Wyrok SN z dnia 8 maja 2024 r., sygn. III KK 52/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Włodzimierz Wróbel (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Marek Pietruszyński
‎SSN Zbigniew Puszkarski

Protokolant Kinga Sternik

‎w sprawie P. K.
‎oskarżonego z art. 240 § 1 k.k.
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
‎w dniu 8 maja 2024 r.,

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Józefa Gemry
‎kasacji wniesionej przez prokuratora - na niekorzyść
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie
‎z dnia 8 marca 2023 r., sygn. akt II AKa 20/22,
‎utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu
‎z dnia 5 stycznia 2022 r., sygn. akt II K 30/21,

na podstawie art. 536 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu z dnia 5 stycznia 2022 r. (sygn. akt II K 30/21) P. K. został uniewinniony od zarzutu popełnienia czynu z art. 240 § 1 k.k. Wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 8 marca 2023 r. (sygn. akt II AKa 20/22). 

Od powyższego prawomocnego orzeczenia kasację wniósł Prokurator, zarzucając wyrokowi „ rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało istotny wpływ na treść wyroku Sądu Apelacyjnego tj. przepisu art. 240§ 1 k.k. poprzez jego niezastosowanie do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego odnośnie zachowania P. K., polegającego jedynie na opisaniu przez wymienionego A. S. i R. S. okoliczności przekazywanych mu przez R. S. w zakresie okoliczności śmierci pokrzywdzonej J. K. oraz wyrażenia woli wezwania w związku z tym funkcjonariuszy Policji i zaniechania przez niego przekazania tych informacji bezpośrednio organom ścigania w dniu 17 stycznia 2021 roku, pomimo istniejącej ku temu możliwości oraz pomimo tego, że w dniu 18 stycznia 2021 roku podczas wizyty funkcjonariuszy Policji w domu R. S. P. K. zaprzeczył, by miał jakiekolwiek wiadomości o losie J. K. i okolicznościach jej śmierci pomimo tego, iż w tym dniu R. S. ponownie poinformował go o tym, że zabił pokrzywdzoną, co skutkowało nieuzasadnionym przyjęciem przez Sąd Odwoławczy, że zachowanie P. K. nie stanowiło realizacji znamion zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa z art. 240 § 1 k.k. i uniewinnieniem oskarżonego od jego popełnienia, podczas gdy właściwa ocena ustalonego stanu faktycznego poczyniona w trakcie postępowania zgodnie z wymogami swobodnej oceny dowodów oraz zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego prowadzi do wniosku przeciwnego.”