podczas gdy wnioski te są sprzeczne z treścią opinii oraz rzeczywistym codziennym utrudnionym funkcjonowaniem i stanem zdrowia skarżącej, które to fakty mogły być przedstawione przez skarżącą, gdyby Sąd drugiej instancji przeprowadził jej przesłuchanie. Sąd ten bezkrytycznie oparł jednak swoje „twierdzenia” na opinii biegłego bez uprzedniego przesłuchania skarżącej. Biegły stwierdził zaś, że skarżąca nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy, może podjąć pracę zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami - praca siedząca, niewymagająca dłuższego chodzenia i stania - nie rozpoznawszy charakterystyki zawodu skarżącej, to jest osoby po technikum hotelarskim.