Wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2024 r., sygn. II CNPP 35/22

12 kwietnia 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Władysław Pawlak (przewodniczący)
‎SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)
‎SSN Marta Romańska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 12 kwietnia 2024 r. w Warszawie
‎skargi K. K.

o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku

Sądu Okręgowego w Słupsku
‎z 21 października 2020 r., IV Ca 752/19,
‎wydanego w sprawie z powództwa K. K.
‎przeciwko P. spółce akcyjnej w W.
‎o zapłatę,

1) oddala skargę,

Agnieszka Piotrowska Władysław Pawlak Marta Romańska

UZASADNIENIE

Powódka K. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego P. S.A. z siedzibą w W. kwoty 5018,40 zł z odsetkami ustawowymi od 9 marca 2018 r. do dnia zapłaty, podnosząc, że stanowi ona różnicę pomiędzy należnym powódce odszkodowaniem w kwocie 9446,40 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego przez okres 64 dni, a kwotą 4428 zł wypłaconą powódce z tego tytułu przez pozwanego.

Wyrokiem z 4 września 2019 r. Sąd Rejonowy w Słupsku oddalił powództwo. Ustalił, że 18 lipca 2015 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód powódki marki C. Sprawca szkody objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej (OC) posiadaczy pojazdów na podstawie umowy zawartej z pozwanym ubezpieczycielem. Powódka zgłosiła i zlikwidowała szkodę z własnej polisy A. w W. S.A. w W., które zakwalifikowało szkodę w pojeździe jako szkodę całkowitą i 9 listopada 2015 r wypłaciło powódce odszkodowanie. W związku z brakiem możliwości korzystania z uszkodzonego samochodu, powódka wynajęła pojazd zastępczy na okres 64 dni. Wynajmujący wystawił 30 grudnia 2015 r. fakturę VAT na kwotę 9446,40 zł z terminem jej zapłaty 6 stycznia 2016 r., wskazując jako płatnika W. S.A. w W., które odmówiło zapłaty, argumentując, że ochrona ubezpieczeniowa w zakresie polisy AC nie obejmuje zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powódka wystąpiła do pozwanego ubezpieczyciela z żądaniem zapłaty powyższej kwoty. Pozwany wypłacił powódce z tego tytułu kwotę 4428 zł, odmawiając zaspokojenia dalej idącego roszczenia. Sąd Rejonowy ustalił dalej, że udokumentowany fakturą VAT czas najmu samochodu zastępczego (64 dni) nie przekracza kalkulowanego (najbardziej prawdopodobnego) okresu niemożności korzystania przez powódkę z uszkodzonego w wyniku kolizji samochodu. Stawka dobowa najmu nie była kwestionowana przez pozwanego jako stawka rynkowa.