Interpretacja indywidualna z dnia 3 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.381.2023.2.AKA

Zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia w przypadku dostawy, wynikającej ze zlecenia zakupu złożonego przez klienta mieszczącego się w katalogu określonym w art. 145e ust. 2 ustawy oraz nieuznanie, że oświadczenie o niewielkim zużyciu nabywanego gazu lub energii elektrycznej złożone przez nabywcę niewymienionego w art. 145e ust. 2 ustawy będzie wystarczające do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2023 r. wpłynął wniosek Państwa z 30 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

• zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w przypadku dostawy, wynikającej ze zlecenia zakupu złożonego przez klienta mieszczącego się w katalogu określonym w art. 145e ust. 2 ustawy,
• uznania, że oświadczenie o niewielkim zużyciu nabywanego (...) lub (...) złożone przez nabywcę niewymienionego w art. 145e ust. 2 ustawy będzie wystarczające do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. jest wyspecjalizowanym podmiotem z Grupy Kapitałowej B., działającym jako (...), na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Głównym obszarem działalności A. jest pośrednictwo w transakcjach towarami giełdowymi - w szczególności w zakresie dostaw (...) oraz (...) zarówno na rzecz podmiotów z Grupy Kapitałowej B., jak i klientów spoza grupy kapitałowej.

A. jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako podatnik czynny na potrzeby podatku od towarów i usług, wykonującą wskazane czynności w zakresie obrotu towarami giełdowymi. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (t. j. Dz. U. 2014 r. poz. 197 ze zm.) dom maklerski, jako pośrednik w handlu towarami giełdowymi działa w imieniu własnym, ale na rachunek klienta.

Z operacyjnego punktu widzenia wspomniane transakcje przebiegają w ten sposób, że w przypadku złożenia przez klienta zlecenia kupna, A. kupuje dany towar (np. (...)) w szczególności od podmiotu prowadzącego towarowy rynek giełdowy, rynek regulowany lub OTF (dalej - giełda) we własnym imieniu i następnie odsprzedaje go składającemu zlecenie klientowi. Natomiast w przypadku złożenia przez klienta zlecenia sprzedaży, A. kupuje od niego towar we własnym imieniu i odsprzedaje go następnie na giełdzie.

Uwzględniając regulacje ustawy o VAT, opisane transakcje stanowią oddzielne czynności podlegające opodatkowaniu, np. w przypadku zlecenia A. kupna (...) zakupuje on (...) od podmiotu prowadzącego giełdę (transakcja opodatkowana VAT jako odpłatna dostawa towarów/świadczenie usług na rzecz A.), a następnie A. sprzedaje ją klientowi (transakcja opodatkowana VAT jako odpłatna dostawa towarów/świadczenie usług na rzecz klienta). Każda z tych transakcji jest dokumentowana stosowną fakturą VAT. W przypadku zlecenia sprzedaży opisany proces ulega odwróceniu.

Przedmiotem niniejszego wniosku są transakcje dotyczące dostawy (...) oraz (...) zawierane bezpośrednio lub za pośrednictwem uprawnionego podmiotu na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, rynku regulowanym lub OTF w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, wynikające ze zleceń zakupu złożonych przez klientów Spółki zarejestrowanych zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT jako czynni podatnicy VAT.

A. jako dostawca lub nabywca (...) lub (...) złożył naczelnikowi urzędu skarbowego przed dokonaniem pierwszej czynności, o której mowa w art. 145e ust. 1, zawiadomienie o rozpoczęciu dokonywania tych czynności.

Pytania

1.Czy w przypadku dostawy, wynikającej ze zlecenia zakupu złożonego przez klienta mieszczącego się w katalogu określonym w art. 145e ust. 2 ustawy o VAT, A. powinien każdorazowo stosować mechanizm odwrotnego obciążenia tj. nie rozpoznawać po swojej stronie VAT należnego dla dostaw dokonanych na rzecz takich klientów bez konieczności badania stopnia zużycia nabywanych towarów przez danego klienta?

2.Czy w przypadku klientów nie mieszczących się w otwartym katalogu określonym w art. 145e ust. 2 ustawy o VAT, których główna działalność w odniesieniu do nabywania (...) lub (...) polega na ich odprzedaży wystarczającą podstawą dla zastosowania w transakcjach z nimi dokonywanych mechanizmu odwrotnego obciążenia będzie złożone przez klienta oświadczenie, iż własne zużycie nabywanego (...) lub (...) będzie nieznaczne?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

1.w przypadku dostawy wynikającej ze zlecenia zakupu złożonego przez klienta mieszczącego się w katalogu określonym w art. 145e ust. 2 ustawy o VAT powinien on każdorazowo stosować mechanizm odwrotnego obciążenia, tj. nie rozpoznawać po swojej stronie VAT należnego dla dostaw dokonanych na rzecz takich klientów i nie ma konieczności badania stopnia zużycia nabywanych towarów przez danego klienta,

2.w przypadku klientów nie mieszczących się w katalogu sprecyzowanym w art. 145e ust. 2 ustawy o VAT wystarczającą podstawą dla zastosowania w transakcjach z nimi dokonywanych mechanizmu odwrotnego obciążenia powinno być złożone przez klienta oświadczenie, że jego własne zużycie nabytego (...) lub (...) będzie nieznaczne.

Uzasadnienie stanowiska

Zmiany wprowadzone z 1 kwietnia 2023 r. do ustawy o VAT stanowią, że w okresie  od 1 kwietnia 2023 r. do 28 lutego 2025 r., w przypadku dostawy (...) w systemie (...) lub dostawy (...) w systemie elektroenergetycznym podatnikami są co do zasady nabywcy tego (...) lub (...), o ile łącznie są spełnione następujące warunki:

1.nabywcą jest podatnik zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4, którego główna działalność w odniesieniu do nabywania (...) lub (...) polega na ich odprzedaży i którego własne zużycie tych towarów jest nieznaczne;

2.dostawa towarów jest dokonywana w ramach transakcji zawartej bezpośrednio lub za pośrednictwem uprawnionego podmiotu na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, rynku regulowanym lub OTF w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;

3.dostawcą jest podatnik zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Ustawodawca zdecydował się dodatkowo na zdefiniowanie otwartego katalogu podmiotów, o których mowa w art. 145e ust. 1 pkt 1, tj. „których główna działalność w odniesieniu do nabywania (...) lub (...) polega na ich odprzedaży i którego własne zużycie tych towarów jest nieznaczne”.

Zgodnie z art. 145e ust. 2 są nimi w szczególności zarejestrowani podatnicy VAT:

1)będący spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych;

2)będący towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych;

3)będący spółką prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S A. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;

4)będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;

5)posiadający koncesję wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, umożliwiającą obrót energią, gazem lub uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych lub posiadający rachunek w rejestrze Unii, o którym mowa w art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

Zgodnie z motywami wskazanymi przez projektodawców powyższych zmian dodanie przykładowego katalogu podmiotów spełniających kryteria zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia „ma na celu eliminację ewentualnych wątpliwości w zakresie stosowania regulacji do podmiotów tam określonych”.

Skoro zatem ustawodawca w celu zapewnienia pewności obrotu energią i gazem oraz obniżenia ich kosztów zdecydował się wprost poprzez definicję ustawową wskazać, które podmioty w jego ocenie z całą pewnością spełniają kryterium kwalifikujące do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia nie powinno być w ocenie A. żadnych wątpliwości, że na dostawcy nie ciążą w takim przypadku dodatkowe obowiązki weryfikacyjne poza ustaleniem, że dany kontrahent mieści się wprost w katalogu wskazanym w art. 145e ust. 2 ustawy o VAT. W przeciwnym przypadku nie udałoby się bowiem osiągnąć gwarancyjnego celu wprowadzenia tego wyliczenia.

W odniesieniu do klientów Wnioskodawcy będących wprawdzie podatnikami zarejestrowanymi zgodnie z art. 96 ust. 4, których główna działalność w odniesieniu do nabywania (...) lub (...) polega na ich odprzedaży, lecz nie zostali wprost wymienieni w katalogu ustawowym, istotnym staje się zagadnienie potwierdzania, że nabywany od A. (...) lub (...) będą na własne potrzeby zużywali w stopniu nieznacznym.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że Wnioskodawca nie ma żadnych narzędzi faktycznych ani prawnych, aby w praktyce weryfikować sposób wykorzystania dostarczonych towarów przez nabywcę. Energia i gaz nie są też co do zasady rozróżniane pod względem parametrów technicznych etc. jako służące do użytku własnego nabywcy czy też odprzedaży. W istocie o ich przeznaczeniu decyduje intencja nabywcy, która z perspektywy określenia mechanizmu opodatkowania powinna być decydująca. Obowiązek podatkowy powstaje bowiem zasadniczo w momencie wystawienia faktury, a nie zużycia towaru. Co więcej pojęcie „nieznacznego użycia” jest kryterium nieostrym i w praktyce po stronie nabywcy dokładny udział procentowy zużycia na własne potrzeby oraz odsprzedaży może być oceniony wyłącznie ex post i może się wahać zależnie od jego aktualnych, zmiennych w czasie potrzeb.

W związku z powyższym w ocenie A. dla określenia zasad opodatkowania i zapewnienia pewności stronom transakcji jedynym możliwym w praktyce punktem odniesienia jest bazowanie w omawianym zakresie przez dostawcę na deklaracji nabywcy co do planowanego sposobu wykorzystania towarów. Wobec braku wyposażenia uczestników obrotu przez ustawodawcę w szczególne rozwiązania w tym zakresie zasadnym jest, dla zapewnienia bezpieczeństwa obu stron transakcji, oparcie się w szczególności na złożonym dostawcy przez nabywcę oświadczeniu, co do intencji nabycia. W takim przypadku, jeśli ze złożonego oświadczenia będzie wprost wynikało, że założeniem dokonywanych dostaw jest wykorzystywanie otrzymanych towarów na własne potrzeby w stopniu nieznacznym, dostawy takie podlegałyby mechanizmowi odwrotnego obciążenia, a w konsekwencji VAT należny rozpoznawałby z ich tytułu nabywca. W przypadku braku wskazanej informacji dostawa powinna być wykazywana jako transakcja opodatkowana po stronie A. wg standardowych reguł.

Powyższe znajduje w pełni uzasadnienie w świetle założeń projektodawców, którym przyświecało obniżenie kosztów transakcji i zapewnienie bezpieczeństwa obrotu wrażliwymi towarami. Zgodnie z uzasadnieniem projektu zmian sam mechanizm odwrotnego obciążenia jest wprowadzany „jako pilna reakcja na zagrożenia dla bezpieczeństwa energetycznego państwa w związku z obecną sytuacją rynkową i międzynarodową związaną z drastycznym wzrostem cen przedmiotowych towarów oraz uwarunkowaniami związanymi z zakłóceniami (w tym w zakresie konkurencji) w obrocie. (...) Przewidziana zmiana wpłynie na zmniejszenie kosztów uczestnictwa w rynku giełdowym, poprawi płynność finansową uczestników tego rynku oraz zwiększy konkurencyjność giełdy (...). Wprowadzenie mechanizmu reverse charge w zakresie dostaw (...), (...) i świadczenia usług w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych dokonywanych w obrocie giełdowym nie powinno mieć istotnego wpływu na dochody budżetu państwa z tytułu podatku od towarów i usług. Jest to bowiem przeniesienie, w ściśle określonym czasie, obowiązku rozliczenia VAT ze sprzedawcy na nabywcę”.

Mając na względzie powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska przedstawionego powyżej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej „ustawą”:

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl z art. 145e ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 145e ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 145f:

Pozostałe uregulowania wskazano w art. 145g – 145k ustawy.

Przepisy art. 145e – 145k zostały wprowadzone ustawą z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 556) – art. 4, którym dodano do ustawy Rozdział 1c. Czasowe odwrotne obciążenie podatkiem (...) w systemie gazowym, (...) w systemie elektroenergetycznym i usług w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych.

Zgodnie z art. 145g ustawy:

Art. art. 106e ust. 1 pkt 12-14 i pkt 18 ustawy stanowi:

Wprowadzając powyższe przepisy ustawodawca skorzystał z przysługujących uprawnień wskazanych w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE.

Zgodnie z art. 199a Dyrektywy 2006/112/WE:

W myśl art. 38 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE:

Zgodnie z ww. art. 145e ust. 1 ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia znajduje zastosowanie w odniesieniu m.in. do dostawy (...) w systemie gazowym i dostawy (...) w systemie elektroenergetycznym dokonywanych bezpośrednio lub na giełdzie towarowej, rynku regulowanym lub OTF w okresie od dnia 1 kwietnia 2023 r. do dnia 28 lutego 2025 r.

W przypadku dostaw (...) w systemie gazowym i (...) w systemie elektroenergetycznym, do rozliczenia podatku należnego obowiązane są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące nabywcą (...) lub (...).

Art. 145e ust. 1 ustawy zawiera warunki, których łączne spełnienie warunkuje stosowanie do dostaw (...) i (...) mechanizmu odwrotnego obciążenia, tj.:

• w przypadku dostawy (...) lub (...) – nabywcą jest podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, którego główna działalność w odniesieniu do nabywania (...) lub (...) polega na ich odsprzedaży i którego własne zużycie tych towarów jest nieznaczne,
• dostawa tych towarów lub świadczenie tych usług są dokonywane w ramach transakcji zawartej bezpośrednio lub za pośrednictwem uprawnionego podmiotu na:
• giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych,
• rynku regulowanym lub OTF w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;
• dostawcą lub usługodawcą jest podatnik zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

W art. 145e ust. 2 ustawy wskazano następujących podatników zarejestrowanych zgodnie z art. 96 ust. 4, uważanych w szczególności za nabywcę: będących spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, będących towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, będących spółką prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S.A. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, będących spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, posiadających koncesję wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, umożliwiającą obrót energią elektryczną i gazem.

Państwa wątpliwości przedstawione we wniosku dotyczą kwestii, czy w przypadku dostawy wynikającej ze zlecenia zakupu złożonego przez klienta mieszczącego się w katalogu określonym w art. 145e ust. 2 ustawy o VAT, powinni Państwo każdorazowo stosować mechanizm odwrotnego obciążenia tj. nie rozpoznawać po swojej stronie podatku VAT należnego dla dostaw dokonanych na rzecz takich klientów bez konieczności badania stopnia zużycia nabywanych towarów przez danego klienta.

Należy zauważyć, że przewidziany w art. 145e ust. 2 ustawy przykładowy katalog podmiotów objętych regulacją ma na celu wskazanie podmiotów, w odniesieniu do których, co do zasady, zastosowanie znajdzie mechanizm odwrotnego obciążenia. Regulacja ta nie skutkuje jednak wyłączeniem warunku określonego w art. 145e ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak wskazano powyżej, warunek ten znajduje swoje oparcie w prawie UE, którego obowiązek uwzględnienia spoczywał na polskim ustawodawcy w przypadku skorzystania z opcji przewidzianej w art. 199a ust. 1 lit. e Dyrektywy 2006/112/WE. Stąd należy uznać, że dla wystąpienia obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na zasadach odwrotnego obciążenia (przez nabywcę) samo bycie podmiotem wskazanym w art. 145e ust. 2 ustawy nie jest wystarczające, gdyż w pierwszej kolejności niezbędne pozostaje spełnienie kryterium wykonywania jako głównej, w odniesieniu do nabywania (...) lub (...), działalności polegającej na ich odsprzedaży i nieznacznego zużycia tych towarów.

Z uwagi na powyższe okoliczności, w sytuacji dostawy (...) lub (...) na rzecz podmiotów wskazanych w art. 145e ust. 2 ustawy, nie w każdym przypadku powinni Państwo stosować mechanizm odwrotnego obciążenia. Zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia w sytuacji dostawy (...) lub (...) na rzecz podmiotów wskazanych w art. 145e ust. 2 ustawy będzie zasadne wyłącznie w przypadkach, gdy główna działalność tych podmiotów, w odniesieniu do nabywania (...) lub (...) będzie polegała na ich odsprzedaży i zużycie ww. towarów u tych podmiotów będzie nieznaczne.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii, czy w przypadku klientów nie mieszczących się w otwartym katalogu określonym w art. 145e ust. 2 ustawy, których główna działalność w odniesieniu do nabywania (...) lub (...) polega na ich odprzedaży wystarczającą podstawą dla zastosowania w transakcjach z nimi dokonywanych mechanizmu odwrotnego obciążenia będzie złożone przez klienta oświadczenie, że własne zużycie nabywanego (...) lub (...) będzie nieznaczne.

Odnosząc się do tak zadanego przez Państwa pytania nr 2, należy wskazać, że w art. 145e ust. 2 ustawy ustawodawca wskazał przykładowy katalog podmiotów objętych regulacją, co do których może być zastosowany mechanizm odwrotnego obciążenia. Podmioty te jednak muszą spełnić podstawowy warunek dla zastosowania odwrotnego obciążenia w przypadku dostaw (...) i (...), jakim jest główna działalność nabywcy, która polega na odsprzedaży tych towarów i których własne zużycie tych towarów jest nieznaczne. Jest to warunek wywodzący się z art. 38 ust. 2 w zw. z art. 199a ust. 1 lit. e Dyrektywy 2006/112/WE, gdzie zdefiniowano w ten sposób podatnika-pośrednika. Idąc w ślad za regulacjami Dyrektywy 2006/112/WE, w ww. art. 145e ust. 1 pkt 1 ustawy przewidziano wskazany powyżej warunek. W związku z powyższym w pierwszej kolejności dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia niezbędne jest spełnienie przez nabywcę (...) lub (...) kryterium nieznacznego własnego zużycia tych towarów.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług ustawodawca nie zawarł jako kryterium zastosowania lub nie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w stosunku, zarówno do podmiotów wymienionych, jak i niewymienionych wprost w art. 145e ust. 2 ustawy, złożenia oświadczenia nabywcy, że jego własne zużycie nabytego (...) lub (...) będzie nieznaczne.

W art. 145e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zawarte zostały warunki, których łączne spełnienie warunkuje stosowanie do dostaw (...) i (...) mechanizmu odwrotnego obciążenia. Wśród tych warunków nie zostało wymienione oświadczenie nabywcy o ilości własnego zużycia nabytego (...) lub (...).

W związku z powyższym stanowisko Państwa, że wystarczającą podstawą dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia powinno być złożone przez klienta oświadczenie, że jego własne zużycie nabytego (...) lub (...) będzie nieznaczne, jest nieprawidłowe.

Dla celów dowodowych winni Państwo posiadać odpowiednią dokumentację, jednakże żaden przepis nie wymienia katalogu konkretnych dokumentów, które obowiązani są Państwo posiadać, aby zastosować odwrotne obciążenie. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie, aby Sprzedawca dysponował np. dokumentem w postaci oświadczenia nabywcy, przy czym w sytuacji braku przepisów uzależniających (warunkujących) zastosowanie odwrotnego obciążenia od posiadania oświadczenia, nie można uznać, że otrzymanie oświadczenia jako takie jest wystarczającą podstawą do zastosowania w danym przypadku odwrotnego obciążenia. Istotny jest bowiem stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) zaistniały w danej sprawie oraz spełnienie wszystkich warunków wskazanych w przepisach, co Sprzedawca winien udokumentować.

Dla celów dowodowych z zawartych pomiędzy stronami umów lub innych dokumentów powinno wynikać m.in., że nabywca zakupuje (...) i (...) w celu ich odsprzedaży, a zużycie na cele własne jest niewielkie. Na stronach transakcji spoczywa obowiązek prawidłowego udokumentowania, że wszystkie warunki przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług są spełnione. Posiadana dokumentacja ma odzwierciedlać rzeczywisty przebieg transakcji tak, aby w toku kontroli podatkowej można było potwierdzić zgodność dokumentacji ze stanem faktycznym.

Zatem nie można uznać, że otrzymanie oświadczenia od klienta jest wystarczającą podstawą do zastosowania odwrotnego obciążenia. Taki sposób rozliczenia generuje bowiem konkretny stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) zaistniały w sprawie.

W związku z powyższym stanowisko w zakresie pytania nr 2 również uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).