Postanowienie SN z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. I USK 141/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania I. Ż.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Chrzanowie
‎o emeryturę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 kwietnia 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie
‎z dnia 12 października 2022 r., sygn. akt III AUa 1442/21,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Krakowie, wyrokiem z dnia 24 czerwca 2021 r., oddalił odwołanie I. Ż. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Chrzanowie z dnia 13 lipca 2020 r., którą to decyzją organ rentowy odmówił odwołującemu się prawa do emerytury, powołując się na nieosiągnięcie wieku emerytalnego.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, wyrokiem z dnia 12 października 2022 r., oddalił apelację odwołującego się od wyroku Sądu Okręgowego.

Sąd Apelacyjny stwierdził, że nie był uzasadniony najdalej idący zarzut apelacji wskazujący na nieważność postępowania ze względu na to, że ten sam sędzia zarówno w sprawie niniejszej, jak i w sprawie VII U 972/18, dokonał oceny stosunku pracy łączącego odwołującego się z Zakładami w A., jak i świadectwa pracy w szczególnych warunkach wydanego przez tego pracodawcę, przy czym w sprawach tych tożsame były strony i przedmiot postępowania. Apelujący upatrywał nieważności postępowania w tym, że w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy (art. 379 pkt 4 k.p.c.), jednak wbrew temu, takie okoliczności nie stanowią podstawy do wyłączenia sędziego orzekającego w sprawie niniejszej w Sądzie pierwszej instancji ani na podstawie art. 49 k.p.c., pozwalającego na wyłączenie sędziego w sytuacji, gdy istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie, ani tym bardziej na podstawie art. 48 k.p.c. określającego powody wyłączenia sędziego z mocy samej ustawy.