Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2023 r., sygn. I SA/Wa 584/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Gabriela Nowak, sędzia WSA Przemysław Żmich, asesor WSA Anna Milicka-Stojek (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 22 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi Ł. K., L K. i D. K. w przedmiocie niewykonania przez Prezydenta m.st. Warszawy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2020 r., sygn. akt I SAB/Wa 85/20 1. wymierza Prezydentowi m.st. Warszawy grzywnę w wysokości 2 000 (dwa tysiące) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje od Prezydenta m.st. Warszawy na rzecz Ł. K., L. K. i D. K. sumę pieniężną po 1 000 (jeden tysiąc) złotych na rzecz każdego ze skarżących; 4. zasądza od Prezydenta m.st. Warszawy na rzecz Ł. K., L. K. i D. K. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

L. K., L. K. i D. K. (dalej jako "skarżący") w dniu 14 lutego 2023 r. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na niewykonanie przez Prezydenta m.st. Warszawy (dalej jako "Prezydent" lub "organ") wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 31 lipca 2020 r. sygn. akt I SAB/Wa 85/20, mocą którego Sąd uwzględnił ich skargę na bezczynność Prezydenta i zobowiązał organ do rozpatrzenia wniosku z 25 maja 1949 r. o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości położonej w W. przy ul. [...] róg [...], ozn. hip. jako "[...]" dz. [...], [...] i [...], w terminie trzech miesięcy od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem. W uzasadnieniu skargi wskazali, że mimo upływu w dniu 16 marca 2021 r. terminu do wydania decyzji, skierowanego do organu wezwania do wykonania wyroku i wymierzenia już raz organowi grzywny w związku z niewykonaniem tego wyroku, organ nadal pozostaje w bezczynności. Wobec powyższego wnieśli o wymierzenie organowi grzywny w wysokości dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim; stwierdzenie, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; przyznanie od organu na rzecz skarżących sumy pieniężnej w wysokości pięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim; zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym. W uzasadnieniu skargi skarżący wskazali, że wymierzona poprzednio organowi grzywna w wysokości 1000 zł nie przyniosła spodziewanego rezultatu w postaci podjęcia przez niego rozstrzygnięcia, w związku z czym tylko zastosowanie tak radykalnego środka jak nałożenie na organ grzywny w wysokości dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, jest w stanie zagwarantować ochronę praw skarżących dotkniętych instytucjonalną bezczynnością organu. Z kolei zgłoszone żądanie przyznania skarżącym sumy pieniężnej we wnioskowanej wysokości o funkcji dyscyplinująco-represyjnej i rekompensaty za wieloletnie oczekiwanie na załatwienie ich sprawy również powinno zasługiwać na uwzględnienie, gdyż istnieje uzasadniona obawa, że bez przyznania tej kwoty, organ w dalszym ciągu nie będzie wykonywał prawomocnego wyroku i będzie lekceważąco podchodził do swych obowiązków, zaś wielokrotnie naruszane w tym postępowaniu prawa skarżących do uzyskania rozstrzygnięcia w rozsądnym terminie, będą w dalszym ciągu czysto iluzoryczne. Przyznanie skarżącym sumy pieniężnej ma uświadomić im dodatkowo, że nie są oni bezbronni, że sąd administracyjny widzi wszystkie dolegliwości i niedostatki jakich doznali na skutek przewlekłego prowadzenia jego sprawy, i że obejmuje skarżących swoją ochroną.