Orzeczenie
Postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2024 r., sygn. I CSK 1209/23
26 kwietnia 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Maciej Kowalski
na posiedzeniu niejawnym 26 kwietnia 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa K. B. i M. B.
przeciwko Bank spółce akcyjnej w W.
o zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej Bank spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z 14 listopada 2022 r., I ACa 780/22,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
UZASADNIENIE
W skardze kasacyjnej wywiedzionej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 14 listopada 2022 r. pozwany Bank spółka akcyjna w W. wniósł o przyjęcie skargi do rozpoznania na podstawie art. 3989 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.
Zdaniem skarżącego w sprawie występują następujące istotne zagadnienia prawne:
1) Czy wykorzystanie kwoty wypłaconej na podstawie umowy kredytu na cele powiązane z działalnością gospodarczą kredytobiorcy, w szczególności na sfinansowanie zakupu nieruchomości, na której następnie powstał budynek w którym ustanowiono siedzibę prowadzenia dopiero co założonej działalności gospodarczej przez kredytobiorcę, eliminuje możliwość uznania kredytobiorcy w stosunku prawnym wynikającym z umowy kredytu za konsumenta w rozumieniu art. 221 k.c. i eliminuje możliwość objęcia go ochroną na podstawie przepisów chroniących konsumentów, w szczególności art. 3851 k.c.?
2) Czy w przypadku, gdy proces poinformowania konsumenta o ryzykach, wynikających z wprowadzenia do umowy kredytu klauzul przewidujących indeksację (waloryzację) kursem waluty obcej, polegał na przedstawieniu konsumentowi informacji o ryzyku kursowym związanym z zaciągnięciem kredytu, jak również mając na uwadze właściwości osobiste konsumenta, takie jak zatrudnienie w instytucji finansowej oraz udzielanie, w zakresie powierzonych obowiązków, kredytów hipotecznych indeksowanych kursem waluty obcej tożsamych w swojej charakterystyce z kredytem udzielonym umową, którą konsument aktualnie kwestionuje, żądając jej upadku, powoduje, że klauzule obciążające konsumenta ryzykiem kursowym mają charakter jednoznaczny i nie stanowią postanowień niedozwolonych w rozumieniu art. 385 § 1 k.c.?
