Interpretacja indywidualna z dnia 21 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.261.2024.1.SG

Ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje na podstawie art. 18f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”) prawo do dokonania zmniejszenia podstawy opodatkowania określonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT o wartość przychodów z tytułu Wierzytelności w zeznaniu za rok podatkowy 2022

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2024 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje na podstawie art. 18f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”) prawo do dokonania zmniejszenia podstawy opodatkowania określonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT o wartość przychodów z tytułu Wierzytelności w zeznaniu za rok podatkowy 2022.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku CIT.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych „OZE”.

W dniu (…) 2022 r. wszystkie udziały Spółki zostały nabyte przez spółkę E. Sp. z o.o. z siedzibą w (…). Poprzednim właścicielem Wnioskodawcy była spółka C. Sp. z o.o.

W 2022 r. w okresie poprzedzającym transakcję sprzedaży udziałów Spółki, Wnioskodawca dokonywał dostawy energii elektrycznej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, tj. O.Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „O.”). Transakcje zostały zawarte w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez C.

Dostawy były udokumentowane fakturami wystawionymi w okresie od marca 2022 r. do lipca 2022 r., terminy płatności określone na ww. fakturach upływały w okresie kwiecień 2022 - lipiec 2022.

O. do dnia dzisiejszego nie uregulował należności za ww. faktury.

Po zawarciu umowy sprzedaży udziałów pomiędzy spółką E. Sp. o.o. oraz C. Sp. z o.o., O. przestał spełniać definicje podmiotu powiązanego w myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT względem Spółki. Nowym udziałowcem Spółki została spółka E. Sp. z o.o.

W związku z brakiem płatności za ww. faktury na moment złożenia zeznania CIT za rok 2022  Spółka posiadała wierzytelności wobec podmiotu niepowiązanego O. (dalej: „Wierzytelności”).

W 2022 r. upłynęło 90 dni od terminu płatności za Wierzytelności.

Z tytułu dostawy energii w ww. okresie Wnioskodawca rozpoznał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w rozumieniu art. 12 Ustawy CIT w całości na terytorium Rzeczpospolitej Polski.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku Wierzytelności nie zostały uregulowane ani zbyte. Wierzytelności nie zostały również zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów na podstawie innych przepisów ustawy, w tym poprzez rezerwy lub odpisy (tożsamy stan faktyczny wystąpił również na moment złożenia zeznania podatkowego CIT- 8 za rok 2022).

Dłużnik (O.) na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania CIT za rok 2022 nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji; również na moment złożenia niniejszego wniosku taka przesłanka nie zaistniała.

Wnioskodawca w korekcie zeznania CIT za rok 2022 wykazał dochód do opodatkowania.

Pytanie

Czy Wnioskodawcy przysługuje na podstawie art. 18f ust. 1 pkt (winno być:  art. 18f ust. 1 pkt 1) Ustawy CIT prawo do dokonania zmniejszenia podstawy opodatkowania określonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT o wartość przychodów z tytułu Wierzytelności w zeznaniu za rok podatkowy 2022?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje na podstawie art. 18f ust. 1 pkt (winno być: art. 18f ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”) prawo do dokonania zmniejszenia podstawy opodatkowania określonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT o wartość przychodów z tytułu Wierzytelności w zeznaniu składanym za rok podatkowy 2022.

Przepisy art. 18f Ustawy CIT, zwane ulgą na złe długi zostały wprowadzone do porządku prawnego mocą ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (dalej: „Ustawa o zatorach”). Zgodnie z uzasadnieniem do Ustawy o zatorach celem ustawy jest poprawa otoczenia prawnego, w jakim funkcjonują strony transakcji handlowych, w celu ograniczenia zatorów płatniczych. Ustawa o zatorach wprowadza poza zmianami przewidującymi rozwiązania o charakterze stricte cywilnoprawnym, również zmiany innych ustaw o charakterze administracyjnoprawnym, w tym podatkowym.

Stosownie do regulacji art. 18f ust. 1 Ustawy CIT, podstawa opodatkowania ustalona zgodnie z art. 18 po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 18d może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Zmniejszenie dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta (18f ust. 5 Ustawy CIT).

Powyższych przepisów nie stosuje się do transakcji handlowych dokonywanych między podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT (art. 18f ust. 18 Ustawy CIT).

W myśl art. 18f ust. 9 Ustawy CIT, obniżenie podstawy opodatkowania o wartość nieuregulowanych wierzytelności stosuje się wyłącznie do wierzytelności wynikających z transakcji handlowych, jeżeli z tytułu tych transakcji przynajmniej u jednej ze stron określa się przychody lub koszty uzyskania przychodów, bez względu na termin ich ujęcia w tych przychodach lub kosztach uzyskania przychodów.

Ponadto Ustawodawca w art. 18f ust. 10 oraz ust. 13 Ustawy CIT wskazuje poniższe warunki do zastosowania ulgi:

- dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

- od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę - gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;

- transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

- wierzytelności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie innych przepisów ustawy, w tym poprzez rezerwy lub odpisy.

Przepisy art. 18f ust. 1 Ustawy CIT wskazują, że podatnik może skorzystać z prawa do obniżenia podstawy opodatkowania z tytułu nieuregulowanych wierzytelności w zeznaniu składanym za dany rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od daty upływu terminu płatności. Przy czym podatnikowi nie przysługuje powyższe prawo w przypadku transakcji handlowych dokonywanych między podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że chcąc skorzystać z prawa do ulgi na podstawie art. 18f Ustawy CIT należy zweryfikować czy transakcja została dokonana z podmiotem powiązanym. Przy czym tej weryfikacji należy dokonać na moment złożenia zeznania za dany rok podatkowy, w którym upłynął termin 90 dni od momenty upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

W rezultacie w przypadku Spółki należy uznać, że w odniesieniu do Wierzytelności, nie będzie miał zastosowania warunek wykluczający o którym mowa w art. 18f ust. 18 Ustawy CIT, ponieważ na moment złożenia zeznania CIT za rok 2022 Spółka oraz O. nie były podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

W rezultacie należy uznać, że art. 18f ust. 18 Ustawy CIT nie będzie miał zastosowania.

Za przyjęciem powyższego stanowiska przemawia również wykładnia celowościowa ww. przepisów dotyczących ulgi na złe długi.

Zgodnie z uzasadnieniem do Ustawy o zatorach: „W projektowanej regulacji wyłącza się możliwość stosowania przedmiotowych przepisów między podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy te mają zniechęcać przedsiębiorców do zalegania z zapłatą, a w relacjach między podmiotami powiązanymi tego typu problemy – co wynika z definicji „podmiotu powiązanego” – nie występują.”

Z powyższego fragmentu uzasadnienia wynika wprost, że celem wprowadzenia art. 18f Ustawy CIT było ograniczenie zatorów płatniczych, a wykluczenie możliwości skorzystania z ww. rozwiązania dla podmiotów powiązanych wynikało tylko z założenia, że zatory płatnicze co do zasady nie występują pomiędzy podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

Zatem z uwagi na to, że Spółka (wierzyciel) oraz O. (dłużnik) nie były podmiotami powiązanymi na moment złożenia zeznania, a Spółka posiadała wobec ww. dłużnika nieuregulowane Wierzytelności, Wnioskodawca powinien mieć prawo do zastosowania ulgi na podstawie art. 18f Ustawy CIT.

Pozbawienie Wnioskodawcy tego prawa byłoby sprzeczne z intencją Ustawodawcy oraz niezgodne z brzmieniem art. 18f ust. 1 oraz ust. 18 Ustawy CIT.

Wnioskodawca podkreśla, że spełnione zostały również wszystkie inne warunki, wskazane przez Ustawodawcę w celu obniżenia podstawy opodatkowania o wartość nieuregulowanych wierzytelności w szczególności:

- dłużnik (O.) na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania CIT za rok 2022 nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji; również na moment złożenia niniejszego wniosku o interpretacje taka sytuacja nie zaistniała;

- od daty wystawienia faktur, które udokumentowały powstałe Wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura;

- transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela (Wnioskodawca) oraz działalności dłużnika (O.), z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

- z tytułu dostawy energii w 2022 r. na rzecz O. Wnioskodawca rozpoznał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w rozumieniu art. 12 Ustawy CIT w całości na terytorium Rzeczpospolitej Polski;

- do dnia złożenia niniejszego wniosku Wierzytelności nie zostały uregulowane ani zbyte. Wierzytelności nie zostały również zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów na podstawie innych przepisów ustawy, w tym poprzez rezerwy lub odpisy (tożsamy stan faktyczny wystąpił również na moment złożenia zeznania podatkowego CIT- 8 za rok 2022).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do skorzystania z ulgi określonej w art. 18f Ustawy CIT, tj. przysługuje jej prawo do zmniejszenia podstawy opodatkowania określonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT o wartość przychodów z tytułu Wierzytelności w zeznaniu za rok podatkowy 2022.

W świetle przywołanych argumentów Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowiska i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego są prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Od 1 stycznia 2020 r. artykułem 3 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1649) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.) wprowadzono przepisy szczególne mające na celu rozpoznawanie skutków w podatku dochodowym tzw. „złych długów”, tj. art. 18f.

Zgodnie z art. 18f ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Stosownie do postanowień art. 18f ust. 5 ustawy o CIT,

W świetle art. 18f ust. 7 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 18f ust. 10 ustawy o CIT,

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

 1) dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

 2) od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę - gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;

 3) transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei zgodnie z art. 18f ust. 12 ustawy o CIT,

Natomiast zgodnie z art. 18f ust. 13 ustawy o CIT,

W myśl art. 18f ust. 17 ustawy o CIT,

Z kolei w myśl art. 18f ust. 18 ustawy o CIT,

I tak zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 pkt 4 ustawy o CIT,

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to:

a) podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b) podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

- ten sam inny podmiot lub

- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

c) spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika, lub

ca) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, i jej komplementariusza, lub

cb) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a, i jej wspólnika, lub

d) podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

A zatem w świetle powyższych przepisów, ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych wprowadzono w podatkach dochodowych z jednej strony możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o kwotę wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, a z drugiej strony – nałożenie na dłużnika obowiązku doliczenia do podstawy opodatkowania kwoty nieuregulowanego zobowiązania, jeżeli zobowiązanie nie zostało uregulowane w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze (rachunku) lub umowie.

Przy czym należy zauważyć, że wierzyciel z tego mechanizmu może skorzystać, natomiast dłużnik jest do tego zobowiązany.

W uzasadnienia do ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych wynika, że: „Na wzór rozwiązań obowiązujących na gruncie podatku VAT proponuje się wprowadzenie dodatkowych warunków uprawniających do proponowanego rozliczenia, tj. transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody (zarówno w przypadku działalność wierzyciela, jak i działalność dłużnika) podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, brak postępowania restukturyzacyjnego lub likwidacyjnego wobec dłużnika na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego, określony czas wystawienia faktury lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność. (…)”

Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje na podstawie art. 18f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawo do dokonania zmniejszenia podstawy opodatkowania określonej zgodnie z art. 18 ww. ustawy o wartość przychodów z tytułu Wierzytelności w zeznaniu za rok podatkowy 2022.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że uregulowania wynikające z art. 18f ust. 1 ustawy o CIT obligują dłużników oraz uprawniają wierzycieli do korekty podstawy opodatkowania o wartość przeterminowanych powyżej 90 dni zobowiązań/wierzytelności.

Powyższych przepisów nie stosuje się jednak do transakcji handlowych dokonywanych między podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W konsekwencji jednym z warunków korzystania z tej ulgi jest, aby transakcja handlowa nie została dokonana pomiędzy takimi podmiotami.

Stanowi o tym wprost art. 18f ust. 18 ww. ustawy.

W sytuacji zatem gdy dana transakcja handlowa została dokonana pomiędzy podmiotami powiązanymi nie stosuje się do niej przepisów o „złych długach”, pomimo iż na moment złożenia zeznania podatkowego CIT za 2022 podmioty nie były już powiązane.

Decydujący jest bowiem fakt, że powiązanie istniało w momencie dokonywania transakcji handlowej.

Należy zauważyć, że pojęcie transakcji handlowej zostało zdefiniowane w ustawie z 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (t.j. Dz.U.2023 r. poz. 1790) na którą powołuje się art. 18f ustawy o CIT. I tak zgodnie z art. 4 pkt 1 ww. ustawy przez „transakcję handlową” rozumieć należy: umowę, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Jak wynika z opisu sprawy w 2022 r. w okresie poprzedzającym transakcję sprzedaży udziałów Spółki, Wnioskodawca dokonywał dostawy energii elektrycznej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, tj. O. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zatem w stosunku do Państwa ma zastosowanie warunek wykluczający możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość Wierzytelności, o którym mowa w art. 18f ust. 18 ustawy o CIT, bowiem na moment dokonywania transakcji dostawy energii elektrycznej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz O. Sp. z o.o. udokumentowanej fakturami wystawionymi w okresie od marca 2022 r. do lipca 2022 r., byli Państwo podmiotami powiązanymi.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).