Postanowienie SN z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. I USK 202/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jarosław Sobutka

w sprawie z odwołania A. O.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Koszalinie
‎o wypłatę świadczenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
‎Społecznych w dniu 4 kwietnia 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
‎z dnia 24 stycznia 2023 r., sygn. akt III AUa 359/22,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Koszalinie decyzją z dnia 2 listopada 2021 r. przyznał ubezpieczonemu A. O. prawo do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poczynając od dnia 1 września 2021 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość świadczenia ustalono na kwotę 7.625,64 zł. Okresy składkowe uwzględniono w wysokości 26 lat, 3 miesięcy i 18 dni, a okresy nieskładkowe w wysokości 4 miesięcy i 15 dni. Wypłata emerytury podlegała zawieszeniu, ponieważ wnioskodawca pobierał emeryturę z Wojskowego Biura Emerytalnego. Po ostatecznym zajęciu stanowiska A. O. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji o zawieszeniu wypłaty emerytury, wynikającej z błędnej interpretacji prawa i zobowiązanie Oddziału ZUS w Koszalinie do wypłaty zaległych emerytur (z odsetkami od dnia złożenia odwołania) za miesiące od października do grudnia 2021 r. oraz za miesiąc styczeń 2022 r., w kwocie po 7.814 zł brutto (tj. 6.670,98 zł netto) za każdy miesiąc. Łącznie 31.256 zł, bez dodatku pielęgnacyjnego za te miesiące. Jedocześnie domagał się wypłaty odszkodowania (z odsetkami) za utracone świadczenia emerytalne z WBE, począwszy od 1 lutego 2022 r. do dnia wznowienia wypłat emerytury z Wojskowego Biura Emerytalnego. Na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2022 r. ubezpieczony oświadczył, że wystąpi z odrębnym wnioskiem do ZUS o wyrównanie utraconych emerytur.

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2022 r. Sąd Okręgowy w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie. Zdaniem Sadu I instancji, w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione przesłanki, umożliwiające odstąpienie od ogólnej zasady wypłacania jednego świadczenia. W realiach rozpatrywanego przypadku nie znajduje zastosowania przepis art. 95 ust. 2 ustawy, z racji tego, że ubezpieczony pozostawał w służbie wojskowej przed 2 stycznia 1999 r. i przyznane mu przez Wojskowe Biuro Emerytalne świadczenie nie zostało obliczone wedle zasad określonych w art. 15a albo art. 18e ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.