Interpretacja indywidualna z dnia 25 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.494.2024.1.DJ

Obowiązki płatnika w związku z przekazywaniem prezentów pracownikom.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi działalność (...). W celu wykonywania wymienionej działalności Spółka zatrudnia pracowników i jest pracodawcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. Ze względu na wypłatę wynagrodzeń za pracę na rzecz zatrudnionych pracowników, Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza przekazywać prezenty z okazji:

- (...)

Prezentami, które Wnioskodawca ma zamiar przekazywać pracownikom mają być drobne upominki, (...).

Prezent lub voucher będzie formą podziękowania dla pracownika za lata pracy w Spółce oraz będzie miał na celu budowanie dobrych relacji z pracownikami. Wręczanie upominków nie będzie regulowane w przepisach wewnętrznych. Pracownik w żaden sposób nie będzie zobowiązany przez Spółkę ani do przyjęcia prezentu podarunkowego lub voucheru, ani do jego późniejszej realizacji. Przekazanie prezentów/voucherów nie będzie uzależnione od osiąganych wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji. Pracownik nie może dochodzić wydania prezentu lub voucheru na podstawie stosunku prawnego ani roszczenia. Przekazywanie pracownikom prezentu ma być formą podziękowania, a nie elementem wynagrodzenia, do którego zapłaty jest zobowiązany pracodawca na podstawie zawartej umowy o pracę. Celem pracodawcy jest uhonorowanie pracowników w ważnym dla nich dniu oraz podtrzymywanie dobrych relacji.

Wnioskodawca nie wyklucza przekazywania upominków również w przypadku innych wyjątkowych okoliczności niż wymienione powyżej. Prezenty będą wydawane okolicznościowo, zawsze będą stanowić formę podziękowania lub uhonorowania pracownika. Finansowanie prezentów będzie realizowane z bieżących środków Spółki.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z obdarowaniem pracowników upominkami powstanie przychód ze stosunku pracy i czy w związku z tym, na Spółce spoczywają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pytanie

Czy obdarowanie pracowników prezentami/voucherami/bonami z tytułu wyjątkowej okazji (...), stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy i czy w związku z tym na Spółce spoczywają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, upominki przekazywane okazjonalnie pracownikom nie będą stanowiły wynagrodzenia ze stosunku pracy i w związku z tym na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane, jako płatnicy, obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy, z pracy nakładczej, stosunku służbowego, lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c raz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższe regulacje wskazują, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartych w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku lub w stosunku do których nie stosuje się ustawy o PIT, a są one opodatkowane na podstawie innych ustaw. Warto zwrócić uwagę na przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, zgodnie z którym, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. 2024, 596 t.j. ze zm. ), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 par. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 2023. 1610 t.j. ze zm.), w myśl którego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

W świetle art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, w wyjątkowych sytuacjach nieodpłatne przekazanie rzeczy przez pracodawcę na rzecz pracownika nie powinno być traktowane jako przychód ze stosunku pracy, ale w związku ze spełnieniem definicji z art. 888 par. 1 kodeksu cywilnego jako darowizna, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, o czym stanowi art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Pogląd Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez pracowników od pracodawców została rozstrzygnięta przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt: K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że: „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku o spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający dochód podatnika, od tych które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

W przytoczonym wyroku Trybunał sformułował zasadę, zgodnie z którą, świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców należy uznać za przychód, jednak z wyjątkiem świadczeń, które mają uhonorować i docenić pracownika z okazji niemającej związku z wykonywaną pracą - w tym przypadku przedmiotowa korzyść stanowi darowiznę podlegającą przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 kwietnia 2022 r. o nr: 0112-KDIL2-1.4011.1170.2021.3.AMN:

„W rezultacie stwierdzić należy, że obdarowywanie pracowników przez Państwa prezentami stanowiącymi formę gratulacji, uhonorowania ważnych okazji w ich życiu, które - jak sami Państwo wskazali we wniosku - nie będą elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego Państwo są zobowiązani na podstawie zawartej umowy o pracę, a jest to dobrowolne świadczenie z Państwa strony (do którego nie są Państwo zobowiązani na podstawie zapisów umownych ani innych porozumień), co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość wręczanych przez Państwo pracownikom Państwa prezentów, o których mowa we wniosku, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem z ww. tytułu na Państwu nie będą ciążyć obowiązki płatnika”.

Dodatkowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 23 lutego 2024 r. o nr: 0114-KDIP3-2.4011.1141.2023.1.JK3, stwierdził, że:

„Darowizna na rzecz pracowników, voucherów oraz prezentów, które - jak Państwo wskazali we wniosku - nie stanowi dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekazanie pracownikom Voucherów oraz Prezentów nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, na Państwu jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych".

Przekazywanie prezentów pracownikowi spełnia kluczową dla darowizny cechę braku ekwiwalentności (świadczeń wzajemnych). Upominki będą w przyszłości przekazywane pracownikom Wnioskodawcy, jednak w żadnym wypadku nie zależą od wykonywania pracy czy jej rezultatów, jedynie stanowią formę docenienia oraz uhonorowania pracownika.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przekazywanie pracownikom upominków, bonów, voucherów (...) powinno zostać potraktowane jako darowizna, podlegająca przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zatem, z przedmiotowego tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku, nie będzie ciążyć obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. art. 9 ust. 1 ustawy:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 1:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Użyty w ww. przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie powstawał obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca do przychodów ze stosunku pracy zalicza bowiem nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy (produktu), wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub praw.

Na podmiocie dokonującym ww. świadczeń (pracodawcy) ciążą natomiast obowiązki płatnika, wynikające z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały:

Przepis ten dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego.

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596):

Umowa darowizny zdefiniowana natomiast została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), w myśl którego:

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznać należy, że planowane przekazywanie pracownikom prezentów, voucherów czy bonów (o których mowa we wniosku), a które nie będą stanowić elementu wynagrodzenia wynikającego z zawartej umowy o pracę, ale będą dla pracownika formą podziękowania za lata pracy w Spółce, czy uhonorowania pracownika w ważnym dla niego dniu oraz będą miały na celu budowanie/podtrzymywanie dobrych relacji z pracownikiem, co do zasady będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość wręczonych pracownikom ww. prezentów, voucherów czy bonów - w okolicznościach wskazanych we wniosku, nie będzie stanowić dla nich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem z ww. tytułu nie będą na Państwu ciążyć obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych informuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).