Postanowienie SN z dnia 19 czerwca 2024 r., sygn. I CSK 1970/23

19 czerwca 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Marta Romańska

na posiedzeniu niejawnym 19 czerwca 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa K.J.
‎przeciwko Bankowi spółce akcyjnej w W.
‎o ustalenie,
‎na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z 18 listopada 2022 r., VI ACa 322/21,

1.odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

UZASADNIENIE

Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
‎w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398⁹ § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego
‎w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym,
‎o których jest mowa w art. 398⁹ § 1 k.p.c.

We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na występowanie w spawie istotnych zagadnień prawnych, jak również na potrzebę wykładni przepisów prawa budzących poważne wątpliwości art. 398 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c., a to w celu udzielenia przez Sąd Najwyższy odpowiedzi na następujące pytania: - „czy wykonanie przez bank obowiązku informacyjnego względem konsumenta w formie przyjętej przez Bank na podstawie Dyrektywy 93/13/EWG (o ryzykach związanych z zawarciem umowy o kredyt indeksowany/denominowany do waluty obcej) w sytuacji braku obwiązywania na dzień zawarcia umowy z konsumentem rekomendacji Komisji Nadzoru Finansowego (tu: Rekomendacja S z roku 2006) w zakresie przekazywania klientom konkretnych informacji (literalnie wymienionych w tejże Rekomendacji), uzasadnia przyjęcie, że konsument nie został w sposób odpowiedni poinformowany o tych ryzykach, a co miałoby uniemożliwić podjęcie racjonalnej decyzji odnośnie zawarcia umowy?”; - „czy w sytuacji braku obowiązywania na dzień zawarcia umowy z konsumentem Rekomendacji S w zakresie przekazywania kredytobiorcom określonych informacji celem pouczenia o ryzykach zawieranej umowy, sąd orzekający może ustalać te kryteria dowolnie w ramach uznania sędziowskiego przy przyjęciu ogólnych zasad określonych w Dyrektywie 93/13/EWG, czy powinien w tym zakresie odnieść się ponadto do innych, obiektywnych kryteriów ustalonych na podstawie obowiązującego prawa?”; - „w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, czy możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa o charakterze dyspozytywnym, a przy tym, czy musi to być przepis „wyraźnie przewidziany” do zastosowania w tego typu sytuacji, czy może to być przepis dyspozytywny ‎o ogólnym charakterze – a nadto czy sąd nie ma możliwości stosowania tego typu norm dyspozytywnych w ogóle, z uwagi na wymóg osiągnięcia odpowiedniego efektu odstraszającego przedsiębiorcę?”; - „czy w sytuacji stwierdzenia abuzywności postanowień umowy kredytu indeksowanego odnoszących się do sposobu określania kursu waluty obcej (tj. elementu mechanizmu indeksacji), umowa może obowiązywać w pozostałym zakresie?”.