Interpretacja indywidualna z dnia 21 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.239.20214.4.ICZ

Obowiązki Syndyka w trakcie trwania postępowania upadłościowego podatnika (ulga na złe długi).

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest częściowo prawidłowe i częściowo nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług, w kwestii objętej:

pytaniem nr 1 - jest nieprawidłowe,

pytaniem nr 2 - jest prawidłowe,

pytaniem nr 3 - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek ORD-IN o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

- Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieopłaconej faktury, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z tej faktury w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności, gdy termin ten upływa w trakcie trwania postępowania upadłościowego? (kwestia objęta pytaniem nr 1);

- Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, to czy spełnieniem obowiązku złożenia korekty odliczonej kwoty podatku, o którym to obowiązku mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie wystąpienie z taką korektą przez syndyka masy upadłości? (kwestia objęta pytaniem nr 2);

- Czy zgodnie z treścią art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż zobowiązanie „dłużnika” oznacza, że dokonanie korekty rzutuje na sytuację prawnopodatkową w zakresie podatku od towarów i usług właśnie względem tego „dłużnika” (Wnioskodawcy), czyli nawet jeżeli to syndyk jest zobowiązany do dokonania korekty, to wysokość podatku od towarów i usług do uregulowania za okres, w którym syndyk dokonuje korekty będzie skutkować zmianą wysokości należnego podatku od towarów i usług względem „dłużnika”, czyli Wnioskodawcy jako podatnika, którego dotyczą składane deklaracje? (kwestia objęta pytaniem nr 3).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

R. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka w upadłości (dalej: Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy są (...). Wnioskodawca, w grudniu 2022 roku, dokonał zakupu towarów w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną. Wówczas w deklaracji podatkowej VAT za okres grudnia 2022 roku Wnioskodawca zmniejszył należny podatek z tytułu dokonywanej sprzedaży o wartość podatku naliczonego tytułem zakupu ww. towarów.

Niemniej z powodu swojej trudnej sytuacji finansowej, Wnioskodawca nie uregulował płatności wobec kontrahenta przez okres przekraczający 90 dni od dnia upływu terminu płatności faktury. Stan finansów Wnioskodawcy pogorszył się na tyle, że dnia 20 lutego 2023 roku postanowieniem sądu rejonowego Katowice-Wschód ogłoszona została upadłość Wnioskodawcy. 90. dzień po upływie terminu płatności niezapłaconej grudniowej faktury przypada na okres po ogłoszeniu upadłości Wnioskodawcy.

Wierzyciel Wnioskodawcy skorzystał z tzw. „ulgi na złe długi”, o której mowa w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.).

Pytania (oznaczone jak we wniosku):

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieopłaconej faktury, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z tej faktury w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności, gdy termin ten upływa w trakcie trwania postępowania upadłościowego?

2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, to czy spełnieniem obowiązku złożenia korekty odliczonej kwoty podatku, o którym to obowiązku mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie wystąpienie z taką korektą przez syndyka masy upadłości?

3. Czy zgodnie z treścią art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż zobowiązanie „dłużnika” oznacza, że dokonanie korekty rzutuje na sytuację prawnopodatkową w zakresie podatku od towarów i usług właśnie względem tego „dłużnika” (Wnioskodawcy), czyli nawet jeżeli to syndyk jest zobowiązany do dokonania korekty, to wysokość podatku od towarów i usług do uregulowania za okres, w którym syndyk dokonuje korekty będzie skutkować zmianą wysokości należnego podatku od towarów i usług względem „dłużnika”, czyli Wnioskodawcy jako podatnika, którego dotyczą składane deklaracje?

Państwa stanowisko:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieopłaconej faktury, w przypadku nieuregulowana należności wynikającej z tej faktury w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności, gdy termin ten upływa w trakcie trwania postępowania upadłościowego.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że skorzystanie przez wierzycieli z tzw. „ulgi na złe długi” przewidzianej w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361, dalej: u.p.t.u.), jest niezależne od obowiązku dłużnika dokonania korekty deklaracji podatkowej, o którym to obowiązku mowa w art. 89b ust. 1 u.p.t.u.

Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 89b ust. 1 u.p.t.u. w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Odwołując się zatem do wskazanej w stanie faktycznym faktury VAT, zgodnie z brzmieniem art. 89b u.p.t.u., obowiązek dokonania korekty faktury płatnej w grudniu 2022 roku powstałby odpowiednio w rozliczeniu za okres marca 2023 roku. Obowiązek ten powstałby zatem w czasie, gdy Wnioskodawca był już w toku postępowania upadłościowego.

Na podstawie art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo bankowe (Dz. U. poz. 1626), z dniem 1 października 2021 roku doszło do zmiany treści art. 89b u.p.t.u. poprzez uchylenie art. 89b ust. 1b u.p.t.u. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, obowiązku korekty nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 90 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania upadłościowego.

Zgodnie zatem z aktualnym brzmieniem art. 89b u.p.t.u., można wyciągnąć wniosek, że nawet gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływał 90 dzień od dnia upływu terminu płatności był w trakcie postępowania upadłościowego, to obowiązany jest do dokonania korekty zgodnie z art. 89b ust. 1 u.p.t.u. Wnioskodawca stoi jednak na stanowisku, iż takie rozumienie przepisu art. 89b ust. 1 u.p.t.u. pomija potrzebę systemowej wykładni regulacji u.p.t.u. oraz ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1520 ze zm.), dalej: u.p.u. Podkreślenia wymaga, że zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. I FSK 171/14: „Zarówno wykładnia systemowa, jak i celowościowa, sprzeciwia się nałożeniu na dłużnika pozostającego w stanie upadłości obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 710 ze zm.), jeżeli w dniu dokonania korekty postępowanie upadłościowe już się toczy.

(...) Przez pryzmat przedstawionej argumentacji należy oceniać również sytuację dłużnika znajdującego się w stanie upadłości w zakresie dopuszczalności złożenia przez niego korekty deklaracji VAT-7. Powstała w ten sposób względem Skarbu Państwa wierzytelność, wynikająca z obowiązku skorygowania podatku naliczonego, podlegałaby zaspokojeniu według kolejności określonej w art. 342 Prawa upadłościowego i naprawczego w związku z czym nie byłoby możliwe jej zaspokojenie przez syndyka na wezwanie organu podatkowego. Zaspokojenie tej wierzytelności, tak jak zaspokojenie innych wierzytelności, podlega reżimowi określonemu w przepisach cytowanej ustawy, które stanowią lex specialis w stosunku do obowiązku nałożonego na podatnika w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.”

Zatem podkreślenia wymaga, że prawidłowa wykładnia przepisów art. 89b u.p.t.u. uwzględniać winna kontekst pozostawania przez podatnika w upadłości, co oznacza że wykładni dokonać należy z uwzględnieniem regulacji u.p.u. Interpretując przepis prawa, należy uwzględniać jego relacje z innymi przepisami danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) jak również przepisami zawartymi w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna). W orzecznictwie sądowym z kolei utrwalony jest pogląd, że prawo upadłościowe ma charakter lex specialis w stosunku do ustawy o podatku od towarów i usług. Racjonalny ustawodawca nie przewidywałby i nie akceptował celu w postaci zignorowania przepisów prawa upadłościowego przez nieuzgodnione z jego treścią dopuszczenie możliwości zastosowania normy art. 89b ust. 1 u.p.t.u. w zakresie i w sposób, które prawo to naruszają. Podniesione naruszenie przedstawić należy poprzez wskazanie, iż dzień wydania przez sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości podatnika wprowadza cezurę czasową w zakresie ustalenia stanu zobowiązań i rozliczeń podatkowych oraz cywilnoprawnych. Stan istniejący na dzień ogłoszenia upadłości podlega zgłoszeniu sędziemu komisarzowi przez wszystkich wierzycieli celem zaspokojenia z masy upadłości. Jakiekolwiek zmiany stanu zobowiązań czy działania zmierzające do ich zmiany, tak w zakresie stosunków cywilnoprawnych, jak i publicznoprawnych spółki znajdującej się w stanie upadłości dotyczą masy upadłości.

Tymczasem dokonanie korekty, o której mowa w art. 89b u.p.t.u., już w toku postępowania upadłościowego, stanowiłoby istotną ingerencję w tok tego postępowania, zmieniając kolejność zaspokajania wierzycieli, o której mowa w art. 342 u.p.u., w ten sposób, że zaspokaja jednego z wierzycieli dłużnika, w miejsce którego pojawia się inny wierzyciel w osobie właśnie Skarbu Państwa.

Co więcej, jak trafnie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. I FSK 1245/13, ograniczenie się przy rozpatrywanej kwestii do interpretacji wyłącznie przepisów prawa podatkowego, prowadzi do rezultatów wzajemnie się wykluczających w przypadku realizacji przez dłużnika (upadłego) nałożonych na niego ustawowych obowiązków. Uznanie, że brak jest przeszkód do skorzystania z ulgi za złe długi przez wierzycieli, których wierzytelności istniały w dniu ogłoszenia upadłości, niezależnie od szczegółowych regulacji u.p.u. wskazujących na to, co wchodzi w skład masy upadłości i w jaki sposób może następować zaspokojenie z tej masy, a także to, jakie czynności może przedsięwziąć upadły po ogłoszeniu upadłości, prowadzi do niedających się pogodzić sprzeczności interpretacyjnych. Nie można akceptować takiej interpretacji przepisów podatkowych, która w efekcie przynosi konstatację, że obowiązek wyznaczony prawem podatkowym (zapłata zaległości) jest równocześnie zakazany na gruncie innych przepisów (m. in. przepisy dotyczące obowiązku zgłoszenia wierzytelności czy kolejności ich zaspokajania). Wybór przez podatnika każdej z alternatywnych możliwości narusza przepisy prawa. Interpretacja językowa, która prowadzi do takich wniosków skutkowałaby uznaniem, że system prawa jest niespójny. Wykładnia art. 89b u.p.t.u. nie powinna wywoływać takich konsekwencji, tj. usprawiedliwiać swoistych "wyłomów" od sztywno i drobiazgowo określonych zasad rozdysponowania mieniem wchodzącym w skład masy upadłości.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w uchwale podjętej w składzie 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2015 roku, sygn. I FPS 3/15, nowelizacji art. 89b u.p.t.u., w której dodano przepis art. 89b ust. 1b u.p.t.u. (uchylony z dniem 1 października 2021 roku), nie należy odczytywać w ten sposób, że tak rozumiany zakaz dokonywania korekty w stosunku do dłużnika, który znajduje się w upadłości, obowiązuje dopiero od wejścia w życie tej nowelizacji, tj. od dnia 1 stycznia 2013 r. Przedstawiona powyżej wykładnia prawa wskazuje, że mimo braku jednoznacznego sformułowania takiego zakresu czasowego dokonywania korekty, jak miało to miejsce po nowelizacji z 2013 roku - należało go wywieść już z regulacji uprzednio obowiązującej, tylko takie rozumienie art. 89b u.p.t.u. uwzględnia bowiem ewidentny wpływ postępowania upadłościowego na analizowany zakres prawa podatkowego. Jak podkreśla się w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2017 r., sygn. I FSK 330/16: „autonomiczne podejście do interpretacji art. 89b ust. 1 ustawy do VAT jest nie do pogodzenia z regulacjami art. 342 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 230 ust. 1-2 z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2017 r. poz. 2344), które to postanowienia mają charakter przepisów szczególnych względem art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.”

Powyższe, wedle stanowiska Wnioskodawcy, wskazuje na prawidłowość stwierdzenia, że również po uchyleniu art. 89b ust. 1b u.p.t.u., prowadzenie postępowania upadłościowego wyłącza zastosowanie względem dłużnika-upadłego regulacji art. 89b ust. 1 u.p.t.u., bowiem brak jest możliwości jednoczesnego zastosowania obu reżimów - u.p.u. oraz u.p.t.u. - w powyższym zakresie dotyczącym obowiązku złożenia korekty deklaracji VAT. Przepisami szczególnymi, które powinny znaleźć zastosowanie w sprawie są regulacje prawa upadłościowego.

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że złożenie korekty przez syndyka będzie prawidłowym wypełnieniem obowiązku złożenia korekty odliczonej kwoty podatku, o którym to obowiązku mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 u.p.u., z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania z mienia wchodzącego do masy upadłości i rozporządzania nim. Natomiast zgodnie z art. 77 ust. 1 u.p.u. czynności prawne upadłego dotyczące mienia wchodzącego do masy upadłości są nieważne. Równocześnie jak wskazuje art. 144 ust. 1 u.p.u. po ogłoszeniu upadłości postępowania sądowe, administracyjne lub sądowoadministracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i prowadzone wyłącznie przez syndyka albo przeciwko niemu.

Zgodnie natomiast z treścią art. 160 ust. 1 u.p.u. w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego. Jak trafnie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 stycznia 2007 r., sygn. II FSK 142/06: „w czynnościach syndyka dotyczących masy upadłości, o których mowa w art. 160 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze mieści się obowiązek składania za upadłego deklaracji”.

Wskazania także wymaga, że pomimo utraty prawa zarządu oraz możliwości korzystania z mienia wchodzącego w skład masy upadłości upadły w dalszym ciągu pozostaje formalnym właścicielem mienia wchodzącego w skład masy upadłości. Niemniej w miejsce upadłego wchodzi syndyk masy upadłości, który w sprawach dotyczących masy upadłości dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego. Syndyk nie uzyskuje w miejsce upadłego statusu podatnika, płatnika, inkasenta, ich następcy prawnego, a także osoby trzeciej o której mowa w art. 110-117c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, dalej: o.p).

Przyjęcie koncepcji, w myśl której syndyk w zakresie czynności dotyczących masy upadłości nie zyskuje przymiotu strony w postępowaniu podatkowym, nie jest równoznaczne ze zwolnieniem syndyka z obowiązków podatkowych dotyczących zarządzania majątkiem upadłego wchodzącym w skład masy upadłości. Te obowiązki nałożone na upadłego na podstawie przepisów prawa podatkowego, jeśli powstały po dniu ogłoszenia upadłości przechodzą na syndyka. Obowiązek przejęcia obowiązków podatkowych przez syndyka wynika z ogólnej zasady, zgodnie z którą w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego.

Zatem syndyk będzie zobowiązany do wypełniania obowiązków wynikających z o.p. i innych przepisów prawa podatkowego, tj. m.in. składania deklaracji podatkowych oraz korekty deklaracji podatkowej złożonej przez upadłego (por. P. Pinior, P. Relidzyński, W. Wyrzykowski, E. Zielińska, M. Żaba (red.), Prawo handlowe. Między teorią, praktyką a orzecznictwem. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Januszowi A. Strzępce, Warszawa 2019). Art. 89b ust. 1 u.p.t.u. należy zatem odczytywać w ten sposób, iż spełnieniem obowiązku złożenia korekty jest również złożenie korekty przez podmiot, który z mocy ustawy posiada uprawnienie do działania w tym zakresie w imieniu własnym na rachunek podatnika (Wnioskodawcy).

Ad. 3

Wnioskodawca uważa, że prawidłowe jest jego stanowisko, iż zobowiązanie „dłużnika” zawarte w art. 89b ust. 1 u.p.t.u. oznacza, że dokonanie korekty rzutuje na sytuację prawnopodatkową w zakresie podatku od towarów i usług właśnie względem tego „dłużnika” (Wnioskodawcy), czyli nawet jeżeli to syndyk jest zobowiązany do dokonania korekty, to wysokość podatku od towarów i usług do uregulowania za okres, w którym syndyk dokonuje korekty będzie skutkować zmianą wysokości należnego podatku od towarów i usług względem „dłużnika”, czyli Wnioskodawcy jako podatnika, którego dotyczą składane deklaracje. Podkreślić trzeba, że to od momentu powstania wierzytelności podatkowej zależeć będzie tryb dochodzenia wierzytelności i sposób ich zaspokojenia wobec upadłego.

Jeżeli zatem dana należność podatkowa z tytułu podatku od towarów i usług powstała przed ogłoszeniem upadłości, to uprawniony organ winien zgłosić swą wierzytelność z tego tytułu w trybie przewidzianym w art. 236 u.p.u., z żądaniem umieszczenia na liście wierzytelności.

Z kolei zaspokojenie uznanej na liście wierzytelności podatkowej nastąpi, co do zasady w trybie art. 342 u.p.u. Jeżeli zaś dana wierzytelność podatkowa powstała już po ogłoszeniu upadłości, czyli ujmując tę kwestię od strony zobowiązanego upadłego, stanowi zobowiązanie masy upadłości, to jej dochodzenie w postępowaniu upadłościowym nastąpi na zasadach ogólnych bez potrzeby zgłaszania sędziemu - komisarzowi, a zaspokojenie może odbywać się na bieżąco w miarę wpływania stosownych sum do masy upadłości - art. 343 u.p.u. Pamiętać jednak należy, że podatnik w upadłości nie traci swojej podmiotowości prawnopodatkowej. Według poglądu wyrażonego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 1997 r., sygn. I SA/Po 1230/96: „upadły podmiot gospodarczy pozostaje podatnikiem do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów ustaw podatkowych.

Syndyk działa w imieniu i na rachunek upadłego, jednakże w zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika z wszelkimi prawami tego stanu rzeczy konsekwencjami”. Powyższe pozostaje w zgodności z art. 26 o.p., wedle którego podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Natomiast zgodnie z art. 160 u.p.u., w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego, ale jednocześnie nie odpowiada on za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości. Niemniej według art. 160 ust. 3 u.p.u., syndyk odpowiada za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego wykonywania obowiązków, do którego można zaliczyć nieterminową płatność podatku od towarów i usług, ale sam podatek wciąż obciąża upadłego - dłużnika.

Zatem skutki dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1 u.p.t.u., dotyczyć będą podatnika (Wnioskodawcy), nawet jeśli korekta będzie składana przez syndyka działającego na rachunek Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Państwa stanowisko w sprawie, w kwestii objętej pytaniem nr 1 jest nieprawidłowe, w kwestii objętej pytaniami nr 2 i 3 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, określanej często jako tzw. „ulga na złe długi”, zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”.

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 89a ust. 1a ustawy:

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.:

Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

 1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2020 r. poz. 814 i 1298), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

 2. (uchylony);

 3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:

 a. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,

 b. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

4. (uchylony);

5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;

6. (uchylony).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2021 r.:

Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. (uchylony)

2. (uchylony)

3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:

a. wierzyciel jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny,

b. (uchylony);

4. (uchylony)

5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 3 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

6. (uchylony)

Jednocześnie, na podstawie art. 89a ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy:

Ponadto, stosownie do art. 89a ust. 5 ustawy:

Przywołane wyżej przepisy art. 89a ustawy dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Należy jednak zauważyć, że tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego wyłącznie w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel dokonując korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres, w którym upłynął 90. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze. Przy czym składając tę deklarację musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

W świetle przepisów obowiązujących do 30 września 2021 r. prawo do skorzystania przez wierzyciela z odliczenia nieściągalnej wierzytelności, było uzależnione m.in. od warunku, że wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni oraz że dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Warunek ten musiał być spełniony zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia rozliczenia za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, w którym podatnik dokonuje korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji korygującej.

Od 1 października 2021 r. zmieniły się zasady rozliczenia „ulgi na złe długi”.

Na mocy ustawy nowelizującej z 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo bankowe (Dz.U. z 2021, poz. 2439 ze zm.) został m.in. uchylony przepis art. 89a ust. 2 pkt 1, art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b oraz art. 89b ust. 1b ustawy.

Ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. nie zawiera przepisów przejściowych. Zatem jeżeli brak jest przepisu przejściowego, to do oceny skutków danej czynności zastosowanie znajdują przepisy obowiązujące w czasie, gdy czynność ta miała miejsce.

Jeśli nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona przed 30 września 2021 r., do realizacji ulgi zastosowanie znajdą odpowiednie przepisy obowiązujące przed tym dniem. Natomiast jeśli nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona po 30 września 2021 r., do realizacji ulgi zastosowanie znajdą odpowiednie przepisy obowiązujące od 1 października 2021 r.

Zgodnie z art. 89b ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.:

 1. W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

1a. przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

1b. przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 90 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

 2. w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Natomiast przepis art. 89b ustawy od 1 października 2021 r. otrzymał następujące brzmienie, zgodnie z którym:

 1. W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

1a. przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

1b. (uchylony)

 2. w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

 3. (uchylony)

 4. w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

 5. (uchylony)

 6. (uchylony)

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W grudniu 2022 roku, dokonali Państwo zakupu towarów w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną. Wówczas w deklaracji podatkowej VAT za okres grudnia 2022 roku zmniejszyli Państwo podatek należny z tytułu dokonywanej sprzedaży o wartość podatku naliczonego tytułem zakupu ww. towarów. Z powodu trudnej sytuacji finansowej, nie uregulowali Państwo płatności wobec kontrahenta przez okres przekraczający 90 dni od dnia upływu terminu płatności faktury. Stan Państwa finansów pogorszył się na tyle, że dnia 20 lutego 2023 roku postanowieniem Sądu Rejonowego Katowice-Wschód została ogłoszona Państwa upadłość.

90. dzień po upływie terminu płatności niezapłaconej grudniowej faktury przypada na okres po ogłoszeniu Państwa upadłości. Państwa Wierzyciel skorzystał z tzw. „ulgi na złe długi”, o której mowa w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Państwa wątpliwości, objęte pytaniem nr 1, dotyczą kwestii czy są Państwo zobowiązani do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieopłaconej faktury, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z tej faktury w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności, gdy termin ten upływa w trakcie trwania postępowania upadłościowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług w sposób szczególny reguluje zagadnienia związane z prawami i obowiązkami dotyczącymi tzw. ulgi na złe długi, w tym kształtuje obowiązki podatkowe dłużników.

W kwestii związanej z obowiązkiem dokonania korekty przez dłużnika, podstawowym źródłem normatywnym w sprawie powinna być ustawa podatkowa. Regulacje aktów prawnych normujących inne obszary porządku prawnego mogą pełnić rolę pomocniczą w interpretowaniu norm prawa podatkowego, jednakże w żaden sposób nie mogą norm tych zastępować, wykluczać czy powodować ich interpretację w sposób sprzeczny z zasadami prawa podatkowego.

Wskazać należy, iż prawo podatkowe jest autonomiczną dziedziną prawa regulującą zagadnienie praw i obowiązków podatników, co oznacza, że jedynie w oparciu o wyraźną podstawę prawną z ustaw podatkowych, uprawnione jest sięganie do regulacji z zakresu innych dziedzin prawa. Jeśli więc ustawa podatkowa zawiera pewne szczególne regulacje, określając skutki podatkowe podejmowanych przez podatników czynności prawnych, to nie można w sposób nie znajdujący uzasadnienia w jej przepisach, ograniczać możliwość ich zastosowania w sytuacji ogłoszenia upadłości lub prowadzenia likwidacji podmiotu będącego dłużnikiem podatnika.

Należy wyjaśnić, że wykładnia językowa art. 89b ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2021 r., nie budzi wątpliwości. Przepis jednoznacznie i jasno wskazuje, że dłużnik zobowiązany jest dokonać korekty podatku naliczonego wynikającego z nieopłaconych faktur niezależnie od faktu, czy wierzyciel skorzystał z możliwości obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego związanych z transakcjami udokumentowanymi tymi fakturami. Nie ma znaczenia to, czy wierzyciel w ogóle mógł z prawa takiego skorzystać.

Przy czym istota regulacji z art. 89b ustawy o VAT opiera się na neutralności podatku VAT poprzez uniemożliwienie podatnikowi korzystania z uprawnienia do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w sytuacji kiedy nie ponosi ciężaru finansowego tego podatku.

Dłużnik nie będzie zobowiązany do dokonania korekty tylko wówczas, gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu tego okresu rozliczeniowego (art. 89b ust. 1a ustawy).

Należy wskazać, że ogłoszenie Państwa upadłości nie stanowi przeszkody do dokonania korekty określonej w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT. Warunek by dłużnik nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji został przez ustawodawcę usunięty z przepisów regulujących ulgę na złe długi.

Gdyby intencją ustawodawcy było rozróżnienie podmiotowe dłużników i wykluczenie pewnej kategorii podatników z obowiązku dokonania tej korekty, to zostałoby to wprost wskazane w treści przepisów regulujących zasady rozliczania podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności [tak jak to miało miejsce do 30 września 2021 r. (art. 89b ust. 1b ustawy)].

Należy wyjaśnić, iż skorzystanie z „ulgi na złe długi” przez wierzyciela i skorygowanie przez niego podatku należnego, musi się wiązać z obowiązkiem w zakresie korekty podatku naliczonego przez dłużnika. W ten sposób zapewniona jest neutralność podatku od towarów i usług, stanowiąca jego cechę konstrukcyjną. Skorzystanie przez wierzyciela z „ulgi na złe długi” powoduje, że konstrukcyjnie przestaje „istnieć” podatek należny, który został skorygowany. Przestaje więc faktycznie „istnieć” także podatek naliczony, który można by odliczyć. Konsekwencją zatem zaistnienia po stronie wierzyciela prawa do skorygowania podatku należnego w przypadku wierzytelności nieściągalnych, jest wynikający z art. 89b ust. 1 ustawy obowiązek pomniejszenia przez dłużnika podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Ograniczenie możliwości odliczenia podatku naliczonego przez dłużnika nie ma charakteru trwałego, a jego zakres wyznaczony jest nieuregulowaną przez dłużnika częścią zobowiązania.

Przepis art. 89b ust. 4 ustawy o VAT stanowi bowiem, że w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Zatem mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że obowiązki nałożone na Państwa przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, w tym obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, nie ustają w chwili ogłoszenia upadłości.

Wobec powyższego, mając na uwadze obowiązujący stan prawny, a w szczególności przepis art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że są Państwo zobowiązani do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego wynikającego z nieuregulowanej grudniowej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze.

Obowiązek ten istnieje niezależnie od tego, czy 90. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze upłynął przed, czy po dniu ogłoszenia upadłości.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, w kwestii objętej pytaniem nr 1, jest nieprawidłowe.

Ponadto Państwa wątpliwości, objęte pytaniami nr 2 i 3, dotyczą kwestii:

- czy spełnieniem obowiązku złożenia korekty odliczonej kwoty podatku, o którym to obowiązku mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie wystąpienie z taką korektą przez syndyka masy upadłości oraz

- czy zgodnie z treścią art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zobowiązanie „dłużnika” oznacza, że dokonanie korekty rzutuje na sytuację prawnopodatkową w zakresie podatku od towarów i usług właśnie względem tego „dłużnika” (Państwa), czyli nawet jeżeli to syndyk jest zobowiązany do dokonania korekty, to wysokość podatku od towarów i usług do uregulowania za okres, w którym syndyk dokonuje korekty będzie skutkować zmianą wysokości należnego podatku od towarów i usług względem „dłużnika”, czyli Państwa jako podatnika, którego dotyczą składane deklaracje.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazuję na przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 794):

Art. 55 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe stanowi, że:

W myśl art. 75 ust. 1 ustawyPrawo upadłościowe:

Zgodnie z art. 77 ustawy Prawo upadłościowe :

Art. 144 ust. 1 i ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe wprost wskazuje, że:

Art. 160 ustawy o Prawo upadłościowe stanowi, że:

1. W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego.

2. Syndyk nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości.

3. Syndyk odpowiada za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego wykonywania obowiązków.

W świetle przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe w sprawach dotyczących masy upadłości, upadły traci z mocy prawa zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. Skutkiem ogłoszenia upadłości nie jest wykreślenie upadłego jako podatnika VAT, ponieważ od tego momentu w imieniu upadłego działa syndyk. To on jest podmiotem zobowiązanym do wypełniania obowiązków upadłego jako podatnika VAT.

Zatem ogłoszenie upadłości podatnika nie wywołuje żadnych skutków na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podmiot postawiony w stan upadłości nie przestaje być podatnikiem VAT i nie traci swoich uprawnień jako podatnik VAT ani nie zostaje zwolniony z obowiązków wynikająych z tych przepisów. Różnica polega na tym, że w imieniu podatnika działa syndyk – przy czym nie wstępuje on w prawa i obowiązki podatnika. Podatnikiem pozostaje przedsiębiorca, ale w związku z jego upadłością rozliczenia z organami podatkowymi - są nadzorowane przez syndyka.

Na płaszczyźnie podatku od towarów i usług stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły i on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje jedynie legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka jest działaniem przez pełnomocnika.

W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego. Syndyk nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości, ale odpowiada za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego wykonywania obowiązków. Odpowiedzialność syndyka masy upadłości oparta jest przepisie art. 160 ust. 3 ustawy Prawo upadłościowe, jest odpowiedzialnością za czyn niedozwolony. Przepis ten uzależnia ponoszenie odpowiedzialności przez syndyka masy upadłości tylko od faktu wyrządzenia szkody, jeżeli jest ona następstwem nienależytego wykonania obowiązków przez syndyka.

Zatem Syndyk jest obowiązany podejmować działania z należytą starannością, w sposób umożliwiający optymalne wykorzystanie majątku upadłego w celu zaspokojenia wierzycieli w jak najwyższym stopniu, w szczególności przez minimalizację kosztów postępowania.

Syndyk działa z mocy prawa, sprawując swoją funkcję samodzielnie jednakże pod nadzorem sędziego komisarza i sądu.

Ogłoszenie upadłości oraz wprowadzenie zarządu majątku upadłego przez syndyka skutkuje natomiast zmianą podmiotu uprawnionego do podejmowania decyzji w imieniu podatnika (w zakresie określonym przepisami prawa upadłościowego). W rozliczeniach VAT oznacza to, że od tego momentu w imieniu upadłego działa syndyk. To on jest podmiotem obowiązanym do wypełnienia obowiązków upadłego jako podatnika VAT, a więc ma obowiązek w imieniu upadłego wystawiać faktury VAT, prowadzić jego ewidencje, składać deklaracje VAT czy wpłacać podatek do urzędu skarbowego. Zatem w imieniu podatnika działa syndyk – nie wstępuje on jednak w prawa i obowiązki podatnika. Podatnikiem pozostaje przedsiębiorca, ale w związku z jego upadłością rozliczenia z organami podatkowymi są nadzorowane przez syndyka.

Z opisu sprawy wynika, że:

- w grudniu 2022 roku dokonali Państwo zakupu towarów w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną,

-w deklaracji podatkowej VAT za okres grudnia 2022 roku zmniejszyli Państwo należny podatek z tytułu dokonywanej sprzedaży o wartość podatku naliczonego tytułem zakupu ww. towarów,

-nie uregulowali Państwo płatności wobec kontrahenta przez okres przekraczający 90 dni od dnia upływu terminu płatności faktury,

-20 lutego 2023 roku postanowieniem sądu rejonowego Katowice-Wschód ogłoszona została upadłość wobec Państwa,

-90. dzień po upływie terminu płatności niezapłaconej grudniowej faktury przypada na okres po ogłoszeniu upadłości Wnioskodawcy,

- Wierzyciel skorzystał z tzw. „ulgi na złe długi”, o której mowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz stan prawny należy stwierdzić, że Syndyk masy upadłości jest zobowiązany do korekty (w myśl art. 89b ust. 1 ustawy) odliczonej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury wystawionej przez Kontrahenta za grudzień 2022, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień terminu płatności określony na fakturze, bez względu na okoliczność, że upływ 90-dniowego terminu przypada już po ogłoszeniu Państwa upadłości.

Zatem w sytuacji gdy Państwo nie uregulowali płatności wobec kontrahenta wynikających z faktury dokumentującej dostawę towarów w grudniu 2022 r. na Państwa rzecz, Syndyk jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tych faktur, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, w myśl art. 89b ustawy o VAT.

Natomiast zgodnie z art. 160 ustawy Prawo upadłościowe, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego, ale jednocześnie nie odpowiada on za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości.

Z powyższych przepisów wynika, że czynności prawnopodatkowe prowadzi Syndyk w imieniu własnym ale na rzecz upadłego, zatem skutki dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT dotyczyć będą Państwa – jako podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym Państwa stanowisko, w kwestii objętej pytaniami nr 2 i 3, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.