Postanowienie SN z dnia 28 marca 2024 r., sygn. III CZ 130/23

28 marca 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Kamil Zaradkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 28 marca 2024 r. w Warszawie
‎zażalenia D. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
‎na wyrok Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie
‎z 2 lutego 2023 r., IV Ca 247/21,
‎w sprawie z powództwa E. M.
‎przeciwko D. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
‎o zadośćuczynienie i odszkodowanie,

uchyla zaskarżony wyrok pozostawiając rozstrzygnięcie
‎o kosztach postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

UZASADNIENIE

Wyrokiem 2 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie,
‎w sprawie z powództwa E. M. przeciwko D. sp. z o.o.
‎w W. o zadośćuczynienie i odszkodowanie, na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z 22 października 2020 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości
‎i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana przyznała, że powód jako zleceniobiorca wykonywał na jej rzecz prace i uległ wypadkowi przy pracy w związku z wykonywaniem prac budowlanych, jednak zakwestionowała istnienie związku przyczynowego pomiędzy zgłoszonymi przez powoda obrażeniami a zdarzeniem z 2 sierpnia 2014 r. a ponadto podniosła zarzut przedawnienia roszczenia, a z ostrożności procesowej również zarzut nadmierności żądanego zadośćuczynienia.

Wyrokiem z 22 października 2020 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy
‎Pragi-Południe w Warszawie oddalił powództwo.

Sąd I instancji uznał, że na gruncie materiału dowodowego zaoferowanego przez powoda należy przyjąć, że strona powodowa nie wykazała wszystkich przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej. W ocenie Sądu a quo ‎o ile zaistnienie szkody w postaci uszczerbku na zdrowiu powoda zostało wykazane dokumentacją medyczną powoda i dowodem z opinii biegłego sądowego, to nie sposób uznać za udowodnione pozostałe przesłanki odpowiedzialności deliktowej. Sąd I instancji podkreślił, że powód nie wykazał się należytą inicjatywą dowodową na okoliczność przyczyn wypadku, poprzestając jedynie na samych twierdzeniach, zgodnie z którymi pozwana miała nie dysponować odpowiednimi zabezpieczeniami do zastosowania w pracy przy wykopie, które to twierdzenia jako niepoparte materiałem dowodowym i zakwestionowane przez pozwaną, nie mogły stanowić podstawy do przypisania pozwanej odpowiedzialności za szkodę doznaną przez powoda 2 sierpnia 2014 r.