Postanowienie SN z dnia 7 maja 2024 r., sygn. V KO 37/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Tomasz Artymiuk

w sprawie D. G.

oskarżonej o czyny z art. 212 § 2 k.k., art. 212 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k.,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu

w dniu 7 maja 2024 r.

wniosku Sądy Rejonowego w Ostrowie Wlkp. zawartego w postanowieniu

z dnia 10 kwietnia 2024 r., II K 331/23,

o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu,

na podstawie art. 37 § 1 a contrario k.p.k.,

postanowił

wniosku nie uwzględnić.

[J.J.]

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2024 r., sygn. akt II K 331/23, Sąd Rejonowy w Ostrowie Wlkp. wystąpił do Sąd Najwyższego z inicjatywą przekazania innemu sądowi równorzędnemu – w oparciu o przepis art. 37 k.p.k. – sprawy D. G. oskarżonej o czyny z art. 212 § 2 k.k., z art. 212 § 2 k.k. i art. 216 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 212 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Uzasadniając wniosek sąd meriti wskazał, że jednym z oskarżycieli prywatnych w niniejszej sprawie jest adw. D. G. 1, który od 15 lat wykonuje swój zawód w okręgu sądu właściwego miejscowo. Z uwagi na łączące go z sędziami i asesorami tego sądu kontakty zawodowe, a niekiedy też towarzyskie, rozpoznanie tej sprawy przez Sąd Rejonowy w Ostrowie Wlkp. – zdaniem sądu wnioskującego – może w odbiorze społecznym rzutować na swobodę i obiektywizm orzekania.